ขอเกริ่นว่ากระทู้นี้เป็นกระทู้แรกในชีวิตไม่คิดว่าจะต้องมาตั้งกระทู้แบบนี้ปกติเป็นแต่ผู้อ่าน แต่วันนี้เรามีปัญหาที่เราเองแก้ไม่ได้อยากขอคำแนะนำจากทุกคนค่ะ
เราอายุ 28 ปี อาศัยอยู่บ้านกับน้องอายุ 22 ปีด้วยกันสองคนเพราะพ่อแม่ของพวกเราหย่าร้างกันตั้งแต่เราเรียนมัธยม ท่านจะส่งเงินให้เราใช้ ท่านมาเยี่ยมบ้างเป็นบ้างโอกาส แต่ไม่ได้มาอยู่นอนด้วย ตอนเด็กๆพวกเราก็มีทะเลาะกันบ้างตามภาษาพี่น้อง เเต่เมื่อเราโตขึ้นเราก็พยายามดูแลน้องแทนพ่อแม่ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำ แต่มีบ้างครั้งที่เราสัญญาจะให้เงินน้องแต่ก็ให้ไม่ได้เนื่องจากเราทำงานเงินไม่ได้สูง บ้างเดือนคือหมุนเงินไม่ทันจริงๆ ก็จะบอกน้อง (น้องได้รับเงินจากพ่อแม่ทุกเดือนอยู่แล้ว)
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วน้องเรียนจบ จึงกลับมาอยู่บ้านด้วยกัน เราดีใจมากๆ เพราะเราก็จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันก่อนน้องจะหางานและออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ตัวเราเองคิดว่า การที่น้องกลับมาอยู่บ้านนี้เป็นโอกาสสุดท้ายที่ดี ที่ตัวเราที่เป็นพี่จะได้ดูแลน้อง แต่ปัญหาเกิดจากว่า น้องมีแฟนที่อยู่ต่างจังหวัด ซึ่งเป็นจังหวัดที่มหาลัยของน้องตั้งอยู่ ด้วยความที่น้องและแฟนคิดถึงกันในวันเสาร์ที่ผ่านมา แฟนของน้องจึงมาหาน้อง เราไม่ได้ว่าอะไรคิดว่า น้องกับแฟนรักกันและน้องเรียนจบแล้วจึงไม่ได้ขัดขวางหรือว่าอะไร
วันเสาร์ เราก็ขี่รถไปส่งน้องให้อยู่กับแฟน เดินเล่นกันที่ห้างตั้งแต่ 10 เช้า แล้วบอกน้องว่า อยากกลับเมื่อไรก็โทรบอก ในวันเสาร์นั้นน้องโทรมาบอกให้เราไปรับ เวลาสามทุ่มกว่า ที่สวนสาธารณะ ซึ่งปกติดีค่ะ
ต่อมาวันอาทิตย์น้องปลุกเราให้ไปส่งตอน เจ็ดโมงเช้าที่โรงแรมที่แฟนน้องเช่าอยู่ เราไม่ได้ว่า เพราะคิดว่า เราเองมั่นใจในตัวน้องว่าเราเลี้ยงน้องมาดี คงไม่มีอะไร แต่ตอนน้องลงจากรถ ก็บอกว่า ดูแลตัวเองด้วยนะ น้องรับปากแล้วลงจากรถไป
เวลาต่อมาประมาณทุ่มกว่า น้องไลน์มาบอกว่า น้องขอนอนที่โรงแรมกับแฟน เพราะแฟนจะกลับมอไปในเช้าวันจันทร์ ไม่อยากตื่นเช้า พอเราอ่านเรารู้สึกเสียใจมากและคิดว่าไม่ควร จึงพิมพ์ตอบกลับว่า เราเสียใจที่ดูแลน้องของเราแทนพ่อแม่ไม่ได้ เราไม่รู้ความสัมพันธ์ของน้องกับแฟนจะเป็นอย่างไรแต่หวังว่าตัวน้อง และแฟนของน้องจะเป็นสุภาพบุรุษมากพอ และเราลงท้ายว่าให้น้องตัดสินใจเรื่องนี้ด้วยตัวของน้องเอง
