ขออนุยาท ท้าวความนะครับ คบกับแฟนมา 6 ปี เป็นผู้ให้ทุกอย่าง ที่เค้าอยากได้ และคอยตามใจมาตลอด อาจจะมีบางครั้งที่เรา ไม่เคยปฏิเสธทุกๆคำขอของเค้าเลยสักครั้ง มีบ้างอาจจะละเลยบางครั้งจน ทำให้เค้าบอกกับเราว่าหมดรักเราแล้ว และมีคนอื่น ส่วนเรื่องลูกแรกๆ อยู่กับเค้า 10 วันเราไปหาลูกตลอด และพยามไปขอโอกาส ปรับตัวแต่ไม่เป็นผล เลย เค้าตอบ  ปฏิเสธตลอด จนมาวัน 1 เราได้ นั่งเล่นจนล่วงเลยเวลาที่จะกลับบ้านได้ เราเลยขอเค้านอนด้วย เค้าบอกได้นะแต่เค้าจะลงไปนอนกับแม่ [แม่ยาย] เราบอกไม่ต้องหลอกถ้าจะลงไปนอนกับเค้า เดี่ยวเราออกไปนั่งเล่นกับ หมาหน้าห้อง เวลาผ่านไป 5 ทุ่มนิดๆ เค้าก็ชวนเรากินข้าว หลังจากกินข้าวเสร็จ ถึงเวลานอน แต่เรากลับได้นอนในห้อง เค้านอนบนเตียงเรานอนข้างเตียง 1 คืนผ่านไป ปกติเค้าจะตื่นประมาณ 10-11 โมง วันหยุด แต่เค้าตื่นเช้ามากๆและ ก็เปิดแอร์ให้เรา พอถึงช่วงเช้าเราต้องกลับเราก็ นั่งเล่นรอลูกเพราะเค้าบอกให้รอลูกมาก่อนค่อยกลับ พอลูกสาวมา ลูกสาวขอแม่เค้าให้เรานอนด้วย แม่เค้าก็อนุยาทแต่ให้เรานอนที่เดิม พอถึงช่วงเวลานอน เค้ากลับให้เรานอนบนเตียงแต่นอนข้างๆลูกเพื่อให้กอดลูก พอเช้าเราจะกลับ เราขอเค้ากอด เค้าก็ให้เรากอดให้เราหอม แบบปกติไม่มีท่าทีขัดขืนแต่ก่อนหน้านั้นไม่ใช้เลยทั้งปฏิเสธการเข้าถึงตัว และหน้า เราเลยดีใจลองคุยใหม่เราบอกเราจะรอ นะ เท่าที่เรารอไหว เค้าตอบอือ ผ่านไป 2 วันผมย้อนกลับไปหาลูกเพราะลูกคิดถึงโทรหาให้เราไป ไปถึงเค้าก็นั่งเล่นในห้อง เราคุยงานอยู่และเรารู้สึกว่าร้อนเพราะเสื้อแขนยาว เราเลยให้เค้าปลดกระดุมแขนเสื้อให้ เค้าก็หันมายิ้ม แล้วบอกขอข้างละ 500 เราก็ให้ สักแปบเค้าชวนคุยเรื่องทอง บอกว่าจะขาดขอตังเปลี่ยนหน่อย ผมก็รับปากว่าจะให้ตังไปทำ ใหม่ ก่อนกลับเราขอเค้ากอดเป็นครั้งแรกที่เค้า กางแขนให้เราเข้าไปกอดและกอดเรากลับ ถึงจะไม่เติมไม้เติมมือแต่มันเป็นครั้งแรกหลังจากที่เราเลิกกัน ไป 10 วัน เราเลยพูดอีกครั้งถามว่านานไหม เค้าบอกว่าหน้าจะนาน เราเลย บอกจะรอเท่าที่รอไหวนะ แต่กลับมาบ้าน แฟนเก่าเราโทรมา เราก็รับไปตามระเบียบ คุยกันไป 5 ชั่วโมงนิดๆ ด้วยความที่เรารู้สึกผ่อนคลายจากความเครียดไปได้เยอะมาก เราจึงแค๊ปไปเอาลงสเตอรี่ หลังจากนั้นมีเพื่อนเค้าส่งไปให้เค้าดู เค้ากลับทักมาบอก ว่าไม่ต้องรอแล้วนะ เริ่มใหม่ไปเลยเราพยามอธิบายทุกอย่างว่าเราปฏิเสธเค้าให้เหตุผลว่าเราจะรอ ครอบครัว แต่แฟนเราก็ไม่ฟัง เรื่องกลับแย่ เราเลย ตัดสินใจจะไม่รอ และ ไปรับลูกมากินอยู่ด้วยตอนนี่เราทำงานก็ยังเอาลูกไปด้วย เรียกได้ว่าตัวติดกันเลย แต่ในใจหวังลึกๆ ว่าเค้าจะกลับมาเพราะเราเองก็สงสารลูกแต่ก็ตั้งใจแล้วจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกจะไม่ให้ลูกรู้สึกเลยสักครั้งว่าขาดอะไร ไป เราลยมึ้งท้ายไปว่า ถ้าคิดได้เมื่อไหร่ ก็กลับมา นะ ถ้าไม่สายเกินไป แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ผมกับลูกลืมคุณได้ไม่ต้องกลับมา ผมอยากถามเพื่อนๆว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี  ตอนนี้ความรู้สึกติดลบ มากๆ ก่อนออกมาเราขอแหวนวงใหญ่ให้ลูกเพราะเราซื้อไว้เราเลยอยากได้เพื่อจะให้ลูกไว้เป็นสมบัติจากแม่ มัน ตอนนี้เครียดมากงานเหนื่อย แต่ไม่มีอาการอยากไปต่ออยากสู้เลย ถ้าไม่ติดว่าลูกอยู่ด้วยตลอดคงถอดใจลาตายไปแล้ว ท้อแท้มากๆครับ ทุกครั้งที่ขอให้เค้ากลับมาเค้าปฏิเสธแบบไม่ต้องคิดตลอด แต่เค้ากลับบอกให้เรารอ [ก่อนทะเลาะกันล่าสุดนะ] เราทำดีกับเค้าทุกอย่างงานบ้านหาข้าว หรือแม้แต่ให้เงินซื้อทุกๆอย่าง ที่อยากจะได้ จนบางครั้งก็ลืมนึกว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความใส่ใจจริงๆ เราอยากย้อนกลับไปแกไข้แต่เค้าไม่ให้โอกาสเราเลย เราเลยบอกเค้า ตลอดเวลา  6  ปีที่ผ่านมาตัวเค้าเองรู้ดีที่สุดว่าเรา ดีพอไหม ผมอยากจะรู้จะกลับไปเป็นครอบครัวได้อีกไหม 

ขอบคุณครับ