ท้าวเรื่องก่อนเลยนะคะ เราเป็นคนตัวผอมมากขาเราค่ะกำลังพอดี แต่แขนเราค่ะมันเล็กแบบมากๆเวลาคนมองก็จะมองที่แขนก่อนแล้วเค้าก็จะทักเราว่าตัวผอมมาก เคยกินข้าวบ้างไหม ลมพัดก็ปลิวละ แม้แต่ครูก็ยังทักเลยค่ะเราพยายามไม่คิดแต่แบบพอคิดเราก็จะร้องไห้ทุกครั้งเลยค่ะ เคยคิดแบบพี่น้องคนอื่นคือสวยหมด มันไม่เป็นหน้าเป็นตาให้กับครอบครัวเลยค่ะเครียดมากแบบไม่กล้าไปโรงเรียนเลย จะใส่เสื้อผ้าก็ไร้ความมั่นใจ คือเค้าเป็นคนชอบใส่เสื้อยืดนะคะ แต่แบบมันมีวูบนึงที่อยากใส่กระโปรงแต่ก็ต้องล้มเลิกความคิดเพราะกลัวไม่ดูดี อ้อแล้วมีอีกเรื่องค่ะคือ ยายเราอ่ะค่ะตัวยุเลย แบบเวลาเพื่อนของยายมาเค้าก็จะพูดว่าแบบเออเนี่ยผอมไปเคยกินข้าวบ้างไหม ใจนึงคืออยากจะพูดแต่ก็กลัวว่าแม่จะด่าว่าแบบไม่มีมารยาทเลยได้แต่ระบายกับเพื่อน ยายเราก็แบบมันไม่เคยกินข้าวหรอก กินเหมือนแมวดม ผอมกะหล่องกะแหล่งโดนเพื่อนผลักก็ล้มแล้ว เราเคยร้องไห้แล้วพูดว่าเวลาพูดอ่ะเคยนึกถึงคนอื่นบ้างไหม ใครๆมันก็อยากมีหุ่นที่ดีนั่นแหละ คือคนที่บ้านเราพูดแบบนี้กับเราทุกคนย่ำว่าทุกคน แม้แต่น้องอายุ6ขวบก็โดนแม่มันพูดใส่หัวว่าเราผอมจนไม่สวย แล้ววันนั้นเราเปิดประตูไม่ได้ค่ะเพราะมันล็อกอยู่แล้วมือเราถือจานด้วย น้าเลยมาเปิดให้แล้วบอกว่าเปิดแค่นี้ก็ไม่มีแรง น้องเลยพูดว่าก็เพราะผอมเหมือนกุ้งแห้งไง ครอบครัวเรารวมฝั่งพ่อกับแม่ก็รวมกันได้20กว่าคน แล้วคิดดูนะคะเราโดนพูดแลบนี้ทุกวันแล้วพูดทุกคน ถ้ามีคนนึงพูดมักจะมีคนนึงพูดตาม เราอยากแบบตัดขาดกับครอบครัวแบบนี้ ชีวิตไม่มีความสุขเลยค่ะ ถ้ามีเงินก็อยากจะหนีไปอยู่ไกลๆเหมือนกัน 

ปล เราอายุ15 สูง165(ไม่แน่ใจว่าเกินหรือยัง) นนน่าจะ39-42 
ในใจเราเวลามีคนด่าคืออยากจะสวนว่าเอาเวลาที่ด่าคนอื่นไปดูแลลูกตัวเองก่อนโตขึ้นมาจะได้ไม่มีนิสัยเสียเหมือนคนรอบข้าง!!