สวัสดีค่ะ วันนี้มีปันหาภายในครอบครัวมาเล่า
และขอคำปรึกษาไปในตัว

เริ่มเรื่อง ครอบครัวเรามีพี่น้อง3คน เราเป็นลูกคนกลาง เรามีพี่สาวและน้องชาย โดยที่มีแม่เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว เนื่องจากพ่อไปมีครอบครัวใหม่

ตอนเด็กๆถูกปลูกฝังจากแม่มาตลอดว่า เป็นผู้หญิงต้องทำงานบ้าน ต้องดูแลผู้ชาย งานบ้านเป็นหน้าที่ของเด็กผู้หญิง ซึ่งน้องชายเราไม่เคยได้ทำอะไรช่วยเลยสักอย่าง เรากับพี่สาวทำกันอยู่2คน ซึ่งในตอนเด็กๆก็ไม่ได้คิดว่าจะเป็นปันหา

จนมาวันที่เราและพี่สาวเรามาทำงาน กทม. แม่ก็เป็นคนทำทุกอย่างในบ้าน หลายปีผ่านไป น้องชายเรียนจบ ม.3 ไม่เรียนต่อเนื่องจากดื้อ วันๆไม่ทำอะไรกินกับนอน พาผู้หญิงเข้าบ้าน แม่บ่นก็พังข้าวของ หลายครั้งที่แม่ต้องนั่งร้องไห้คนเดียว

จนมาวันหนึ่ง น้องชายได้ไปก่อคดีพยายามฆ่า เราวิ่งเต้นขึ้นลง ตจว. และ กทม. เพื้อไปเครียร์เรื่องคดี อีกทั้งหาเงินเยียวยาคู่กรณีทั้งหมดก็เป็นเงินเรา ระหว่างช่วงเวลาขึ้นศาล พี่สาวเราได้ฝากงานให้น้อง แต่ก็ทำได้แค่2อาทิตย์ พอถึงเวลากลับไปรายงานตัว ก็ไม่ยอมขึ้นมาทำงาน ทำให้ทะเราะกับเรา น้องชายทำร้ายร่างกายเรา เราจึงยุติการช่วยเหลือใดๆ ทำให้เขาติดคุก

ระหว่างน้องชายติดคุกเราไม่เคยคิดจะไปเยี่ยมเลยเพราะเราโกรธ แต่แม่จะบังคับให้เราพาไปตลอด และขอเงินเราเพื่อส่งให้น้องได้กินได้อยู่ในคุก

เวลาผ่านไปเราสร้างบ้านเสร็จ และให้แม่อยู่ ซึ่งเราคุยกับแม่แล้วว่าบ้านหลังนี้เป็นของเรา เราจะไม่ให้น้องมาอยู่เด็ดขาด ถ้าน้องออกจากคุกมาให้ไปงานทำ จะมาอยู่บ้านเราไม่ได้ แม่ก็ตอบตกลง

แต่พ่อถึงเวลาน้องออกจากคุกมา แม่ก็ให้น้องเข้าไปอยู่ในบ้านเรา พอถามก็บอกน้องไม่มีที่ไป เดียวน้องเครียธุระเสร็จ จะรีบให้ไปหางานทำ เราดูบ้านผ่านกล้องวงจรปิด เราไม่เห็นน้องจะทำอะไร วันๆกินกับนอนเหมือนเดิมไม่ช่วยงาน และยังพาเพื่อนเข้าบ้าน ในสถานการที่โควิดระบาดหนัก  

เราทะเราะกันกับแม่อีกรอบ เรื่องน้องพาเพื่อนเข้าบ้าน แม่ก็บอกว่าก็เด็กมันติดคุกนาน เพื่อนๆก็ต้องมีคิดถึงกันบ้าง พอถามถึงเรื่องมาทำงาน ก็บอกแต่ว่าน้องเพิ่งออกคุกมาให้น้องได้พักก่อน

น้องเอาแต่เล่นไปวันๆ กลางวันนอนตกดึกอาบน้ำแต่งตัวออกบ้าน แล้วแม่ก็แอบช่วย โดยการถอดปลั๊กกล้องวงจรปิด เพื่อไม่ให้เราเห็นเวลาน้องเข้าออก จนเวลาผ่านไป3สัปดา น้องไปแอบได้เสียกับเด็กอายุไม่ถึง18 จนพ่อแม่เขาเอาเรื่อง แม่จะให้เราช่วยแต่เราไม่ช่วย เราบอกให้ปล่อยตำรวจมาจับไปอีกรอบเลย เขาก็ไม่ยอม เราบอกให้ไล่น้องไปทำงาน เราไม่ให้อยู่บ้านเราแล้ว ให้ไปหาเช่าบ้านอยู่เอง แม่เราก็เลยด่าเรา ว่าเราไม่เห็นหัวเขา เขาบอกเดียวเขาจะหนีออกจากบ้าน พาน้องไปอยู่ที่อื่น (แต่ยังไม่ไป) พอเราไม่ช่วย ก็ไปขอให้ปู่ช่วย รำบากปู่ต้องไปคุยไปเครียให้

สรุปไปเครียมาทางบ้านผู้หญิงเขาจะเอาเงิน อาน้องสาวของพ่อจะเป็นคนออกไปก่อน แต่ต้องหาไปคืนเขา  และก็ไม่รู้จะหาที่ไหนไปคืนเขา ช่วงโควิดเราก็ถูกเลิกจ้างงานวันๆขายของได้เฉลี่ยวันล่ะ400 ส่งงวดรถ ส่งให้แม่ก็หมด แทบไม่พอใช้ อีกทั้งตลาดไทยก็มาปิด ร้านที่เคยรับของมาขายก็ไม่อยู่กัน พาเครียดไปหมด

ที่เราเล่ามาทั้งหมดนี้ คือเราไม่รู้จะทำยังไงให้แม่เลิกตามใจลูกชายเขาสักที ไม่สอนเขาจับปลาเมื่อไหร่เขาจะจับเป็น และเราไม่อยากให้น้องอยู่บ้านเรา แต่ถ้าไล่แม่ก็จะหนีไปอีก คำว่าลูกมันคำคอ ไม่อยากให้แม่รำบาก เครียดเรื่องงาน เครียดเรื่องแม่ จนพาเราจะฆ่าตัวตาย

ขออภัยหากพิมพ์ดูงงๆบ้าง เพิ่งเคยใช้เป็นครั้งแรก
และเป็นคนพูดไม่เก่งเท่าไหร่อาจเรียบเรียงคำพูดผิด
หรืออาจทำให้หลายท่านงง ขอบคุณทุกคนที่ให้คำปรึกษา🙏🏻🙏🏻