ปกติ สำหรับนิสัยคนแบบเขาค่ะ

พื้นเพเขาไม่ได้ร่ำรวย เก็บหอมรอมริบจนมีเงินเก็บ มีงานการทำเลี้ยงดูตนเองได้ ต่อสู้มาได้ด้วยตนเอง

หากการกินอยู่ของเขาก็กินอาหารราคาถูก กินขนมราคาถูก
(ซึ่งในสายตาเขามองว่า ไม่ใช่คำว่าถูก แต่คือคำว่า ราคาสมเหตุสมผล อิ่มเหมือนกันจ่ายถูกกว่า)
การที่เขาจ่ายให้คุณเท่านี้ เขามองว่า เหมาะสมค่ะ เขาไม่ได้รู้สึกเลยว่าน้อยไป

ผู้ชายที่เปย์มาก ไม่ใช่ตัวชี้วัดว่าเขารักมากนะคะ
วัดได้คร่าวๆ แค่ว่าเขาหลงมาก อยากครอบครองมาก จึงต้องออกแรงมากหน่อย
พอได้ดังใจ เขาอาจจะเบื่อ ไม่จ่ายต่อ หรือ เลี้ยงดูเก็บไว้เพราะถูกใจสมราคา

หากแฟนคุณไม่ได้ขี้เหนียว จนเกิดผลกระทบ ในการใช้ชีวิตประจำวันจนเกินไป
ก็อย่าไปถือสา น้อยอกน้อยใจเขาเลยค่ะ

การเรียกร้องบ่อย (คุณมองว่าปกติ เขาอาจจะมองว่าบ่อย หากเขาไม่เคยขออะไรจากคุณ)
ทุกครั้งที่คุณขอ (หากเขาเป็นคนที่มีความสุขกับการเก็บเงิน และมองยอดเงินที่เพิ่มขึ้นด้วยความภูมิใจ)
เขาจะรู้สึกตะขิดตะขวงทุกครั้งค่ะ

คุณอย่าลืมว่า ... คุณพยายามเลือกคู่ชีวิตที่ดีและเหมาะสม
อีกฝ่ายก็คิดอย่างเดียวกัน

ตอนนี้เขายังรัก เขาตามใจพอสมควร (ในแบบของเขา)
แต่หากวันใด เขารู้สึกว่า การมีคุณมิได้ช่วยเพิ่มความสุขให้เขา
แต่กลับทำให้เขามองเห็นภาระมากขึ้น

แม้จากเรื่องเล็กๆ ขนมห่อเล็กๆราคาไม่กี่ร้อยนี่แหละค่ะ จะสะสมไปเรื่อยๆ
จนวันหนึ่ง เขาอาจจะหมดรักไปโดยที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าหมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่
แล้วอาจจะไปถูกใจ ผู้หญิงที่มีสไตล์ใช้จ่าย แบบ เก็บออมมากๆคล้ายๆกันค่ะ

ไม่แปลกหรอกครับนี่คือความเรียบง่ายของคนธรรมดา และนี่คือพื้นฐานปกติของคนที่เคยจนมาก่อน
การใช้จ่ายจึงอยู่ในพื้นฐานของความพอดีจำเป็นปัจจัย4เป็นหลัก
อาหารการกิน ไม่ต้องหรูหราดูแพงแต่กินอิ่มได้อร่อยได้ ก็คือกินอิ่ม มันไม่มีความจำเป็นต้องซื้ออาหารมื้อละ1000
เว้นซะว่า บริโภคเพื่อให้รู้ว่าของมันเป็นแบบนี้ อย่างนี้ แล้วก็จะกลับเข้าสู่วิถีชีวิตเดิม
นอกจากเรื่องอาหารการกิน คุณลองสังเกตุสิ่งของเครื่องใช้เขาสิครับ ว่ามันมีความหรูหราฟุ่มเฟือยเกินจำเป็นหรือเปล่า
เช่นเสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย รถ บ้าน ถ้าคุณมองดูพิจารณาดูแล้วเขาไม่ได้ใช้สิ่งของฟุ่มเฟือยใดๆ นั่นก็แสดงให้เห็นนว่าเขาใช้ชีวิตเหมาะสมตามแต่ฐานะที่พึงจะเป็น

