พ่อกับแม่ทะเลาะกันบ่อยมาก พ่อชอบใช้กำลังกับแม่ตอนที่เมา พอเราไปปกป้องก็เคยเกือบโดนทำร้ายมาแล้วด้วย ถึงขึ้นจะพังประตูมาทำร้ายเรา ด่าเราแรงมากถึงขึ้นคำว่า อี-เหี้-ย  มันรุนแรงและกระทบจิตใจเรามาก ซึ่งก่อนหน้านี้ก็เป็นเรื่องปกติที่พ่อจะทะเลากับแม่และด่าเราจนเราเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้า แต่เพราะเราย้ายออกไปเรียนที่อื่นเลยทำให้จิตใจดีขึ้น แต่เพราะโควิดเราต้องกลับบ้านมาแล้วเจอสถาณการณ์แบบนี้อีกครั้ง ทางบ้านไม่ได้ทะเลาะเรื่องโควิดหรือเรื่องเงินนะคะ ทะเลาะกันเรื่องพ่อมีเมียน้อย เรื่องนี้มีนับครั้งไม่ถ้วน เราเคยไล่พ่อให้ออกจากบ้านไปครั้งหนึ่งสุดท้ายแม่ก็ไปตามกลับมาแล้วคืนดีกัน ตอนหายเมาพ่อก็จะพูดดีแล้วบอกขอโอกาศใหม่ แม่ก็บอกแต่ว่าให้เราทนเพราะพ่อเป็นพ่อและแม่รักพ่อมากไม่สามารถหย่าได้ แต่ครั้งล่าสุดเราไม่ไหวจริงๆเราปวดหัวจนต้องกินยา เราไม่ได้อยากตายนะคะตอนที่พ่อจะทำร้ายเรา เราพูดว่าอย่าทำร้ายเรานะเรายังอยากมีชีวิตต่อ ยังมีความฝันที่ยังทำไม่สำเร็จและเราอยากมีชีวิตต่อเพราะพี่สาวเรา คิดอยู่แค่นั้นจริงๆ

แต่ปัญหาตอนนี้คือจะทำยังไงดีคะ เราไม่สามารถมองพ่อเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว ทุกครั้งที่เห็นหน้าเค้าเราจะนึกถึงภาพตอนที่เค้าด่าเราทำร้ายเรา ลืมไม่ได้พอคิดแล้วปวดหัวรุนแรง ถึงบอกให้แม่หย่าแค่ไหนแม่ก็บอกว่าอยากให้ครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตาไม่สามารถหย่าได้แม่รักพ่อมากถึงโดนพ่อด่าทำร้ายก็ยอม เราอยากออกมาใช้ชีวิตคนเดียวแต่ก็ห่วงพี่สาว เรื่องนี้มันซ้ำซ้อนจนไม่รู้จะปรึกษาใครดี