(ปัญหาชีวิต) น้อยใจครอบครัว

ขอเล่าตรงนี้เลยละกันค่ะ (บางทีเราอาจจะเล่าน่าเบื่อหรือใช้คำไม่สุภาพต้องขอโทษด้วยนะคะ เราแค่อยากจะมาระบาย)
ช่วงนี้คือเรากำลังอยู่ในช่วงเตรียมสอบที่จะเข้ามหาลัย เราก็จะใช้เวลาทั้งวันอยู่ในห้องช่วงเวลา 8:30-15:10 เราก็จะเรียนออนไลน์ พอเรียนเสร็จเราก็จะนั่งทำการบ้านต่อ มีเวลาน้อยมากๆที่จะออกจากห้อง เวลากินข้าวแทบจะไม่มีเพราะการบ้านเยอะมาก ตลอดเวลาที่มานี้เราโดนพ่อบ่นโดนว่าบ่อยมาก ทำอะไรนิดหน่อยก็โดนบ่นโดนว่า หรือแม้แต่นั่งเรียนเรายังโดน ในบ้านก็จะมีพี่ชายด้วยนะคะ แต่เราจะโดนอยู่คนเดียวตลอด
"คือจะบอกก่อนว่า เรากับพ่อไม่สนิทกัน ไม่ค่อยพูดคุยกัน หน้าก็แทบจะไม่มอง เราถ้าพ่อถามคำเราก็จะตอบคำ เอาง่ายๆ เป็นพ่อลูกที่ไม่เข้าหากันค่ะ มันเลยยากที่จะพูดคุยกันดีๆ (บางทีก็อิจฉาพ่อคนอื่นนะคะที่เขาพูดคุยกับลูกดีๆ)
เรามีแมว1 ตัวเป็นแมวรัก พ่อเราก็เล่นแมวตัวนี้ติดพ่อเรามาก เวลาพ่อเรามาเล่นกับแมว ก็จะพูดกับแมวแต่จะพูดเชิงแซะเรา (อาจจะใช้คำไม่ถูก) ว่า ไปเข้าไปนอน นอนทั้งวันเหมือนเจ้าของ คือแบบบ ไม่ต้องพูดแบบนี้ก็ได้มันทำให้เราน้อยใจและท้อมาก ทำไมสักแต่จะพูดแบบนี้ทั้งๆทีเราเรียนทั้งวัน น้อยใจนะบางที ตลอดมานี้เราโดนแซะโดนพูดแบบนี้มาโดยตลอด เราอาจจะใช้คำพูดไม่ถูก แต่เราท้อเราเหนื่อยนะคะที่แบบไม่มีใครเข้าใจเรา เราเก็บความน้อยใจมาโดยตลอด ยังมีอีกหลายๆเรื่องที่เรารู้สึกน้อยใจ ล่าสุดเราก็โดนบ่นเรื่องการเปิดประตูค่ะ ขอไม่เล่ารายละเอียดนะคะเดี๋ยวมันจะน่าเบื่อเกินไป *แค่อยากมาระบายค่ะ

อยากถามทุกคนว่า มีใครเป็นเหมือนเราไหมคะ (พ่อลูกไม่เข้าหากันไม่คุยกัน ต่างคนต่างอยู่)