เริ่มต้นยังไงดี เรื่องมันยาว เพราะเรารู้จักกันมานานมาก (ราวๆ 25ปี ได้นะ)
พวกเราเป็นเพื่อน มหาลัยเดียวกันคณะเดียวกัน และ group เดียวกัน ก็เป็นธรรมดาที่พวกเราจะคุ้นเคยกัน
ช่วงมหาลัยปี 1 ถึงปี 2 ดูเหมือนก็ยังไม่มีอะไรพิเศษให้สะดุดใจ กันเลยสักนิด ก็แค่เพื่อนร่วมห้องเรียน อีกอย่าง
เรามองตัวเองแบบว่า เรา
โคตร ธรรมดาเลย ไม่ใช่ตัวท้อป ไม่ป้อป ไม่เด่น ออกไปทางห่วย อีกตะหาก ส่วน หน้าตา
ไม่ต้องสืบ จัดว่า ขี้เหร่ นั่นแหล่ะ เราเป็นคนใช้มหาลัยไม่ค่อยเปลือง คือ ไปเรียน กินข้าว เข้าห้องสมุด(ไปแอบหลับ) แล้วก็กลับบ้าน
เรียนก็ไม่เก่ง กิจกรรมก็ไม่เด่น เห้ย คนอะไรนิ จะไม่มีข้อดีเลยรึ เออ ไม่มีว่ะ 5555
อย่างท่ี่บอก ช่วงสองปีแรกของมหาลัย ยังไม่มีอะไรให้รู้สึกตื่นเต้น จนกระทั่งขึ้นปี 3
ดูเหมือนมันมีเหตปัจจัย บางอย่าง ทำให้เราสองคนมีช่วงเวลาด้วยกันบ่อยๆ เพราะเรากลับบ้านด้วยกัน ทางเดียวกัน
เราจะขับผ่าน ซอยบ้านเพื่อนคนนี้ มีเพื่อนนั่งกลับบ้านด้วยก็ดี ไม่เหงา งุ้ย เหน็บกินขา เด่วมาเล่าต่อนะ
บอกแล้ว เรื่องมันยาว
หมูหวาน
ต่อๆ
ก็อย่างที่เล่าไป ว่าช่วงปีสาม พวกเราสองคนได้ร่วมทางกัน บ่อยๆ เพราะบ้านอยู่ทางเดียวกัน เค้าก็ติดรถ เรากลับบ้าน หลังเลิกเรียน
จะว่าไปเพราะความที่ กลับด้วยกันตลอด เลยสร้างความเคยชิน ไปว่า เอ้ย เลิกเรียน เราจะคอยเค้า มาขึ้นรถเรา และวันนึง ความเคยชินนี้ก็ถูกทำลายไป
เพื่อนเราคนนี้ ไปจีบเพื่อนอีกคนในห้อง แล้ว เค้าเลยไม่กลับบ้านกะเราแล้ว เพราะเค้าต้องไปส่งเพื่อนคนนั้น เราเซ็งเลย อารมณ์แบบ ไม่มีใครเพื่อนเล่น
เพื่อนหาย คือ ตอนนั้น ก็ไม่ได้รู้สึกหรอกนะ ว่าไปชอบหรือ รู้สึกโรแมนติกอะไรในใจ ก็อย่างว่า มันเพื่อนกันนิ แต่อารมณ์ เหงา มาชัดมาก แล้วเหมือนแอบ น้อยใจ นิดๆแบบ เห้ย ทิ้งกันเลยเหรอ ไรว้า อีกอารมณ์นึงคือ เรียกร้องความสนใจ อยากให้เพื่อนกลับมาเป็นเหมือนเดิม คือ กลับบ้านกะเรา สิ่งที่เราทำคือ ตลกมาก เราไปมีเพื่อนใหม่ หรือ อาจจะใช้คำว่า ไปจีบ ผู้ชายอีกคนนึง ที่ปํอป มากๆ คุณเค้าเป็นถึงเดือน ของคณะบัญชี ลืมบอกไป เราเรียนคณะ มนุษยศาสตร์ เล่นของสูงเลย 5555 จีบเอาเป็นเอาตายมากๆ เลิกเรียนก็จะไปกะคนนี้ตลอด เพื่อเป็นการบอกเป็นนัยๆ ว่า ไม่มีเธอ เราก็มีเพื่อนคนนี้ไปเป็นเพื่อนเล่นนะ คือ แบบ เล่นละครมากๆใจจริงคือ คอยว่าวันไหน เพื่อนคนนั้น จะไม่ต้องไปส่งแฟนเค้า และมากลับบ้านพร้อมกะเรา แล้ววันนั้นก็มาถึง
