ผมรับราชการครับ ชีวิตผมไม่ได้ร่ำรวยอะไร สร้างทุกอย่างด้วยตัวเอง มีหนี้สินบ้างจากทรัพย์สินที่สร้างไว้  แต่มีงานที่ดี มีหน้ามีตาทางสังคม
ปัญหาคือผมเหมือนจะสมบูรณ์แบบ หน้าตาผมไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร  อยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ  แต่ติดตรงที่ว่าผมไม่ใช่ผู้ขายแท้
ผมไม่ได้แสดงออก  ผมไม่เคยบอกใคร ใช้ชีวิตปกติ ทำมาหากิน มีธุรกิจเสริมบ้าง  ไม่ได้เที่ยวเตร่ที่ใหน  ผมไม่ได้อยากเกิดมาเป็นแบบนี้หรอก
แต่มันเลือกไม่ได้จริงๆ  เรียนจบปริญญาโท  รับราชการระดับสูง  แต่ขาดความสมบูรณ์ในการสร้างครอบครัว  ใจอยากจะไปขอบุตรบุญธรรม
แต่ก็กลัวว่าโตมาเราจะผิดหวังกับความคาดหวังในตัวเค้า  แล้วถ้าเค้าไม่ใช่ลูกเรา เราอาจจะไม่อดทนได้เท่าลูกเรา  ผมอยากรับเลี้ยงผู้หญิง
ที่ผิดพลาด ท้องไม่มีคนรับผิดชอบ  แต่ผมก็อยากมีลูกของตัวเองด้วย ด้วยการผสมเทียมหรืออะไรก็ว่าไป ผมคิดว่าผมน่าจะทำให้ครอบครัวมีความสุขได้
ผมสามารถเลี้ยงคนที่จะเพิ่มมาในชีวิตผมได้  แค่ให้เค้าคนนั้นมาเป็นเพื่อนในชีวิต  มาเป็นแม่ของลูกให้เรา ดูแลบ้านให้เราเป็นแม่บ้าน การคิดแบบนี้
มันผิดแปลกมั้ยครับ  มันคือความฝันที่ไม่น่าเกิดขึ้นได้รึป่าว   หรือควรอยู่ตัวคนเดียวแบบนี้ตลอดไป  เพราะผมคงไม่เปิดเผยด้วยอาชีพ
ด้วยหน้าที่การงาน  ด้วยสังคม  มันจะมีมั้ยครับ คนที่ต้องการคนดูแล มาร่วมสร้างครอบครัวที่อบอุ่น โดยที่ไม่หวังเรื่องอย่างว่า