คือเราท้อมากเลยค่ะที่อยู่เเบบนี้เราเหนื่อยยิ่งตอนเรียนออนไลน์ต้องอยู่ที่บ้านมันเก็บความรู้สึกไม่ไหวถึงต้องมาระบายอยู่บ้านเนี่ยเราไม่มีความสุขเลยเราโดนที่บ้านเมินเฉยไม่สนใจอะไรเราเลยเราต้องทำไงดีกับความรู้สึกนี้เราเก็บมันมานานเเล้วเราก็น้อยใจมากเลยที่เเม่เราไปสนใจใครมากกว่าเรา​  เราเเอบร้องให้ทุกทีเราเคยมีความคิดที่ว่าอยากทำอะไรก็ได้ที่ทำให้ตัวเองมีความสุขหรือว่าทำงานมีตางใช้เเบบไม่ต้องพึ่งเเม่เเต่เราไม่รู้จะเริ่มจากอะไรก่อนในเมื่อเราก็ไม่มีคนให้คำปรึกษาทำอะไรเราเเทบจะไม่สนใจเราเลยเรา​ เราไม่อยากจะอยู่หรอกนะไม่อยากเกิดมาด้วยซ้ำถ้ารู้ว่าเกิดมาเเล้วจะมาอยู่ในสถานการณ์เเบบนี้เราเป็นคนที่พูดตรงๆนะเเต่เราไม่บอกใครหรอกไม่ปรึกษาใครอยู่ในมุมของตัวเองร้องให้คนเดียวเราอยากร้องให้ให้กับความสำเร็จของเรามากว่าความฝันอนาคตเราดีใจมากเลยที่ได้ปลดปล่อยความรู้สึกนี้ออกมา​.... ขอบคุณค่ะ❤️