คือ ต้องเกริ่นไว้ก่อนว่า ผมเล่ายาวมากกกกกกกกกกกก และ ผมสบายใจเล่าเรื่องให้คนในพันทิพฟัง มากกว่าเล่าให้เพื่อน เล่าให้คนอื่นฟัง ไม่รู้สิ อาจจะเป็นเพราะ มันไม่ได้เปิดเผยตัวตนละมั้งครับ
อะ เข้าเรื่องได้ คือ ผมทะเลาะกับแฟน เรื่องที่ว่า ผมไม่ให้เขาเล่นกับเพื่อนผมครับ คือด้วยความที่ผมเพิ่งเข้าร .ร.ใหม่ แต่เพื่อนเพิ่งรู้จักไม่ถึงเดือน ผมไม่ค่อยไว้ใจเท่าเพื่อนเก่าสักเท่าไหร่ ด้วยความที่เพื่อนผมคนนั้นชอบชวนผมกับแฟนเล่นเกม เพราะมันเหงา ผมก็พยายามหลีกเลี่ยงเพราะผมอยากอยู่กับแฟน แล้วอีกอย่าง มันไม่ค่อยมีมารยาทด้วย ขนาดเล่นกับเพื่อนด้วยกัน มันยังด่าแหลกเลย ถ้าเล่นไม่ถูกใจ แต่ถ้าเป็นเพื่อนเก่าผม มันสอน เล่นเฮฮา มีมารยาท ถ้าผมบอกคุยกับแฟนมันจะไม่กวนแล้วบอกผมว่า เออ ไปคุยกับแฟนไป รักเขามากๆนะ กูเล่นคนเดียวได้ แต่เพื่อนใหม่คือแบบ ทักทุกวัน ไม่ทักผมก็ทักแฟน ผมเลยไม่ค่อยอยากเล่นกับมันเท่าไหร่ แต่แฟนผมก็อยากเข้ามาในโลกของผมและเพื่อนผม ซึ่งผมก็หึงหวงเป็นธรรมดาแหละ เอาจริงๆ เรื่องมันมีมากกว่านี้ ผมก็เลยเล่นกับแฟนแค่สองคน แต่แฟนอยากเล่นกับเพื่อนผมด้วย จนวันนี้ผมได้ทะเลาะกันเรื่องนี้ เขาบอกว่า อยากมีเพื่อนเล่นด้วย ไม่อยากเล่นกันแค่2คน แล้วเวลาเล่นกับเพื่อน ทำไมไม่ชวน แล้วแบบ เขาก็ไม่เข้าใจผม ไม่มีใครเข้าใจผมเลย เพราะไม่มีใครเจอแบบผม แล้วช่วงที่เขาเป็นประจำเดือน เขาหยอกผมได้ แต่ผมหยอกเขาไม่ได้ โกรธจนปาของ ผมยอมเขาตลอด เสียน้ำตามาตั้งแต่ต้นเดือน เพราะเขาคนเดียว เพียงเพราะเขาเป็นเมนส์ด้วย หรือผมอาจจะเป็นภาวะซึมเศร้าก็ได้นะ ฮ่าๆๆๆ เจอแต่เรื่องเครียดทั้งวันเลย บางทีต้องการคนที่เขาพร้อมที่จะกอด พร้อมที่จะให้ผมร้องไห้ให้ฟัง แต่เมื่อตอนผมอยากร้องไห้ ผมร้องไม่ได้ เพราะผมต้องเข้มแข็ง แต่ในใจแหลกสลาย ผมเป็นคนขี้นอยใจด้วยสิ สรุปก็คือ อยากบอกทุกคนว่า ถ้าเราไม่ไหวจริงๆ ยอมแล้วยอมอีก ยอมจนตัวเองไม่ไหว ออกมาเถอะครับ หนีมาร้องไห้ก่อน แล้วค่อยกลับไป เชื่อผมเถอะ ผมไม่อยากให้ใครเป็นแบบผม คนที่คอยซ่อนน้ำตา คนที่ยอมช่วยทุกคน แต่ไม่ได้ดูแลตัวเอง ได้แต่ความเสียใจ ต่อให้รักแค่ไหน แต่ถ้าคุณไม่ดูตัวเอง คุณก็จะเสียใจเอง ผมขอบคุณนะ ที่มาอ่านเรื่องระบายของผม ผมได้ระบายให้ทุกคนได้รับรู้ แค่นี้ผมก็เลิกร้องไห้แล้ว