คืออาจจะคิดว่าเราเพ้อก็ได้นะคะในหลายๆครั้งเรารู้สึกเหมือนกำลังรอใครซักคนอยู่ ยิ่งนานเข้าความรู้สึกแบบนี้ยิ่งรุนแรงขึ้นบางครั้งก็รู้สึกกระวนกระวายใจจนไม่เป็นอันทำอะไรหัวใจมันเต้นรัวจนทรมาณ....ไม่ว่าใครซักคนจะผ่านเข้ามาก็รู้สึกเหมือน
" ไม่ใช่ " คนที่เรากำลังรอคอย..ไม่ว่าคนๆนั้นจะสมบูรณ์แบบหรือดีเลิศแค่ไหนก็ไม่อาจทำให้เรารู้สึกการรอคอยสิ้นสุดลง เราอยากไปที่ไกลแสนไกลมาตลอดเราสัมผัสได้ว่าคนที่เรากำลังรอไม่ได้อยู่ที่นี่แต่เราก็ไม่รู้ว่าเขาไปอยู่ที่ไหน รู้สึกคิดถึงเขาจนบางครั้งก็แอบน้ำตาไหลไม่รู้ตัวเหมือนกัน ลึกๆในหัวใจมันบอกนะว่าคนที่กำลังรออยู่นั้นคือสิ่งล้ำค่าที่สุดในชีวิตทั้งสำหรับเราและเขาคนนัน...สายตาที่มองมาด้วยความรักที่เต็มเปี่ยม ใบหน้าที่นิ่งเฉยที่ฉันเฝ้ามองด้วยความหลงไหล ทุกๆการกระทำที่แสนอ่อนโยน อื้อออ! ไม่รู้สิแค่คิดก็รู้สึกเหมือนกับเคยได้รับมันมาก่อน || เราเคยคิดว่าเพราะเราฝันรึเปล่า?เพราะเรามักฝันถึงเรื่องเดิมซ้ำๆตั้งแต่เด็กถึงจะไม่บ่อยก็เถอะแต่ก็คือฝันซ้ำ.....ฝันว่าไปโผล่ในสถานที่ที่เป็นป่าใหญ่ ที่นั่นไม่มีใครอยู่เลยแต่เป็นป่าที่สวยมากกก! แต่จู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงโผล่มาเดินจูงมือเราเดินสำรวจรอบๆ ไม่มีบทสนทนาใดๆมีแค่ความเงียบแต่ก็อบอุ่นและสบายใจ ไม่ว่าจะพยายามมองหน้าเท่าไหร่ก็มองไม่เห็นรู้แค่ว่าเราสูงประมาณไหล่เขาเอง หรือฉันจะฝันมากไปนะ เล่นฝันซ้ำตั้งแต่เด็กงืม=~=??