ประมาณ สามทุ่มน้องก็ไลน์มาว่า ตัวน้องยังไม่ได้ทำอะไรเสียหายเลย อยากจะมารับก็มา เราจึงไปรับ ระหว่างนั่งรถ เราก็ขอบคุณน้องที่เข้าใจว่าเราเป็นห่วง ในวันที่น้องหางานทำได้ ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเอง รับผิดชอบตัวเองแล้ว น้องอยากทำอะไร เราจะไม่ว่าน้องอีกเลย แล้วเราก็ถามน้องว่ามีอะไรอยากจะพูดไหม น้องตอบว่า ไม่มี แล้วคืนนั้นเราก็แยกกันขึ้นห้องนอน
วันจันทร์ เราคิดว่าน้องจะมาปลุกให้เราไปส่งเหมือนวันที่ผ่านมา แต่น้องก็ไม่ได้มาปลุก พอเราถามน้องก็ตอบว่า ไม่ไปแล้ว หลังจากนั้นพอเราถามอะไรไปน้องก็ตอบเป็นคำๆ ไม่พูดเล่นอะไรกับเราอีกเลย
เรารู้สึกแย่มากตอนนี้ นอนร้องไห้จนไข้ขึ้น เราไม่รู้ว่าจะคุยกับน้องอย่างไร เราไม่รู้ว่าเราผิดอะไร รู้สึกใจสลาย ในชีวิตเราไม่ได้มีญาติ หรือคนให้ปรึกษามากมาย เรามีน้องคนเดียวที่เรารักและหวังดี การที่น้องไม่คุยกับเราก็เหมือนเราอยู่ตัวคนเดียวแล้วในโลกนี้
เราจึงมีคำถามปรึกษาทุกๆคนว่า
1. เราจะคุยกับน้องอย่างไรดี ให้น้องเข้าใจมากขึ้น
2. เราอยากรู้ว่า เราควรปล่อยให้น้องได้นอนกับแฟนในคืนนั้นไหมคะ เรากังวลมากไปเองหรือเปล่า เพราะน้องเรียนจบแล้ว
ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาเข้ามาตอบและอ่าน เราพร้อมรับฟังทุกคำคิดเห็น ขอบคุณค่ะ
จะทำยังไงให้น้องกลับมาคุยด้วย
เราอายุ 28 ปี อาศัยอยู่บ้านกับน้องอายุ 22 ปีด้วยกันสองคนเพราะพ่อแม่ของพวกเราหย่าร้างกันตั้งแต่เราเรียนมัธยม ท่านจะส่งเงินให้เราใช้ ท่านมาเยี่ยมบ้างเป็นบ้างโอกาส แต่ไม่ได้มาอยู่นอนด้วย ตอนเด็กๆพวกเราก็มีทะเลาะกันบ้างตามภาษาพี่น้อง เเต่เมื่อเราโตขึ้นเราก็พยายามดูแลน้องแทนพ่อแม่ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำ แต่มีบ้างครั้งที่เราสัญญาจะให้เงินน้องแต่ก็ให้ไม่ได้เนื่องจากเราทำงานเงินไม่ได้สูง บ้างเดือนคือหมุนเงินไม่ทันจริงๆ ก็จะบอกน้อง (น้องได้รับเงินจากพ่อแม่ทุกเดือนอยู่แล้ว)
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วน้องเรียนจบ จึงกลับมาอยู่บ้านด้วยกัน เราดีใจมากๆ เพราะเราก็จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันก่อนน้องจะหางานและออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ตัวเราเองคิดว่า การที่น้องกลับมาอยู่บ้านนี้เป็นโอกาสสุดท้ายที่ดี ที่ตัวเราที่เป็นพี่จะได้ดูแลน้อง แต่ปัญหาเกิดจากว่า น้องมีแฟนที่อยู่ต่างจังหวัด ซึ่งเป็นจังหวัดที่มหาลัยของน้องตั้งอยู่ ด้วยความที่น้องและแฟนคิดถึงกันในวันเสาร์ที่ผ่านมา แฟนของน้องจึงมาหาน้อง เราไม่ได้ว่าอะไรคิดว่า น้องกับแฟนรักกันและน้องเรียนจบแล้วจึงไม่ได้ขัดขวางหรือว่าอะไร
