พอดีผมเล่นแอพเดท เจ้านึง ชื่อแอพคล้ายๆขนมหวาน ก็เจอคนที่แมทช์ 
คุยมาได้สองเดือนแล้ว และก็ค่อนข้างพัฒนาระดับการคุยได้ไว แรกๆก็เริ่มต้นจากถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ ไล่ไปจนถึงเรื่องส่วนตัว เรื่องแนวความคิตด่างๆว่าจะไปกันได้ไหม อะไรที่ขัดแย้งกันบ้าง 

ก็ค่อนข้างดีเลย เริ่มมีการเทรดเฟสบุค ไลน์ไอดีกัน ทำให้เห็นหน้าค่าตากันมากขึ้น เห็นทัศนคติหลายๆอย่างจากสเตตัสในโซเซี่ยลของแต่ละฝ่าย 

แต่สิ่งนึงที่ยังไม่ได้เกิดขึ้น และคิดว่าหลายคนก็น่าจะเป็นเหมือนกันนั่นก็คือ ยังไม่ได้มีโอกาสออกไปเดทแหละครับในช่วงนี้

เพราะผมเองก็ WFH มีคนแก่ที่บ้านเยอะ ไม่สามารถออกไปไหนได้เพราะกลัวจะติดเชื้อ
ส่วนอีกฝ่ายก็เป็นคนที่ทำงานข้างนอก บริษัทญี่ปุ่น ที่ไม่ยอมให้ WFH ออกไปทำงานทุกวัน
เคยคุยกันแล้วว่าเราควรมาเจอกันสักครั้งดีไหม แต่ก็ได้ข้อสรุปที่ลงเอยว่า "รอไปก่อน ให้สถานการณ์ดีขึ้น" ซึ่งผมก็เข้าใจครับ

แต่เพราะไม่รู้ผมคิดไปเองไหม พอมันถึงจุดนี้เข้า ความจำเจก็เริ่มจะกลับมา เริ่มรู้สึกว่าทักทายหากันแบบแชทบอท เช่น ทำอะไรอยู่ กินข้าวยัง ทำงานเหนื่อยไหม งานวันนี้เป็นไงบ้าง บทสนทนาก็วนๆอยู่กับอะไรแบบนี้ ต่างฝ่ายต่างอาจจะระบายหากันบ้างเพราะเข้าใจว่ามันเป็นความเบื่อผสมเมื่อยล้าทางจิตใจ ในสถานการณ์แบบนี้

และก็เริ่มมีความรู้สึกอยากจะกลับไป browse หาคนในแอพใหม่ ทั้งๆที่เคย commit กับตัวเองแล้วว่าถ้าแมทช์ใครแล้วใช่ จะลบแอพหรือลบโปรไฟล์ไปเลย

มีใครผ่านจุดนี้มาบ้างครับ แล้วทำยังไงให้ความสัมพันธ์ในระยะตั้งไข่แบบนี้ดำเนินต่อไปได้ครับ