เริ่มจากเราคุยกับรุ่นน้องที่ทำงานด้วยกันมาสักระยะนึงจากแรกๆไม่ได้คิดอะไร พอคุยกันทุกวันก็รู้สึกชอบในทัศนคติ ความคิดของเค้า เราก็คุยกันทุกวัน ทักคุยกันตลอดเวลาหลังเลิกงานยันหลับ แต่เจอกันที่ทำงานก็คุยกันบ้าง ก็สนิทกันเรื่อยๆเราก็บอกเขาตามตรงตามแบบผญ.เปิดเผย(เราคิดว่าอายุเราก็เยอะพอและหาเงินเองมีงานทำแล้ว) เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ เคยถามเขาตรงๆว่าชอบเรามั้ย เค้าก็ตอบว่าถ้าไม่ชอบไม่สนใจจะคุยแบบนี้ทุกวันหรอคือเราอายุมากกว่าหลายปีก็เลยกังวล แต่เราไม่เคยทะเลาะกันเลยมีความชอบหลายอย่างเหมือนกัน และเราก็เป็นคนให้อิสระพอสมควร  พอนานเข้ายิ่งคุยยิ่งรู้สึกดี เขาก็บอกเราว่าเค้ารู้สึกดี แต่ไม่เคยบอกว่าสถานะที่เราคุยกันอยู่คืออะไร เขาเคยบอกว่าคุยกับเราทุกวันเหมือนมีเราเป็นแฟนแล้วตอนนี้  (เขาพูดช่วงแรกๆที่คุยกัน) เราบอกว่าเวลาเจอกันเขาชอบทำไม่สนใจเขาก็บอกว่าเขาก็ขอเก็กๆหน่อย แต่ไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาก็ชวนเราไปบ้านเพื่อน บอกชวนไปกินอะไรกัน เราก็ไปแล้วเขาบอกฝนตกต้องนอนค้างที่บ้าน แล้วบรรยากาศพาไปมีอะไรกัน เขาก็บอกเราว่าไม่ต้องกลัวเขาหายเขายังเหมือนเดิม แต่เหมือนเดิมของเขาไม่ร็ว่าสถานะคืออะไร เหมือนตอนนี้เขาไม่มีใคร เขาชอบเรา แบบไม่มโนนะ แค่เหมือนเราเข้าใจได้ แต่ยังไม่ใช่คนที่ใช่ หรือเราคิดมากไป เขาชอบบอกว่าเขาสนใจในตัวเราแต่แค่เวลามันยังน้อยเกินไป เราสับสนไปหมด เราควรทำอย่างไรดี