ในอดีตเราอยากอยู่ในที่ที่มีแต่คนดีมีจิตสำนึก แต่หายากมากในสังคมทุกวันนี้ ที่ผ่านๆมา เวลาเราเจออะไรแย่ๆจากสิ่งแวดล้อมที่อยู่ก็ย้ายหนีเอา

แต่ตอนนี้ เรากลับมาอยู่บ้านที่ ตจว. มันไม่สามารถย้ายหนีได้ แต่ก็ไม่สามารถอยู่ต่อได้เช่นกัน สาเหตุที่อยู่ไม่ได้ เกิดจากเราคิดต่างจากคนสังคมที่นี้ ต่อให้เราอยู่เฉยๆไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร เราก็โดนรุมกลั่นแกล้ง โดนหาเรื่อง จนเราเริ่มจะไม่ไหว ร่างกายกับสมองเริ่มป่วย ใช้ชีวิตอยู่ลำยากมาก และ ถ้ายังอยู่ต่อเราอาจจะตายได้ ทั้งตายจากฝีมือคนอื่น ทั้งตายจากการป่วย  แต่ก็ไม่รู้จะหนีออกจากสังคมเลวร้ายนี้ได้ยังไง เพราะไม่มีเงิน ไม่มีรายได้ แถมสถานการณ์ตอนนี้โควิดระบาดหนัก ยิ่งทำให้หมดทางไป และ เราติดตรงมีหลายชีวิตต้องดูแลด้วย ทำให้ทางยิ่งตัน พวกที่หาเรื่องกลั่นแกล้งเรา พอรู้ว่าเราไม่มีที่ไปก็ยิ่งหาเรื่องกลั่นแกล้ง รูปแบบในการหาเรื่องก็จะเนียนๆ ไม่สามารถเอาผิดได้ในทางกฏหมายได้ ถ้าจะเอาผิดคือ ต้องมีพยาน ซึ่งเราไม่มี

ทีนี้ถ้ายังดึงดันอยู่ต่อ สักวันเราอาจตกอยู่ในสถานการณ์ 2 อย่างนี้คือ โดนข่มขืนแล้วฆ่า หรือ โดนทำร้ายแล้วฆ่า ซึ่งถ้าเป็นแบบนี้ กฏหมายก็ช่วยอะไรเราไม่ได้ เพราะท้องถิ่นที่เราอยู่  ถ้าจะอยู่รอด ต้องมีเงิน ถ้าไม่มีเงินก็ต้องมีพวก ซึ่งเราไม่มีทั้ง2อย่าง เราตัวคนเดียว และ บ้านที่อยู่ก็เป็นแค่บ้านไม้เก่าๆ  ที่ใครจะพังเข้ามาเมื่อไรก็ได้ ซึ่งเราไม่มีเงินต่อเติมซ่อมแซมด้วย และ บ้านหลังนี้ไม่น่าอยู่ด้วย

เพราะคนในครอบครัวแต่ล่ะคน ที่ตอนนี้อยู่ กทม. เป็นคนประเภทไม่สนใจคนในครอบครัวที่ไม่มีผลประโยชน์ให้ และ จะวางอำนาจใส่คนในครอบครัวที่จนตรอก จะประจบประแจงคนอื่นเพื่อความอยู่รอด ต่อให้เกลียด และ ได้รับความเดือดร้อนจากคนอื่นมากแค่ไหนก็ตาม ต่อหน้าก็จะประจบประแจงเขา ซึ่งเราทำแบบนั้นไม่เป็น เพราะสำหรับเรา ผิดว่าไปตามผิด ถ้าใครเลวเราจะถอยห่าง จะไม่ยุ่งเกี่ยวด้วย ทำให้เราถูกกลั่นแกล้งในทุกๆเรื่องคะ ตอนนี้เหนื่อยกับชีวิตมาก  แต่ไม่รู้จะหนีจากวังวนนรกนี้ได้ยังไง....เพราะไม่มีทางไปเลยจริงๆคะ