เคยคิดที่จะฆ่าตัวตายกันมั้ยเอ่ย~ มันนี้มีเรื่องเล่า เป็นเรื่องเล่าของครอบครัวของ.. เคยคิดรึเปล่าว่าครอบครัวไม่ใช่ที่เซฟโซนเสมอไป
มีคนนึง ตั้งใจเรียนและได้ที่1ของชั้นตลอดจนถึงอายุ11ขวบ ตั้งใจเรียนมามากจนมีนักเรียนใหม่เข้ามา ฉลาดกว่าเรามากจนเราตกไปอยู่ที่สอง กลับบ้านไปเอาผลสอบให้พ่อกับแม่ดู ตอนที่พ่อแม่เห็นผลสอบของเรา แม่พูดว่า"ทำไมปล่อยให้เขาแซง" แม่พูดพ่อตี ตีจนช้ำไปหมด เราไม่ได้เป็นที่พึงพอใจหรอก น้องต่างหาก เราเรียนที่โรงเรียนชนบท น้องเรียนโรงเรียนในเมือง น้องเรียนไม่เก่ง เราเรียนเก่ง แม่ปลอบน้อง แม่ตีเรา 2มาตรฐานอย่างชัดเจน จนมาวันนึง วันหยุดต้องทำงานที่ข้างไว้ แม่เดินเข้ามาบอกใช้ ไปซักผ้า ไปล้างจาน รีบๆไปตากผ้า ไปเก็บผัก ไปทำอาหาร ไปไหนก็ไป.. ไม่มีเวลาทำงานที่ข้างไว้ พอเราจะทำไมทันอยู่แล้วเราก็ไม่อยากทำ เราเริ่มที่จะเบื่อเริ่มที่จะท้อแท้ จริงๆเราไม่ชอบการเรียน และขี้เกียจแต่พ่อกับแม่มาบอกว่า ต้องตั้งใจเรียนพ่อกับแม่ถึงจะรัก เราตั้งใจเรียน ทำอะไรให้แม่ได้ทุกอย่าง ในวันที่เรากำลังทำงาน แม่เดินไปเห็นเครื่องปั่นแห้งที่มันเสร็จแล้วเรียบร้อย แม่บอก มาตากผ้าให้เสร็จ พูดแบบนี้ตลอด5นาที พูดจนเราเบื่อกับเสียงนี้เลยพูดจนมันหลอนที่หูแล้วอะ เวลาเสียงแบบนั้นมา เราก็จะกำหมัดแน่นกัดฟันแน่เริ่มจะหยิกขาหยิกมืออารมณ์เหมือนหงุดหงิด เริ่มจะด่าพ่อแม่ในใจ แต่เราก็ไปเพราะนั่นคือแม่ แม่ทำแบบนั้น ตอนขึ้นอายุ12ก็เป็น เราทำผิดพลาดหน่อยก็ด่าเสียงดัง เวลาเราเริ่มจะขัดขืนไม่ทำอะไรตามแม่สั่งเขาก็จะเริ่มรุนแรงขึ้น เอาเชือกมัดคอบ้าง เอากระป๋องที่มีขวดน้ำฟาดหัวบ้าง เอาเชือกมันแขนพาดไปด้านหลังแล้วถีบให้เอวแอ่นน่ะเข้าใจป้ะ เจ็บทรมานมาก แม่บอกว่า ถ้าจะพลาดจะพังขนาดนี้ก็อย่ามีชีวิตอยู่แบบนี้ไปตายเถอะ เขาเอาหินที่อยู่ตามพื้นขึ้นมาขว้างใส่บ้างเอาหัวกดน้ำบ้าง เอาทีนเหยียบหัวบ่าง จนวันต่อมาเราน่ะโกหกแม่ว่าจะต้องไปทัศนศึกษากับทางโรงเรียนนะ ต้องเอาชุดเสื้อผ่าของใช้ไปบ้าง แล้วก็โกหกว่าจะต้องขึ้นรถคันนี้แล้วนะ แต่จริงๆ เราย้ายหนีแม่ออกมาอยู่คนเดียวตั้งแต่12ขวบอะ เราทนไม่ไหวกับการสั่งสอนเกินเหตุ ครูที่โรงเรียนก็เอาแต่เหยียด เราย้ายมาอยู่คนเดียวมาจนโต ทางบ้านก็ไม่บอก โรงเรียน เพื่อน ไม่บอกใครทั้งนั้น เราเริ่มทำงานตั้งแต่12อะ เริ่มจะหาเงินเอง จนมาปัจจุบันอะอายุ21อะ เราไม่ติดต่อใครที่เคยรู้จัก เราเรียนครู เราอาสาจะไปสอนเด็กที่โรงเรียนทีาเคยเรียนตอนประถม เราไปรายงานตัว ครูบอกว่า "ทั้งชื่อจริงและชื่อเล่นเหมือนกันจริงๆ ครูบอกต่อว่า เด็ก
ๆตอนฉันเป็นสาว มันโกหกพ่อแม่ว่าจะได้ไปทัศนศึกษาแล้วไม่กลับเลย เด็กคนนั้นมันทำตัวแย่สายตาเหมือนจะฆ่าคน ไม่มีใครคบหากับมันหรอก มัน
