เราเป็นเด็กทวีภาคี ฝึกงาน 1ปี กำหนดจบ 18กุมภา 65
เราไปกรุงเทพ 11 มิ.ย พอเริ่มได้ฝึกได้เรียนรู้งาน เรารู้สึกว่าเราไม่ถนัดสายงานนี้ เรากดดันตัวเองมากๆ มันทำไห้เราดาวน์ลงไปมากๆร้องไห้ทุกวันตั้งแต่วันแรกที่ไป เราไปกะเพื่อน2คน รวมเราเป็น3 เพื่อนบอกว่าที่นี้โอเคมากสำหรับเพื่อน จบจากฝึกงานจะทำงานที่นี้ต่อเลย แต่สำหรับเรา ไม่ได้รู้สึกแบบนั่นเลย มันยากมากสำหรับเรา เราไม่เคยรู้จักโปรแกรมนี้มาก่อน ตอนแรกๆเปิดใจกับการเรียนครั้งนี้ พอเริ่มเรียนรู้จริงจังมากขึ้น เรากับแย่ลงมากๆ เราเริ่มไม่โอเคกับที่นี้ สังคมรอบข้าง ครูฝึกแบบถาทอะไรไปก็ไม่ค่อยตอบ ทำไห้เราอยากกลับวิลัย เราเลยปรึกษา อาจาร์ยที่ปรึกษา เขาก็บอกไห้ทนไปก่อน เราไม่เข้าใจตรงไหนก็ต้องพายายาม อาจาร์ยบอกไห้แค่สู้ๆ แต่ใจเรามันไม่สู้แล้ว มันสู้ไม่ไหว ทั้งที่พายายามแล้ว ไม่ใช่ไม่พายายามอะไรเลย มันรู้สึกแย่มาก ตอนที่อยู่ที่นู้นคิดอะไรไม่ออก เราเลยปรึกษาหัวหน้าแผนก เขาเข้าใจเราดีมาก อาจาร์ยบอกไม่ไหวก็กลับมานะลูก เราเลยถามไปว่า อาจาร์ยจะช่วยเราใช่มั้ย แกบอกว่าใช่ ตอนนั้นใจเราชื่นมากกก ถ้าเรากลับไปอาจาร์ยจะช่วยเรา อาจาร์ยคงรู้ว่าใจเรามันไม่ไหวจริงๆ เราเลยปรึกษาคนดูแลเด็กฝึกงานที่บริษัท พี่เขาบอกว่าถ้าจะกลับ ให้บอกพี่เขาพี่เขาจะคุยกะทางวิลัยให้ว่าเราไม่ถนัดสายงานนี้จริงๆ เราจะไม่ตอดแบล็อลิคอะไร พี่จะช่วยคุยกะทางวิลัยให้ เราก็เลยให้คำตอบไปว่า นั้นหนูขอกลับนะคะ พี่เขาก็บอกว่า เราต้องไปหาที่ฝึกงานใหม่ เราก็โอเค เพราะเราหาสำรองไว้บ้างแล้วว เราก็ถามพี่เขาไปว่าให้เราโทรปรึกษาที่วิลัยก่อนมั้ยว่า เราต้องทำยังไง เราต้องหาที่ฝึกใหม่มั้ย แต่พี่เขาบอกว่า ไม่ต้องพี่เขาจะคุยให้ เราก็โอเค เลยเก็บของกลับบ้าน พอวันจันเข้าวิลัย ทางวิลัยบอกเรามีความผิดร้ายแรงมาก จะไห้เราพ้นสภาพนักศึกษา เพราะเขาเอากรณีเราไปเปรียบเทียบกับเด็กฝึกงานที่ขโมยของที่สถานประกอบการ เราเลยงงว่าเรามีความผิดขนาดนั้นเลยหรอ เขาเลยให้เราตกไปก่อนเทอมนี้ เราเลยปรึกษาอาจาร์ยที่ปรึกษา เขาบอกว่าถ้าทำเรื่องย้ายสถานประกอบการ จะสามารถหาที่ฝึกงานได้เลย ไม่ต้องคอตกเทอมนี้ เราเลยให้พี่บริษัททำเอกสารให้ใหม่ เขาก็บอกว่าเราพ้นนักศึกษาฝึกงานไปแล้ว เราเลยตกวิชาฝึกงสนไปเลย ตั้งที่เราขอคุยกะทางวิลัยก็ไม่ไห้คุย ตอนนี้แย่มากกเราต้องจบหลังเพื่อนไป1เทอม อาจาร์ยที่บอกว่าจะช่วยก็ไม่ช่วยเราเลย อาจาร์ยบอกว่าเราผิดทีาเรามาแล้วไม่ปรึกษาใคร แบบนี้เราทำไรได้บ้างค่ะ ไม่อยากจบช้าเลยค่ะ
