รร.เรามีสายศิลป์-ทั่วไปเป็นห้อง9 1ห้องมี40คน สายนี้จะมี4เอกค่ะ(พละ,ขหกรรม,
เทคโนโลยี,ศิลปะ)เรียนแบบเน้นตามเอกที่เข้าวิชาสามัญก็ปกติเลยค่ะ ไม่มีพวกคณิตเสริม,เคมี,ฟิสิกส์,ชีวะอะไรพวกนี้ เราอยู่ศิลปะค่ะ

เราเลือกเพราะตอนม.ต้นหาข้อมูลไม่พอ คิดว่าวาดรูปมันก็คือสภาปัตความฝันเราค่ะ คิดว่าใช่แน่ๆเลยสอบเข้า พอรู้ความจริง
ไอ่ความคิดว่าที่ไม่มีใจก็ไปไม่สุด เข้าใจคำนี้เลย คือไม่มีกำลังใจจะเรียนมันก็เข้าได้นะคะแต่ว่า%น้อยมากๆถึงเข้าไปก็แพ้พวกที่เรียนคำนวณเสริม พวกห้องวิทย์-คณิต,พวกห้องช่าง อยากเรียนพิเศษแต่ถานะทางบ้านไม่ดี
เคยจะดร็อปจะแต่ว่าไอ่ความไม่ตั้งใจเรียนตอนม.ต้นก็ทำพิษ เกรดน้อยมากๆ
ที่เข้าได้เพราะม.ต้นอยู่รร.เดิมค่ะเรารับนรเก่ามาก่อนเป็นส่วนมาก ถ้าจะสอบใหม่คงไม่ติด

ทุกอย่างก็เริ่มแย่เกรดม.4เทอม1ก็ได้แค่2.87มั้งคะถ้าจำไม่ผิดมันก็ดีกว่าตอน
ม.ต้นมากๆ แต่เราตั้งไว้ว่าต้อง3ขึ้น มันเลยยิ่งรู้สึกหมดกำลัง ห้องเราเรียนง่าย
มากๆได้เกรดแค่นี้คือโคตรผิดหวัง

เริ่มโทษตัวเองว่าเป็นภาระของทุกคน เริ่มแย่ลงแย่ลงและขาดเรียนบ่อย พอไปรร.บางวันก็โดนเหยี่ยดบูลลี่ว่าเพื่อนไม่คบยิ่งรู้สึกแย่กับตัวเองค่ะ เคยคิดจะฆ่าตัวตายจะเอามีดแทงกรีดแขนบ้าง กินยาบ้าง จะขวานคอ ถ้าอยู่ปกติก็จะกลายเป็นคนยิ้มยากพอมีเรื่องนิดหน่อยจิตในจะฮวบลงไปเลยค่ะ อยากตายอยากหายไปบ่อยมาก คิดจะไปหาหมอนะคะ แต่ที่บ้านเขาไม่เข้าใจไม่ได้สนใจอะไรมาก เราเองก็ไม่กล้าบอกด้วยค่ะ มันเปลี่ยนความคิดไม่ได้เลยค่ะ เป็นแบบนี้ก็เกือบๆ7เดือนแล้ว มันเหนื่อยมันท้อ ไม่รู้ต้องทำไง


ขอบคุณทุกคนที่สละเวลามาอ่านนะคะ
และขอบคุณทุกคอมเม้นท์ค่ะ