อนิเมะที่แบบว่า
-พระเอกเก่ง เก่งแบบเก่งจากการฝึก ประสบการณ์ เคยผ่านอะไรมามากแล้ว ไม่เก่งแบบขี้โกง แบบอยู่ดีๆก็เทพ ได้พร ไปโชว์เทพในต่างโลกทั้งๆที่ไม่ได้ฝึกอะไรมากอยู่ดีๆก็โหด แล้วก็ไปโชว์เทพแบบไม่รู้อะไรเลยประมาณว่า นี่เราทำแบบนี้ได้ด้วยหรอ พลังมันจะมากเกินไปแล้ว มันเหมือนเอาเปรียบตัวร้าย ตัวร้ายถึงจะเป็นตัวที่เลว ตัวที่โกง แต่คิดๆดูแล้วกว่าแต่ละตัว..เอิ่มอธิบายไม่ถูกอะ อย่างบางเรื่อง ตัวร้ายโหดพอสมควรแข็งแกร่งในโลกนั้นซึ่งกว่าจะแข็งแกร่งได้ก็ต้องมาจากการฝึก ความพยายาม มีความภาคภูมิใจพลังของตนเอง แต่แบบอยู่ดีก็มีใครไม่รู้ถูกอัญเชิญมาจากต่างโลกแล้วมากระทืบทั้งๆที่แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยอยู่ดีๆก็เทพ แล้วยิ่งน่าสงสารเวลาแบบตัวร้ายใช้พลังที่ตัวเองภูมิใจแบบ เจ้าไม่มีทานรอดจากสกิลนี้ไปได้แน่ อยากดูแบบพระเอกเก่งแบบเอิ่ม ขอเปรียบเทียบนะหากไม่พอใจก็ขอโทษด้วยนะ อย่าโกรธกันนะ เราไม่ได้ประสงค์ร้าย ประมาณว่าคนที่เล่นเกมแล้วเล่นจนเก่งมีความชำนาญพึ่งพาได้ดูแล้วเก่งจริง กับคนที่ฝีมือธรรมดาแต่เติมแล้วเทพแล้วว่าคนอื่นกากคนอื่นไก่ทั้งที่แค่เติมแล้วได้ของดีกว่าเราง่ายกว่าเราประมาณนี้ มันก็เหมือนกันกับตัวร้ายที่โดนพวกเทพทรูโกงน่าสงสาร ไม่นอกเรื่องนะ ยังอยู่ที่อนิเมะนะ
-ถ้าให้ยกตัวอย่าง ขออ้างอิงจากตัวละครในอนิเมะนะ
เอมิยะ ชิโร่ (ตอนเป็นServant) และตัวลครในซีรี่ย์Fateด้วย
เราดูแล้วรู้สึกสุดๆอะอธิบายไม่ถูก หยอก เป็นตัวละครที่ผ่านอะไรมามากมายทั้งสงครามต่างๆนาๆจนเก่ง แล้วแบบสกิล Unlimited Blade Work ดูแล้วเท่ห์มากๆ แบบ I am the bone of my sword steel is my body find ismy blood แบบสุดๆ
นึกไม่ค่อยออกเลย
อุราเมชิ ยูสึเกะ
รันม่า
เดียโบล จากเรื่องisekai maou to shoukan shoujo no dorei majutsu
ถึงแม้พระเอกจะไปเทพที่ต่างโลกแต่มันก็ไม่เหมือนเรื่องอื่นนะ เดียโบล คือไปแบบไปเป็นละครในเกมที่ตัวเองเล่นแล้วในโลกนั้นเป็นเกมที่ตัวเองเล่น แบบมันเลยดูโหดแบบมีประสบการณ์ มีความรู้ เก่งจากเทคนิค ผีมือที่เคยสะสมมาตอนเล่นเกม มีความเข้าใจของทักษะหรือสกิล คลาสต่างๆเป็นอย่างดี ทั้งกลยุทธ์ในการสู้ การติดตามอีเวนส์ เดียโบลก็ไม่ได้เก่งเวอร์จนตบหมัดเดียวจอดไปหมด
Goblin slayer ด้วย
ตำนานรักดาบเทวะ ด้วย
เบล คราเนล จากพบรักในดันเจี้ยนด้วย พักหลังนี้เริ่มเก่งละ แบบสกิลอาร์โกนอสนี่เท่เลยประกอบกับสังระฆังนี่สุดๆ
นึกไม่ออกละ