คำว่าฟุ่มเฟือยไม่ได้หมายถึงของแพง แต่หมายถึงเปลี่ยนบ่อยๆ ใช้ซ้ำไม่ได้ เช่นซื้อเสื้อผ้าตามแฟชั่น มือถือเปลี่ยนทุกครั้งที่มีรุ่นใหม่ รถต้องป้ายแดงรุ่นใหม่ตลอด บ้านต้องหรูหราดูดี เกินฐานะ บริโภคเกินความจำเป็น  การใช้ของแพงไม่ได้หมายถึงความฟุ่มเฟือยนะครับต้องแยกจากกันเพราะมันอยู่ในเรื่องของการจัดการให้สมตามฐานะ ความเหมาะสมความคงทน และประสิทธิภาพในการใช้งาน

ในขณะที่คุณเติบโตมาจากอีกสังคมหนึ่งแนวคิดหนึ่งที่ไม่เหมือนกัน คุณอาจจะมองว่าแปลกอย่างที่คุณตั้งกระทู้ขึ้นมานั่นแหละ
แต่สำหรับผม มันไม่แปลกเลย

ก็คิดตัดสินใจเอาเองเนอะ

เหมือนอายุ เเฟน30 จขกท 18

เรามาเเล้วค่ะ อ่านความเห็นทุกคนเเล้วก็ขอบคุณมากๆ ขอบคุณจากใจเลย. ที่เเนะนำให้เห็นอีกมุมหนึ่งซึ่งเราไม่ได้ใส่ใจมอง.

ในมุมมองของเราที่เรามอง เเฟนคนนี้เคยมีเรื่องที่ทำให้เราไม่สบายใจหลายเรื่อง เขาไม่ได้อยู่ด้วยในตอนที่เราลำบาก เขาไม่ได้อยู่ด้วยในตอนที่เราป่วย. เขาไม่ได้อยู่ด้วยในตอนที่เราทุกข์ เราทำทุกอย่างด้วยตัวของเราเอง วันที่เราป่วย ปวดท้องหนักมาก กำลังจะไม่ไหว ตอนนั้นปวดจนฉี่ราด เดินไม่ไหว คานลงมาจากชั้นสอง ตอนนั้นเราขับรถไปหาหมอไม่ได้เพราะ ไม่มีเเรงขับรถ เราได้ลูกค้าที่สัญจรมา พาเราไปส่งโรงพยาบาล ถ้าไม่ได้ลูกค้าคนนั้น เราก็ไม่เเน่ใจว่าจะได้มาพิมพ์ถามมั้ย.  ธุรกิจส่วนตัวของเรา เราก็ทำคนเดียวนะคะ. ไม่มีผู้ช่วย. เราเคยบอกเลิกเขาไปหลายทีเเล้วค่ะ เพราะ เราอยู่ไดลกันเกินไป เเละ เขาก็เคยเเอบคุยกับผู้หญิงคนอื่น เราบอกเลิก เขาก็ง้อเราตลอดเลยค่ะ ไม่เเน่ใจ ทำไมเขาถึงง้อเราทั้งๆ ที่เขาก็น่าจะมีคนอยากได้เขาอยู่เยอะค่ะ  อาจจะด้วยเราซื่อๆมั้งคะ หรือ ด้วยไลต์สไตล์เราใกล้กันด้วยค่ะ เราก็เป็นคนประหยัดเหมือนกันค่ะรถเราก็ซื้อสดค่ะ ของทุกอย่างไม่เคยผ่อนเลย ซื้อสดหมดค่ะ เเต่ทุกครั้งที่เเฟนมาหา เราดูเเลเเฟนเป็นอย่างดี. อยากกินอาหารดีๆ เเพงเราก็เลี้ยงค่ะ จ่ายให้ตลอด เพราะ เราทราบมาว่าเขาเป็นหนี้ค่ะ เราเลยช่วยซัพพอร์ตค่ากินทุกครั้งที่เขามาหาเรา. อยากช่วยให้เขาไม่เครียดเเต่ เราเพิ่งรู้ทีหลังว่าเขามีเงินเก็บด้วยก็เลยพลอยคิดว่า เขามาหลอกเราหรือป่าว. หลอกให้รัก หลอกให้เปย์ เพราะ เขาไม่ใจกว้างเหมือนที่เราใจกว้างกับเขาเลย. คือด้วยความที่อยู่ไกลกัน เพื่อนๆ มีเเนวทางที่ดีในการเเสดงความรักมั้ยคะ เเฟนไม่ค่อยใส่ใจเราเลยค่ะ เราเเค่อยากให้เขาใส่ใจเรามากขึ้นซึ่งเราไม่รู้ว่ามีวิธีไหนที่ทำให้เราสบายใจเเละรู้สึกดีเลย วิธีซื้อขนมมันก็ไม่ตอบโจทย์ค่ะ. ฝเพร่ะ เพื่อนๆ ลงความเห็นว่าเราคิดเเต่เรื่องเงิน