สวัสดีคะ วันนี้ว่างๆ เลยอยากจะลองตั้งกระทู้ เล่าเรื่องราวของตัวเองให้เพื่อนๆฟังบ้าง  เผื่อมีพี่ๆเพื่อนๆ อยากแลกเปลี่ยนประสบการณ์
เราอายุ 30 ปี แต่งงานมาได้ 1 ปีแล้วคะ ยังไม่มีลูก เพราะไม่รู้ว่าจะอยู่กับสามีได้นานแค่ไหน 
สามีคือคนที่พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตายายหามาให้ เค้าอยากให้เราแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ ด้วยเหตุผลที่ว่า ครอบครัวของเรารู้จักกับครอบครัวของสามีดี และครอบครัวของสามีก็ค่อนข้างมีฐานะ ทางบ้านเราก็ค่อนข้างดีเหมือนกัน สูสีกันนั้นละคะ เค้าคิดว่าเราทั้งคู่ถ้าแต่งงานกันจะไม่ลำบาก คิดเอง เออเองไปต่างๆนานา ครอบครัวทั้งสองเห็นพ้องต้องกัน ทั้งๆที่เรากับสามีก็แทบไม่รู้จักกันเลย เพราะสามีไปเรียน และทำงานอยู่ที่จอร์แดน เพิ่งจะกลับมาอยู่ที่ไทยไม่นานนี่เอง และสามีก็ได้กลับมาทำงานสานต่อกิจการของครอบครัว ส่วนเราเองก็ค่อนข้างมีหน้าที่การงานที่ดีเช่นกัน แต่การตกลงแต่งงานของเราทั้งสองคนนั้นก็ต่างไม่เต็มใจกันทั้งคู่คะ คิดแค่ว่าแต่งๆไปเถอะอายุก็เริ่มเยอะแล้ว สามีเราก็อายุ 33ปี หลังจากแต่งงานกันทางบ้านสามียกทรัพย์สิน หลายอย่างให้กับทางสามีของเราและยกให้เรา ค่อนข้างเยอะเลย เรากับสามีย้ายมาอยู่บ้านอีกหลัง ซึ่งอยู่กันแค่สองคน แต่แทบจะต่างคนต่างอยู่เลยก็ว่าได้ เวลาสามีเราอยู่บ้านเค้าก็ชอบคุยโทรศัพท์ VDO Call กับแฟนของเขาอยู่เป็นประจำ เหมือนกับอยากจะให้เรารู้เราเห็น แต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร อยากคุยก็คุยไป ส่วนเราหลังจากที่แต่งงาน เราก็เลิกคุยกับทุกคนที่เราคุยด้วยทั้งหมด เวลาว่างเราก็จะทำขนมขายบ้าง ขายของออนไลน์บ้าง เพื่อที่ไม่อยากจะทำตัวให้มันว่างๆ และไม่อยากจะคุยกับสามีด้วย แต่หน้าที่ของภรรยาเราก็ยังทำทุกอย่าง ดูแลบ้าน ซักผ้า ทำกับข้าว แต่เรื่องเดียวที่ไม่ทำคือการนอนกับสามี นอนแบบมีอะไรกัน คือไม่มีเลย พอถึงเวลาเข้านอนก็ต่างคนต่างนอน แต่เตียงเดียวกัน จนเวลาผ่านไปเกือบๆ 3 เดือน สามีเริ่มมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป ไม่ค่อยเล่น คุยโทรศัพท์ เหมือนแต่ก่อน ช่วยทำงานบ้าน ช่วยทำโน่นี่นั่นหลายอย่าง ทำกับข้าวให้กินบ้าง ชวนเราคุยมากขึ้น ซื้อโน่น นี่นั่นมาให้ ดูแลเอาใจใส่มากขึ้น ซึ่งเราเองก็คิดดีไม่ได้เลย ยังแอบคิดเสมอว่า ที่เขามาทำดีกับเรา อาจจะเป็นเพราะที่บ้านของเขาสั่งมาก็ได้ หลังจากที่เขาเริ่มเปลี่ยนไป เขาก็เริ่มแตะเนื้อต้องตัวเรามากขึ้น จนกระทั่งขอมีอะไรด้วย ซึ่งเราเองก็ปฏิเสธไม่ได้ เพราะเค้าคือสามี ที่ผ่านการแต่งงานมาอย่างถูกต้อง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเราก็อดคิดไม่ได้เลยจริงๆ ว่าที่เค้าอยู่กับเรา และสิ่งที่เค้าปฏิบัติกับเรานั้น มันคือคำสั่งจากผู้ใหญ่ ไม่ได้เกิดจากความรักแต่อย่างใด เราไม่อยากมีพันธะ ไม่อยากมีภาระ เราเลยแอบกินยาคุมมาตลอด จนเมื่อไม่นานมานี้สามีก็ได้ถามเราว่า ทำไมเราถึงไม่ท้อง หรือว่าร่างกายของเราทั้งสองผิดปกติ เค้าชวนเราไปหาหมอ เราก็อ้างไปเรื่อย โควิดบ้างอะไรบ้าง และล่าสุดเค้าก็เจอยาคุมที่เรากินมาตลอด แต่เค้าไม่ได้บอกเราหรอกว่าเขาเห็น แต่เราได้ยินเค้าคุยโทรศัพท์กับพี่สาวของเขาว่าเราแอบกินยาคุม เค้าพูดประมาณว่าเวลาไม่ได้ทำให้เราเปลี่ยนไปได้เลย มีแต่เค้าคนเดียวที่เปลี่ยน และอีกมากมายที่เค้าระบายกับพี่สาวของเขา
** คือเราก็ยังสับสนและแยกไม่ออกจริงๆว่า เค้ารักเรา หรือเค้าต้องการอะไรหรือเปล่าที่มาทำดีกับเรา หรือเราคิดมากไปเอง เรื่องนี้ก็ไม่เคยปรึกษาใครเลย เก็บไว้คนเดียวมาตลอด แม้แต่ พ่อแม่ก็ไม่เคยจะเล่าให้ฟัง หรือเราควรที่จะเปิดใจให้มากกว่านี้ หรือยังไงดี ตอนนี้กับสามีก็แค่รู้สึกดี แต่ไม่ถึงกับรักเค้า เราคุยกันน้อยมาก เหมือนยังรู้จักกันไม่ดีพอ เราเองก็ลังเลเรื่องมีลูก งานก็ยังอยากจะทำ โควิดก็ระบาดหนักอยู่ และที่สำคัญก็เรื่องความเป็นอยู่กับสามีนี่แหละ เราทั้งคู่ไม่เคยเปิดใจคุยกันเรื่องนี้เลย ยังคงเกร็งๆ กันอยู่เลยคะ
ปล. เรื่องนี้เป็นเรื่องของเราเองไม่ได้แต่งขึ้นมาเพื่อความบรรเทิงหรือปั่นไดๆนะคะ