เรื่องมีอยู่ว่าตอนผมเรียนอยู่ประถมศึกษาปีที่3ผมได้เเอบรักเพื่อนผมคนนึงเธอไม่ได้สวยอะไรมากนักหรอกเเต่ที่ผมชอบเธอเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากๆเเละอีกอย่างเเก้มเธอใหญ่ด้วยเเหละ5555มีวันนึงผมได้ซื้อปากกาไปให้เธอเธอก็รับมันไว้เเละยิ้มให้ผมเเละเราก็อะไรกันนิดหน่อยผมจำไม่ได้เราพูดเรื่องอะไรกันบ้างเพราะเรื่องมันก็ผ่านมาเกือบจะ
8-9ปีเเล้วเเละอีกไม่กี่เดือนต่อมาผมก็ต้องย้ายโรงเรียนกระทันหันผมไม่ได้เเม้เเต่จะบอกลาเธอหรือบอกชอบเธอเลยปัจจุบันผมมีเเฟนมาก2-3คนเเต่คบกับใครไม่ถึงปีสักคนเพราะตัวผมเองเวลาผมคบกับใครผมมักจะนึกถึงเพื่อนผมคนนั้นทุกทีทำให้ทุกวันนี้ผมไม่อยากมีใครผมเลยว่าจะตัดสินใจจะตามหาเธอเพราะมันยังมีเรื่องค้างคาใจผมเเละผมไม่เคยบอกเธอนั้นก็คือการบอกชอบเธอถ้าหากผมไม่ทำเเบบนี้มันก็อาจจะเป็บเเบบนี้เรื่อยๆถ้าหากผมหาเธอเจอไม่ว่าคำตอบมันจะเป็นยังไงเเค่ผมได้บอกผมก็นอนตายตาหลับเเล้ว