อ่านจากบันทึกของหานเฟยจื่อ บุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์จีน เห็นแล้วชวนหดหู่มากเลย มีข้อความทำนองว่า

 
ท่ามกลางบรรยากาศสังคมเช่นนี้ บรรดาอำมาตย์ข้าราชการทั้งปวง ก็จะมีจิตที่ขาดหิริโอตตัปปะ เที่ยวทำการฉ้อราษฎร์บังหลวงทุจริตนานา บ้างก็นิยมนำเอาบุตรีไปยกให้ผู้มั่งคั่งด้วยยศศักดิ์ เพื่อจะได้รับการเลื่อนขั้นเป็นขุนนางชั่วข้ามคืน
 
ข้างฝ่ายข้าราชการชั้นผู้น้อยที่ตรากตรำในสมรภูมิต่างๆ เสี่ยงต่อเภทภัยนานา ก็ยังคงยากจนข้นแค้นต่อไป เว้นแต่ผู้ที่ฉลาดในการเจรจาสอพลอ จนได้รับความเมตตาเอ็นดูจากผู้ใหญ่ ก็จะโผผินบินทะยาน ขึ้นเกาะคอนแก้วเสพสุขในกรงทอง
 
ในสภาพดังกล่าวนี้ การแสวงหาลาภยศและตำแหน่ง โดยอาศัย “คนสนิท” ของเจ้านครรัฐ หรือกระทั่งอาศัยชายกระโปรงของสตรีเพื่อไต่เต้านั้น นับเป็นพฤติกรรมที่ทำกันอย่างออกหน้า ไม่มีใครมาว่ากล่าวตำหนิอย่างเปิดเผย