วันเสาร์ เราก็ขี่รถไปส่งน้องให้อยู่กับแฟน เดินเล่นกันที่ห้างตั้งแต่ 10 เช้า แล้วบอกน้องว่า อยากกลับเมื่อไรก็โทรบอก ในวันเสาร์นั้นน้องโทรมาบอกให้เราไปรับ เวลาสามทุ่มกว่า ที่สวนสาธารณะ ซึ่งปกติดีค่ะ
ต่อมาวันอาทิตย์น้องปลุกเราให้ไปส่งตอน เจ็ดโมงเช้าที่โรงแรมที่แฟนน้องเช่าอยู่ เราไม่ได้ว่า เพราะคิดว่า เราเองมั่นใจในตัวน้องว่าเราเลี้ยงน้องมาดี คงไม่มีอะไร แต่ตอนน้องลงจากรถ ก็บอกว่า ดูแลตัวเองด้วยนะ น้องรับปากแล้วลงจากรถไป
เวลาต่อมาประมาณทุ่มกว่า น้องไลน์มาบอกว่า น้องขอนอนที่โรงแรมกับแฟน เพราะแฟนจะกลับมอไปในเช้าวันจันทร์ ไม่อยากตื่นเช้า พอเราอ่านเรารู้สึกเสียใจมากและคิดว่าไม่ควร จึงพิมพ์ตอบกลับว่า เราเสียใจที่ดูแลน้องของเราแทนพ่อแม่ไม่ได้ เราไม่รู้ความสัมพันธ์ของน้องกับแฟนจะเป็นอย่างไรแต่หวังว่าตัวน้อง และแฟนของน้องจะเป็นสุภาพบุรุษมากพอ และเราลงท้ายว่าให้น้องตัดสินใจเรื่องนี้ด้วยตัวของน้องเอง
ประมาณ สามทุ่มน้องก็ไลน์มาว่า ตัวน้องยังไม่ได้ทำอะไรเสียหายเลย อยากจะมารับก็มา เราจึงไปรับ ระหว่างนั่งรถ เราก็ขอบคุณน้องที่เข้าใจว่าเราเป็นห่วง ในวันที่น้องหางานทำได้ ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเอง รับผิดชอบตัวเองแล้ว น้องอยากทำอะไร เราจะไม่ว่าน้องอีกเลย แล้วเราก็ถามน้องว่ามีอะไรอยากจะพูดไหม น้องตอบว่า ไม่มี แล้วคืนนั้นเราก็แยกกันขึ้นห้องนอน
วันจันทร์ เราคิดว่าน้องจะมาปลุกให้เราไปส่งเหมือนวันที่ผ่านมา แต่น้องก็ไม่ได้มาปลุก พอเราถามน้องก็ตอบว่า ไม่ไปแล้ว หลังจากนั้นพอเราถามอะไรไปน้องก็ตอบเป็นคำๆ ไม่พูดเล่นอะไรกับเราอีกเลย
เรารู้สึกแย่มากตอนนี้ นอนร้องไห้จนไข้ขึ้น เราไม่รู้ว่าจะคุยกับน้องอย่างไร เราไม่รู้ว่าเราผิดอะไร รู้สึกใจสลาย ในชีวิตเราไม่ได้มีญาติ หรือคนให้ปรึกษามากมาย เรามีน้องคนเดียวที่เรารักและหวังดี การที่น้องไม่คุยกับเราก็เหมือนเราอยู่ตัวคนเดียวแล้วในโลกนี้
เราจึงมีคำถามปรึกษาทุกๆคนว่า
1. เราจะคุยกับน้องอย่างไรดี ให้น้องเข้าใจมากขึ้น
2. เราอยากรู้ว่า เราควรปล่อยให้น้องได้นอนกับแฟนในคืนนั้นไหมคะ เรากังวลมากไปเองหรือเปล่า เพราะน้องเรียนจบแล้ว
ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาเข้ามาตอบและอ่าน เราพร้อมรับฟังทุกคำคิดเห็น ขอบคุณค่ะ