เด่ว พรุ่งนี้มาเล่าต่อ อารมณ์แบบ ชั้นสวย ผู้ชายสองคนต้องแย่งชิงกัน 55555 ไม่ขนาดนั้น
เกินเพื่อน
พวกเราเป็นเพื่อน มหาลัยเดียวกันคณะเดียวกัน และ group เดียวกัน ก็เป็นธรรมดาที่พวกเราจะคุ้นเคยกัน
ช่วงมหาลัยปี 1 ถึงปี 2 ดูเหมือนก็ยังไม่มีอะไรพิเศษให้สะดุดใจ กันเลยสักนิด ก็แค่เพื่อนร่วมห้องเรียน อีกอย่าง
เรามองตัวเองแบบว่า เรา
ไม่ต้องสืบ จัดว่า ขี้เหร่ นั่นแหล่ะ เราเป็นคนใช้มหาลัยไม่ค่อยเปลือง คือ ไปเรียน กินข้าว เข้าห้องสมุด(ไปแอบหลับ) แล้วก็กลับบ้าน
เรียนก็ไม่เก่ง กิจกรรมก็ไม่เด่น เห้ย คนอะไรนิ จะไม่มีข้อดีเลยรึ เออ ไม่มีว่ะ 5555
อย่างท่ี่บอก ช่วงสองปีแรกของมหาลัย ยังไม่มีอะไรให้รู้สึกตื่นเต้น จนกระทั่งขึ้นปี 3
ดูเหมือนมันมีเหตปัจจัย บางอย่าง ทำให้เราสองคนมีช่วงเวลาด้วยกันบ่อยๆ เพราะเรากลับบ้านด้วยกัน ทางเดียวกัน
เราจะขับผ่าน ซอยบ้านเพื่อนคนนี้ มีเพื่อนนั่งกลับบ้านด้วยก็ดี ไม่เหงา งุ้ย เหน็บกินขา เด่วมาเล่าต่อนะ
บอกแล้ว เรื่องมันยาว
หมูหวาน
ต่อๆ
ก็อย่างที่เล่าไป ว่าช่วงปีสาม พวกเราสองคนได้ร่วมทางกัน บ่อยๆ เพราะบ้านอยู่ทางเดียวกัน เค้าก็ติดรถ เรากลับบ้าน หลังเลิกเรียน
จะว่าไปเพราะความที่ กลับด้วยกันตลอด เลยสร้างความเคยชิน ไปว่า เอ้ย เลิกเรียน เราจะคอยเค้า มาขึ้นรถเรา และวันนึง ความเคยชินนี้ก็ถูกทำลายไป
เพื่อนเราคนนี้ ไปจีบเพื่อนอีกคนในห้อง แล้ว เค้าเลยไม่กลับบ้านกะเราแล้ว เพราะเค้าต้องไปส่งเพื่อนคนนั้น เราเซ็งเลย อารมณ์แบบ ไม่มีใครเพื่อนเล่น
เพื่อนหาย คือ ตอนนั้น ก็ไม่ได้รู้สึกหรอกนะ ว่าไปชอบหรือ รู้สึกโรแมนติกอะไรในใจ ก็อย่างว่า มันเพื่อนกันนิ แต่อารมณ์ เหงา มาชัดมาก แล้วเหมือนแอบ น้อยใจ นิดๆแบบ เห้ย ทิ้งกันเลยเหรอ ไรว้า อีกอารมณ์นึงคือ เรียกร้องความสนใจ อยากให้เพื่อนกลับมาเป็นเหมือนเดิม คือ กลับบ้านกะเรา สิ่งที่เราทำคือ ตลกมาก เราไปมีเพื่อนใหม่ หรือ อาจจะใช้คำว่า ไปจีบ ผู้ชายอีกคนนึง ที่ปํอป มากๆ คุณเค้าเป็นถึงเดือน ของคณะบัญชี ลืมบอกไป เราเรียนคณะ มนุษยศาสตร์ เล่นของสูงเลย 5555 จีบเอาเป็นเอาตายมากๆ เลิกเรียนก็จะไปกะคนนี้ตลอด เพื่อเป็นการบอกเป็นนัยๆ ว่า ไม่มีเธอ เราก็มีเพื่อนคนนี้ไปเป็นเพื่อนเล่นนะ คือ แบบ เล่นละครมากๆใจจริงคือ คอยว่าวันไหน เพื่อนคนนั้น จะไม่ต้องไปส่งแฟนเค้า และมากลับบ้านพร้อมกะเรา แล้ววันนั้นก็มาถึง
เด่ว พรุ่งนี้มาเล่าต่อ อารมณ์แบบ ชั้นสวย ผู้ชายสองคนต้องแย่งชิงกัน 55555 ไม่ขนาดนั้น