ผมมาแวะสักการะ องค์พระธาตุพนม ไม่ได้มาหลายปี เปลี่ยนไปไม่น้อยครับ แต่ความสง่า งดงามยังไม่ลดลงไปตามกาลเวลา 


ก่อนจะเข้ามาถึง อ.ธาตุพนม เสร็จภารกิจที่ในเมือง ผ่านตลาดอินโด ริมน้ำโขงเงียบเหงาไม่น้อย วัดมหาธาตุก็งดงามนัก 



         บรรยากาศในเมืองนครพนม เปลี่ยนไปมาก งดงามนัก มีหลายสิ่งเป็น Landmark ที่น่าสนใจ แต่จากผลกระทบทั้ง Covid และเศรษฐกิจ ทุกอย่างเงียบเหงามากๆๆๆ 
         แต่ก็เห็นมีคนมาท่องเที่ยว ก็น้อยมากๆๆๆ ไม่กี่คน ผมมาทำงาน ผ่านก็เลยแวะทัศนา สถานการณ์เป็นเช่นไร พูดคุยกับคนขาย ร้านรวงแล้ว สะเทือนใจจัง หดหู่ใจ เขาว่าแย่มากๆๆๆๆๆ เอาเงินเก่าเก็บมาใช้หมดแล้ว ไม่น้อยที่ใช้เงินกู้เงินยืมมากินใช้ รัฐช่วยบ้างแต่ไม่พอ หลายอยางไม่เยียวยา เช่น ค่าเช่า ค่าเรียนลูกๆ 
         ทักทายไม่ก็ร้าน ไม่ไหว เดินไปริมโขงดีกว่า ไปสงบใจ นึกถึงเพลง “เอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง” ของ คุณแม่ รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส 
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
         ผมจะไปมุกดาหาร ยังไงก็ผ่าน อ.ธาตุพนม เห็นว่า สมควรต้องแวะกราบสักการะ องค์พระธาตุพนม เป็นพระธาตุ ประจำปีเกิดของคนปีวอก แต่ผมว่า จะปีไหนๆ ก็ไหวแล้วดีทั้งนั้นหล่ะครับ 
         คนน้อยมากๆๆๆๆๆๆๆ ครับ วันนี้แดดไม่ร้อย ไม่มีฝนลง แต่ฟ้าครึมตลอด 

ผมทำบุญไปจำนวนหนึ่ง ก็ขอแบ่งบุญให้ทุกๆ ท่านด้วยนะครับ  สาธุๆๆๆ 🙏🙏🙏