เราแอบชอบคนคนหนึ่งมาจะ2ปีแล้วค่ะเขาเป็นรุ่นน้องเรา เราแอบชอบเขาตอนม.3 แล้วเราต้องสอบต่อไปโรงเรียนอื่น ตอนเราปัจฉิมนิเทศม.3 หนูตามหาน้องเพราะอยากถ่ายรูปด้วยเหมือนเพื่อนคนอื่นที่ได้ถ่ายรูปกับคนที่ชอบกันทุกคนเลย แล้วเราก็หาน้องไม่เจอ เราสอบติดโรงเรียนมัธยมที่หนึ่ง ทุกครั้งที่ต้องกลับบ้านต้องมารอรถอยู่หน้าโรงเรียนเดิมตลอด เพราะมันไม่มีคนมารับ เราก็จะขี่รถสวนกับน้องตลอด เราแอบมองน้องตลอดเลย จนวันหนึ่งเราตัดสินใจ ทักไปหาน้องชวนน้องคุย ถามน้องว่าทำอะไีรอยู่ น้องบอกจากผ้า เราก็เลยบอกโอเคไม่กวนก็ได้เดี้ยวทักมาเล่นด้วยใหม่นะ น้องก็บอกครับ เราก็ไม่ได้คุยกับน้องอีกเลย น้องไม่ตอบแชท555นกเลยเราก็เลยเริ่มพยายามตัดใจ เราไปอ่านในเน็ตมาเขาบอกว่าถ้าเราได้สารภาพไปแล้วมันจะทำให้เราได้รู้ความจริงว่าเขาชอบเราไหม แล้วก็จะทำให้เราตัดใจได้ง่ายกว่าเดิม เราก็เลยสารภาพรักกับน้องไป แล้วก็ตัดพ้อกับน้องไปต่างๆนาๆ ว่าต่อไปก็คงจะไม่ชอบใครแล้วก็คงจะกลัวความรักไปเลย น้องก็บอกครับ ครับ ครับ อย่างเดียวอ่ะ (อยากฟาดด้วยตะหลิวมาก)ตอนนี้เราก็พยายามตัดใจอ่ะ พยายามไม่คิดถึง เพื่อนบอกเราอาจจะทำไม่ได้แต่ให้เราสู้ๆ เรานี่แบบน้ำตาไหลพรากๆอ่ะ คิดถึงน้องมากก ยิ่งเห็นน้องออนในเฟสนะ อยากทักไปหา อยากชวนคุยอ่ะ แต่ต้องทำใจก่อน ปล.เจ้าของกระทู้ผิดหวังกับความรักมาโดยตลอด จริงจังทีไรพังทุกที55555
ทำไมเราต้องแอบชอบคนคนนึ่งได้นานขนาดนี้?