สวัสดีค่ะ มีเรื่องมาปรึกษาเรื่องความรักค่ะ

เรากับแฟนรู้จักคบกันมาได้ 2 จะ 3 ปีแล้วค่ะ ไม่เคยเจอกัน เป็นรักทางไกลค่ะ แต่เราคุยกันทุกวัน คอลหากันทุกคืน ไม่มีวันไหนไม่ได้ติดต่อกัน

ช่วงก่อนเขามีเวลาให้เราทั้งวันค่ะ เพราะเขาเรียน ป.โท เรียนไปเรื่อยๆ แบบไม่มีจุดมุ่งหมายอนาคต (ช่วงก่อนที่จะคบกะเราเขาคิดแบบนั้นนะคะ)

จนได้มาเจอเรา เขาเลยอยากที่จะทำงาน อยากมีเงิน อยากมีอนาคตกับเรา เขาเลยเลือกที่จะออกมาทำงาน โดยไม่เรียนต่อ เราก็ไม่เห็นด้วยนะคะ เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วยมันก็โอเค แต่ก็เข้าใจอะค่ะ เขาตัดสินใจแบบนั้นเราก็ทำได้แค่ให้กำลังใจ คงเหนื่อยแหล่ะถ้าทำหลายอย่าง 

หลังจากที่เขาทำงาน เราก็เริ่มคุยกันน้อยลง จากวันนึงเราคุยเล่า แลกเปลี่ยนความคิดเห็น พูดคุยกันมากมาย ตอนนี่ เราคุยกันวันนึงก็นับคำได้ ทำให้เราคิดมากค่ะ กังวล กลัวความสัมพันธ์จะค่อยๆจืดจาง กลายเป็นเหมือนมีอะไรขาดหายไป แต่เราก็บอกไม่ได้ แต่รู้สึกได้ แต่เขาเสมอต้นเสมอปลายเหมือนเดิมทุกอย่างนะคะ แต่แค่ไม่มีเวลาให้ เขาน่ารักมากเราไม่เคยทะเลาะกันเลย เราไม่เคยมีปัญหาเรื่องอะไรกัน ต่างคนต่างซื่อสัตย์ต่อกัน ไว้ใจกัน 

แต่ก็ยังกังวลกลัวความสัมพันธ์นี้จะไปไม่รอด เพราะเวลาไม่ตรงกัน  เราต้องจัดการกับตัวเองยังไงดีค่ะ ให้ความคิดตัวเองไม่มีผลกระทบต่อตัวเองหรือกับแฟน เราอยากมีเขาอยู่ อยากคบกับเขาไปตลอด เขาก็ทำเพื่อเรา แต่เรารู้สึกอ้างว้าง โดดเดี่ยว เหมือนต้นไม้ไม่ได้รดน้ำต้นไม้ เหี่ยว เฉา 

ไม่รู้จะใช้วิธีไหนดีค่ะให้รักของเรากับมาสดใส ให้เรากลับมาสดใส เรารู้สึกเศร้าทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร หรือเราไม่ชิน แต่ก็พยายามทำตัวเองไม่ให้เขาเบื่อ ไม่ให้เขารำคาญเราที่เราเป็นคนคิดมาก พยายามยิ้ม สดใส ถึงเขาจะโผล่มาแวบๆวับๆ ถ้าเราทำเขาเครียด เขาคงเหนื่อยกับงานกับเราแน่ๆ

มีวิธีไหนบ้างคะที่จะทำให้ เรา 2 คนจัดการความสัมพันธ์นี้ไปได้อย่างลงตัว และไปได้ดี อยู่รอดจนยันแย่