ตกวิชาฝึกงาน
เราไปกรุงเทพ 11 มิ.ย พอเริ่มได้ฝึกได้เรียนรู้งาน เรารู้สึกว่าเราไม่ถนัดสายงานนี้ เรากดดันตัวเองมากๆ มันทำไห้เราดาวน์ลงไปมากๆร้องไห้ทุกวันตั้งแต่วันแรกที่ไป เราไปกะเพื่อน2คน รวมเราเป็น3 เพื่อนบอกว่าที่นี้โอเคมากสำหรับเพื่อน จบจากฝึกงานจะทำงานที่นี้ต่อเลย แต่สำหรับเรา ไม่ได้รู้สึกแบบนั่นเลย มันยากมากสำหรับเรา เราไม่เคยรู้จักโปรแกรมนี้มาก่อน ตอนแรกๆเปิดใจกับการเรียนครั้งนี้ พอเริ่มเรียนรู้จริงจังมากขึ้น เรากับแย่ลงมากๆ เราเริ่มไม่โอเคกับที่นี้ สังคมรอบข้าง ครูฝึกแบบถาทอะไรไปก็ไม่ค่อยตอบ ทำไห้เราอยากกลับวิลัย เราเลยปรึกษา อาจาร์ยที่ปรึกษา เขาก็บอกไห้ทนไปก่อน เราไม่เข้าใจตรงไหนก็ต้องพายายาม อาจาร์ยบอกไห้แค่สู้ๆ แต่ใจเรามันไม่สู้แล้ว มันสู้ไม่ไหว ทั้งที่พายายามแล้ว ไม่ใช่ไม่พายายามอะไรเลย มันรู้สึกแย่มาก ตอนที่อยู่ที่นู้นคิดอะไรไม่ออก เราเลยปรึกษาหัวหน้าแผนก เขาเข้าใจเราดีมาก อาจาร์ยบอกไม่ไหวก็กลับมานะลูก เราเลยถามไปว่า อาจาร์ยจะช่วยเราใช่มั้ย แกบอกว่าใช่ ตอนนั้นใจเราชื่นมากกก ถ้าเรากลับไปอาจาร์ยจะช่วยเรา อาจาร์ยคงรู้ว่าใจเรามันไม่ไหวจริงๆ เราเลยปรึกษาคนดูแลเด็กฝึกงานที่บริษัท พี่เขาบอกว่าถ้าจะกลับ ให้บอกพี่เขาพี่เขาจะคุยกะทางวิลัยให้ว่าเราไม่ถนัดสายงานนี้จริงๆ เราจะไม่ตอดแบล็อลิคอะไร พี่จะช่วยคุยกะทางวิลัยให้ เราก็เลยให้คำตอบไปว่า นั้นหนูขอกลับนะคะ พี่เขาก็บอกว่า เราต้องไปหาที่ฝึกงานใหม่ เราก็โอเค เพราะเราหาสำรองไว้บ้างแล้วว เราก็ถามพี่เขาไปว่าให้เราโทรปรึกษาที่วิลัยก่อนมั้ยว่า เราต้องทำยังไง เราต้องหาที่ฝึกใหม่มั้ย แต่พี่เขาบอกว่า ไม่ต้องพี่เขาจะคุยให้ เราก็โอเค เลยเก็บของกลับบ้าน พอวันจันเข้าวิลัย ทางวิลัยบอกเรามีความผิดร้ายแรงมาก จะไห้เราพ้นสภาพนักศึกษา เพราะเขาเอากรณีเราไปเปรียบเทียบกับเด็กฝึกงานที่ขโมยของที่สถานประกอบการ เราเลยงงว่าเรามีความผิดขนาดนั้นเลยหรอ เขาเลยให้เราตกไปก่อนเทอมนี้ เราเลยปรึกษาอาจาร์ยที่ปรึกษา เขาบอกว่าถ้าทำเรื่องย้ายสถานประกอบการ จะสามารถหาที่ฝึกงานได้เลย ไม่ต้องคอตกเทอมนี้ เราเลยให้พี่บริษัททำเอกสารให้ใหม่ เขาก็บอกว่าเราพ้นนักศึกษาฝึกงานไปแล้ว เราเลยตกวิชาฝึกงสนไปเลย ตั้งที่เราขอคุยกะทางวิลัยก็ไม่ไห้คุย ตอนนี้แย่มากกเราต้องจบหลังเพื่อนไป1เทอม อาจาร์ยที่บอกว่าจะช่วยก็ไม่ช่วยเราเลย อาจาร์ยบอกว่าเราผิดทีาเรามาแล้วไม่ปรึกษาใคร แบบนี้เราทำไรได้บ้างค่ะ ไม่อยากจบช้าเลยค่ะ