ทั้ง
ทั้งอ้วน น่าเกลียด ไม่เป็นรูปเป็นร่าง ไม่รู้มันตายแล้วรึยัง อยากให้ตายจริงๆ" เครียดทั้งที่ครอบครัวและโรงเรียน ไม่มีที่ไหนเป็นเซฟโซนสำหรับเรา ปวดหัว
นี่คือเรื่องเล่าครอบครัว (เรื่องจริง)
มีคนนึง ตั้งใจเรียนและได้ที่1ของชั้นตลอดจนถึงอายุ11ขวบ ตั้งใจเรียนมามากจนมีนักเรียนใหม่เข้ามา ฉลาดกว่าเรามากจนเราตกไปอยู่ที่สอง กลับบ้านไปเอาผลสอบให้พ่อกับแม่ดู ตอนที่พ่อแม่เห็นผลสอบของเรา แม่พูดว่า"ทำไมปล่อยให้เขาแซง" แม่พูดพ่อตี ตีจนช้ำไปหมด เราไม่ได้เป็นที่พึงพอใจหรอก น้องต่างหาก เราเรียนที่โรงเรียนชนบท น้องเรียนโรงเรียนในเมือง น้องเรียนไม่เก่ง เราเรียนเก่ง แม่ปลอบน้อง แม่ตีเรา 2มาตรฐานอย่างชัดเจน จนมาวันนึง วันหยุดต้องทำงานที่ข้างไว้ แม่เดินเข้ามาบอกใช้ ไปซักผ้า ไปล้างจาน รีบๆไปตากผ้า ไปเก็บผัก ไปทำอาหาร ไปไหนก็ไป.. ไม่มีเวลาทำงานที่ข้างไว้ พอเราจะทำไมทันอยู่แล้วเราก็ไม่อยากทำ เราเริ่มที่จะเบื่อเริ่มที่จะท้อแท้ จริงๆเราไม่ชอบการเรียน และขี้เกียจแต่พ่อกับแม่มาบอกว่า ต้องตั้งใจเรียนพ่อกับแม่ถึงจะรัก เราตั้งใจเรียน ทำอะไรให้แม่ได้ทุกอย่าง ในวันที่เรากำลังทำงาน แม่เดินไปเห็นเครื่องปั่นแห้งที่มันเสร็จแล้วเรียบร้อย แม่บอก มาตากผ้าให้เสร็จ พูดแบบนี้ตลอด5นาที พูดจนเราเบื่อกับเสียงนี้เลยพูดจนมันหลอนที่หูแล้วอะ เวลาเสียงแบบนั้นมา เราก็จะกำหมัดแน่นกัดฟันแน่เริ่มจะหยิกขาหยิกมืออารมณ์เหมือนหงุดหงิด เริ่มจะด่าพ่อแม่ในใจ แต่เราก็ไปเพราะนั่นคือแม่ แม่ทำแบบนั้น ตอนขึ้นอายุ12ก็เป็น เราทำผิดพลาดหน่อยก็ด่าเสียงดัง เวลาเราเริ่มจะขัดขืนไม่ทำอะไรตามแม่สั่งเขาก็จะเริ่มรุนแรงขึ้น เอาเชือกมัดคอบ้าง เอากระป๋องที่มีขวดน้ำฟาดหัวบ้าง เอาเชือกมันแขนพาดไปด้านหลังแล้วถีบให้เอวแอ่นน่ะเข้าใจป้ะ เจ็บทรมานมาก แม่บอกว่า ถ้าจะพลาดจะพังขนาดนี้ก็อย่ามีชีวิตอยู่แบบนี้ไปตายเถอะ เขาเอาหินที่อยู่ตามพื้นขึ้นมาขว้างใส่บ้างเอาหัวกดน้ำบ้าง เอาทีนเหยียบหัวบ่าง จนวันต่อมาเราน่ะโกหกแม่ว่าจะต้องไปทัศนศึกษากับทางโรงเรียนนะ ต้องเอาชุดเสื้อผ่าของใช้ไปบ้าง แล้วก็โกหกว่าจะต้องขึ้นรถคันนี้แล้วนะ แต่จริงๆ เราย้ายหนีแม่ออกมาอยู่คนเดียวตั้งแต่12ขวบอะ เราทนไม่ไหวกับการสั่งสอนเกินเหตุ ครูที่โรงเรียนก็เอาแต่เหยียด เราย้ายมาอยู่คนเดียวมาจนโต ทางบ้านก็ไม่บอก โรงเรียน เพื่อน ไม่บอกใครทั้งนั้น เราเริ่มทำงานตั้งแต่12อะ เริ่มจะหาเงินเอง จนมาปัจจุบันอะอายุ21อะ เราไม่ติดต่อใครที่เคยรู้จัก เราเรียนครู เราอาสาจะไปสอนเด็กที่โรงเรียนทีาเคยเรียนตอนประถม เราไปรายงานตัว ครูบอกว่า "ทั้งชื่อจริงและชื่อเล่นเหมือนกันจริงๆ ครูบอกต่อว่า เด็ก