เจอคนที่ไม่ซื่อสัตย์ ทำอะไรลับหลัง
จับได้เกิน3 ครั้ง แต่เราก็ไม่กล้าไปไหน 

พอโดนหักหลังบ่อยๆ ก็ระแวง 
สมองว่างไม่ได้  พอว่างก็จะคิดว่าเขาคุยกับคนอื่นอยู่

ตอนนี้ทำได้แค่อยู่เฉยๆ  ไม่จับผิด ไม่เช็ค  
การกระทำนิ่ง แต่ใจไม่นิ่งเลย สมองคิดไปต่างๆนานาๆ
โทรมาก็รับ ทักมาก็ตอบ อยากหายก็หายไป
ไม่ตาม ไม่จู้จี้จุกจิก  

อาจจะเป็นเพราะยังไม่มีวิธีรับมือกับความเจ็บปวด
 
ตอนนี้ไม่อยากทนกับสิ่งที่เรารักแต่มันทำให้เราเจ็บปวดอีกแล้ว

ไม่อยากอยู่จุดเดิมเพื่อแลกกับความสุขเล็ก ๆ ที่แทบจะไม่เหลืออีกแล้วค่ะ

(ขอคำพูดแรงๆ เตือนสติ  หรือ คลิปธรรมะเตือนใจ อะไรก็ได้ค่ะ ที่ทำให้หลุดพ้นไปจากตรงนี้ที)