ตามหัวข้อเลยค่ะ เราแทบจะไม่ใช่ลูกอยู่แล้วอ่ะแค่ผู้อาศัยในบ้านคนๆนึง เราไม่เคยดีในสายตาแม่เลย ทั้งๆที่เราก็พยายามทำตัวดีมาตลอดอ่ะ ตอนสอบเราได้คะแนนดีเขาเอาแต่หาว่าฟลุ๊คโง่ขนาดนี่ ตัวแค่นี้หัดตอแห*สันดา*เสีย พอเราได้คะแนนน้อยเขาก็ขู่ไม่ให้เราเรียน พอมาถึงช่วงนี้เราเรียนอินไลน์ เขาหาว่าเราเล่นเกมทั้งๆที่เราเรียนอยู่อ่ะ พอเขาถามหาของที่เขาทำหาย เขาก็หาว่าเราขโมยแล้วมาด่าเรา สัตว์ต่างๆออกมาหมด เราโครตเครียดเลยอ่ะ เราไม่อยากอยู่บ้านนี้เลย พ่อเราวันๆก็เอาแต่เมา พอเมาแม่ก็อารมณ์ไม่ดี มาลงกับเราตลอดเลยอ่ะ เรามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ  พอเราร้องไห้ก็หาว่าเราสำออย พอเราพยายามปล่อยๆให้มันผ่านๆไปก็หาว่าพูดไรไม่สนใจตายๆไป เราต้องทำไงหรอคะถึงจะดีในสายตาเขาบ้าง
ปล.ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะคะนี้คือกระทู้แรกของเรา