ช่วยแนะนำอนิเมะแนวนี้หน่อยครับ
-พระเอกเก่ง เก่งแบบเก่งจากการฝึก ประสบการณ์ เคยผ่านอะไรมามากแล้ว ไม่เก่งแบบขี้โกง แบบอยู่ดีๆก็เทพ ได้พร ไปโชว์เทพในต่างโลกทั้งๆที่ไม่ได้ฝึกอะไรมากอยู่ดีๆก็โหด แล้วก็ไปโชว์เทพแบบไม่รู้อะไรเลยประมาณว่า นี่เราทำแบบนี้ได้ด้วยหรอ พลังมันจะมากเกินไปแล้ว มันเหมือนเอาเปรียบตัวร้าย ตัวร้ายถึงจะเป็นตัวที่เลว ตัวที่โกง แต่คิดๆดูแล้วกว่าแต่ละตัว..เอิ่มอธิบายไม่ถูกอะ อย่างบางเรื่อง ตัวร้ายโหดพอสมควรแข็งแกร่งในโลกนั้นซึ่งกว่าจะแข็งแกร่งได้ก็ต้องมาจากการฝึก ความพยายาม มีความภาคภูมิใจพลังของตนเอง แต่แบบอยู่ดีก็มีใครไม่รู้ถูกอัญเชิญมาจากต่างโลกแล้วมากระทืบทั้งๆที่แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยอยู่ดีๆก็เทพ แล้วยิ่งน่าสงสารเวลาแบบตัวร้ายใช้พลังที่ตัวเองภูมิใจแบบ เจ้าไม่มีทานรอดจากสกิลนี้ไปได้แน่ อยากดูแบบพระเอกเก่งแบบเอิ่ม ขอเปรียบเทียบนะหากไม่พอใจก็ขอโทษด้วยนะ อย่าโกรธกันนะ เราไม่ได้ประสงค์ร้าย ประมาณว่าคนที่เล่นเกมแล้วเล่นจนเก่งมีความชำนาญพึ่งพาได้ดูแล้วเก่งจริง กับคนที่ฝีมือธรรมดาแต่เติมแล้วเทพแล้วว่าคนอื่นกากคนอื่นไก่ทั้งที่แค่เติมแล้วได้ของดีกว่าเราง่ายกว่าเราประมาณนี้ มันก็เหมือนกันกับตัวร้ายที่โดนพวกเทพทรูโกงน่าสงสาร ไม่นอกเรื่องนะ ยังอยู่ที่อนิเมะนะ
-ถ้าให้ยกตัวอย่าง ขออ้างอิงจากตัวละครในอนิเมะนะ
เอมิยะ ชิโร่ (ตอนเป็นServant) และตัวลครในซีรี่ย์Fateด้วย
เราดูแล้วรู้สึกสุดๆอะอธิบายไม่ถูก หยอก เป็นตัวละครที่ผ่านอะไรมามากมายทั้งสงครามต่างๆนาๆจนเก่ง แล้วแบบสกิล Unlimited Blade Work ดูแล้วเท่ห์มากๆ แบบ I am the bone of my sword steel is my body find ismy blood แบบสุดๆ
นึกไม่ค่อยออกเลย
อุราเมชิ ยูสึเกะ
รันม่า
เดียโบล จากเรื่องisekai maou to shoukan shoujo no dorei majutsu
ถึงแม้พระเอกจะไปเทพที่ต่างโลกแต่มันก็ไม่เหมือนเรื่องอื่นนะ เดียโบล คือไปแบบไปเป็นละครในเกมที่ตัวเองเล่นแล้วในโลกนั้นเป็นเกมที่ตัวเองเล่น แบบมันเลยดูโหดแบบมีประสบการณ์ มีความรู้ เก่งจากเทคนิค ผีมือที่เคยสะสมมาตอนเล่นเกม มีความเข้าใจของทักษะหรือสกิล คลาสต่างๆเป็นอย่างดี ทั้งกลยุทธ์ในการสู้ การติดตามอีเวนส์ เดียโบลก็ไม่ได้เก่งเวอร์จนตบหมัดเดียวจอดไปหมด
Goblin slayer ด้วย
ตำนานรักดาบเทวะ ด้วย
เบล คราเนล จากพบรักในดันเจี้ยนด้วย พักหลังนี้เริ่มเก่งละ แบบสกิลอาร์โกนอสนี่เท่เลยประกอบกับสังระฆังนี่สุดๆ
นึกไม่ออกละ