เราโดนดุโดนด่ามาตั้งแต่เด็กๆทุกครั้งที่ร้องไห้ก็จะโดนว่าซ้ำๆบอกให้หยุดร้อง เราโดนด่าบ่อยมากมากจนมีอะไรไม่กล้าบอกคนที่บ้าน เพราะกลัวจะโดนด่าอย่างงู้นอย่างงี้ ทำให้เราเหมือนกลายเป็นเด็กเก็บกด ดื้อเงียบ เราเป็นคนติดโทรศัพท์เพราะว่ามันน่าจะคือความสุขเดียวของเราแล้ว เราอยู่ต่อหน้าแม่เราต้องเก็บความรู้สึก อาทิตย์นึงมี7วัน เราโดนว่าไปแล้ว 6 วัน เราชอบเก็บตัวอยู่ในห้องไม่อยากออกไปเจอหน้าแม่ แม่ก็ยังจะทักมาหาเรื่องได้55555555 บางทีก็เหมือนไบโพล่า ทักมาบอกรัก บอกคิดถึง แต่เวลาว่านี่ไม่เคยเห็นใจยิ่งเห็นว่าไม่ร้อวไห้ก็ยิ่งพูดก็ยิ่งว่า พอร้องไห้ก็ด่าซ้ำว่าอย่ามาร้องไห้ให้ ร้องได้เฉพาะตอนแม่ตาย คือนี่แบบ55555 เหนื่อยมาก อยากหายๆไปสักที เราไม่เคยมีที่นั่งคุยดีๆเหมือนที่บ้านอื่นเขามี ในขณะที่เรากำลังพิมพ์ตอนนี้ก็ยังทักมาด่ารัวๆ555555 ทุกวันนี้ร้องไห้ทุกวัน ร้องไห้ให้แต่กับเรื่องที่บ้านโครตเหนื่อย หยาบทุกคำ แทงใจทุกคำ ไม่เคยจะพูดดีๆด้วย โดนกูตั้งแต่เด็กๆ บอกนี่ห้ามก้าวร้าว ห้ามอ่อนแอ แต่ดูสิ่งที่โดนดิ โครตเหนื่อย เหนื่อยจริงๆ  ชอบโดนพูดให้เสียความรู้สึกชอบเอาไปเปรียบเทียบ เราเป็นสิวหนักมากเราพยายามรักษาแล้ว แต่มันก็ไม่หาย แต่คำที่แม่พูดคือ อยู่เหมือนคนเป็นโรค บางทีเรากฌรู้สึกว่ามันดีขึ้นนะ แต่แม่ก็จะแบบบอกอีกอย่าง ทุกในตัวเราไม่เคยมีเรื่องดีเลย คนรอบข้างคนรอบตัวเราให้กำลังใจเราหมด เราเคยเป็นคนอ้วนมาก่อน ก็โดนสั่งให้ลดน้ำหนัก ลดได้จนเหลือ 52 ไม่พอค่ะ บอกว่ายังอ้วนนี่ก็เอ่อ มันลงไม่ได้แล้ว55555 โดนว่าอีก ว่าไม่มีความพยายาม เราสูง 168 คนอื่นบอกว่า สูงสมส่วนแล้ว แต่ว่า แม่นะคะ บอกว่าเตี้ย ยังไม่สูง  ถ้าเลือกเกิดได้ก็ไม่อยากเกิดมาเหมือนกัน