เรื่องมีอยู่ว่า วันเกิดของเราแม่ของเราซื้อผลไม้ที่เราชอบมาให้เป็นของขวัญ
แม่สั่งมาให้เยอะเลยเพราะรู้ว่าเราชอบมากๆ
พอเราเปิดดู เห็นว่าเป็นผลไม้ แฟนก็พูดว่า เอาไปให้พ่อเขาด้วยไหมล่ะ 
คือเรารู้สึกเฟลๆว่า จริงๆแม่อุส่าซื้อมาให้ ของขวัญเรานะ
ทำไมไม่ปล่อยให้เราตัดสินใจเองหรือเราพูดเอง
น่าจะเหมาะกว่า
คือเปิดปุ๊ปเขาก็พูดแบบนี้เลย มันเลยรู้สึกแย่ แม่อุส่าตั้งใจซื้อมาให้
แต่ใจจริงเราตั้งใจแบ่งเอาไปให้อยู่แล้ว ปกติมีอะไรก็เอาไปฝากตลอด
เราก็รักครอบครัวเขาเหมือนครอบครัวเราเหมือนกัน
แค่มันเป็นเรื่องของมารยาท เขาเห็นเราซึมๆ เขาก็ถามว่าเป็นอะไร
เราเลยบอกไปว่าถ้าบอกไปจะโกรธไหม พูดได้รึป่าว
เราก็บอกไปว่า จริงๆผลไม้เราแบ่งไปฝากบ้านเธออยู่แล้ว 
มีตั้งเยอะ ปกติก็เอาไปให้ แต่วันนี้วันเกิดเรานะ แล้วที่แม่ให้มาก็ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิด
ควรให้เจ้าของบอกเอง หรือปล่อยให้เราพูดขอแม่นิดหน่อยก็ได้ ไม่เห็นต้องรีบบอกเลย(เราใช้น้ำเสียงแบบใจเย็นมากนะไม่ได้โกรธอะไรเลย)
เขาก็โกรธ แล้วพูดว่างั้นก็ไม่ต้องเอาไปถ้ามันมีปัญหามากอะ แล้วก็ทะเลาะกันใหญ่โต
คือเรารู้สึกว่าเรื่องมันแค่นี้เอง เขาเป็นแฟนเรา เขาทำให้เรารู้สึกแย่ ทำไมเราพูดคุยกันไม่ได้
ขนาดตอนเราเป็นคนเสียความรู้สึก ตอนบอกเขาเรายังระวังคำพูดห่วงว่าเขาจะไม่พอใจเลย
แล้วหลังจากนั้นเขาก็ทะเลาะกับเราเเรงมาก จนตอนนี้เราก็ยังงงอยู่เลยว่า
สรุปเราไม่ควรรู้สึกเสียใจใช่ไหม หรือ เขาไม่มีมารยาทเกินไป