จากการประกาศแสดงศักยภาพอันหาญกล้าที่จะเสี่ยงต่อกรกับพิษเศรษฐกิจ รัฐบาลทำทุกอย่างเพื่อต้องการให้เปิดประเทศให้ได้ภายใน 120 วัน เพื่อจะเร่งฟื้นฟูการท่องเที่ยวที่เป็นปัจจัยสำคัญสำหรับเศรษฐกิจไทย

          ถึงแม้ว่าการออกมาประกาศครั้งนั้นอาจจะทำให้ประชาชนมีเสียงแตกไปบ้าง บางคนก็ไม่อยากให้มีการเปิดประเทศเพราะจะทำให้การระบาดหนักเข้าไปใหญ่  บางคนก็บอกว่าเข้าใจและอยากให้เปิดประเทศเร็วๆ บางคนหนักไปกว่านั้น เขาแทบจะไม่อยากเชื่อถือในสิ่งที่รัฐบาลประกาศออกมาถึงแม้เขาจะรู้ว่ามันเป็นการแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจที่ตรงจุดแล้วก็ตาม

120 วัน ต้องทำอะไรบ้าง?
          แน่นอนต้องเป็นเรื่องการจัดหาวัคซีน และเร่งการฉีดให้ครอบคลุมโดยแบ่งตามกลุ่มความเสี่ยง โดยจะต้องฉีดวัคซีนให้ได้ 70% ของจำนวนประชากรทั้งประเทศถึงจะสร้างภูมิคุ้มกันหมู่ได้ เพราะตามเจตนารมณ์ที่นายกได้ประกาศไว้คือ การเปิดประเทศจะเปิดให้นักท่องเที่ยวเที่ยวได้ทั่วประเทศ ไม่ใช่เป็นเพียงแค่การท่องเที่ยวแค่ภูเก็ต สมุย เพียงเท่านั้น วัคซีนเส้นทางเดียวที่จะทำให้เป้าหมาย 120 วัน ประสบความสำเร็จ

เส้นทางการสร้างภูมิคุ้มกันหมู่ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
          หลังจากท่านนายกฯ ได้ประกาศออกมา ก็เหมือนกับว่าปัญหาต่างๆ เริ่มเกิดขึ้นแบบชัดเจน ทั้งผลวิจัยที่ออกมาบอกว่าวัคซีนที่ประเทศเรามีโควต้ามากที่สุดอย่าง ซิโนแวค ต้องฉีดถึง 3 เข็ม ถึงจะได้ประสิทธิภาพเท่าไฟเซอร์ / แพทย์และในต่างประเทศก็ยังติดเชื้อโควิดอยู่ถึงแม้ว่าจะฉีดซิโนแวคครบ 2 เข็มแล้ว ถึงประชาชนทั่วไปยังมีความกังขาในเรื่องประสิทธิภาพของวัคซีนที่รัฐจัดสรรให้ แต่ยังไม่ร้ายแรงเท่ากับว่า “ตอนนี้ไม่มีวัคซีน”  จึงส่งผลให้การสร้างภูมิคุ้มกันหมู่ล่าช้าไปอีก ยังไม่รวมถึงการกลายพันธุ์โควิดที่ก็ยังไม่รู้ว่าวัคซีนที่มีอยู่ในโลกนี้จะรับมือกับมันไหวหรือป่าว

แต่ถึงแม้ว่าสร้างภูมิคุ้มกันหมู่สำเร็จ......ก็ใช้ว่าการท่องเที่ยวจะกลับมาได้ง่าย
          อย่างที่ทราบกันว่าโควิดนี้มันส่งผลกระทบต่อทั่วโลก ส่งผลให้การเดินทางระหว่างประเทศต้องหยุดชะงักลง สร้างบาดแผลทางเศรษฐกิจให้หลายๆ ประเทศ และแน่นอนนักท่องเที่ยวก็ย่อมได้รับผลกระทบเรื่องปากท้องด้วยเช่นกันไม่ว่าจะเป็นชาติใด ต่อให้วันนี้เรามีการสร้างภูมิคุ้มกันหมู่ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายว่านักท่องเที่ยวต่างชาติจะสามารถเดินทางเข้าออกได้ปกติ ทางประเทศของเขาอาจจะไม่ยอมปล่อยให้นักท่องเที่ยวของเขาออกเดินทางนอกประเทศ หรือนักท่องเที่ยวเองยังไม่มีความเชื่อมั่นในด้านความปลอดภัย ที่สำคัญเขาอาจจะไม่มีงบประมาณการท่องเที่ยวมากมายเหมือนเมื่อก่อน แต่อย่างไรก็ตามเราก็ยังต้องคงเปิดประเทศต้อนรับนักท่องเที่ยว ถึงจะมาน้อยแต่ก็อยากให้มาอยู่ดี 

120 วัน เปิดประเทศ จะประสบความสำเร็จได้อย่างไร?
          วันนี้เราต้องมีแผนการเปิดประเทศที่ดีและครอบคลุมครับ ที่ผ่านมาเห็นเพียงแค่แผนของภูเก็ตโมเดลที่สมาคมท่องเที่ยวและชาวจังหวัดภูเก็ตสร้างสรรค์ขึ้นมา ทำงานกันหนักมากเพื่อจะนำเสนอแผนงานให้ทางภาครัฐผลักดันให้ภูเก็ต เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่แรกของประเทศที่เปิดรับนักท่องเที่ยวต่างชาติ ในสถานการณ์โควิดแบบนี้ แผนการ 120 วัน มันยิ่งใหญ่มากกว่านั้น ตอนนี้ก็เห็นมีแต่แผนหลวมๆ ที่อยู่แต่ในประเทศไทย แล้วต่างประเทศหละ? เราได้มีการประชาสัมพันธ์ออกไปยังต่างประเทศแล้วหรือยังนะ? 

ความเชื่อมั่นสำคัญมาก
          มาถึงจุดนี้ต้องยอมรับว่าเป็นงานหนักของรัฐบาลที่ต้องสร้างความเชื่อมั่นให้กับคนในประเทศและต่างชาติ ว่ามาเที่ยว กิน อยู่ในประเทศนี้มันช่างปลอดภัยเสียเหลือเกิน แต่.....ล่าสุดก็ได้มีการประกาศล็อกดาวน์กรุงเทพ-ปริมณฑล 4 จังหวัดภาคใต้ สั่งปิดแคมป์ก่อสร้าง ห้ามทานอาหารในร้าน ห้างสรรพสินค้าปิดเวลา 3 ทุ่ม มีผล 28 มิ.ย.64 
การประกาศนี้เกิดขึ้นในเวลากลางดึกในคืนวันเสาร์ เป็นเวลาแห่งการพักผ่อนเพื่อรวบรวมเรี่ยวแรงไว้สู้กับงานในวันถัดไป แต่ดันมีการประกาศล็อคดาวน์เกิดขึ้นแบบไม่ให้ตั้งเนื้อตั้งตัว พ่อค้าแม่ขายแทบจะหมดแรงเข่าทรุด ของที่เตรียมไว้ขายจะทำอย่างไร ที่ผ่านมามันพิสูจน์ให้เห็นว่าการล็อคดาวน์ก็ไม่ได้ช่วยให้จำนวนผู้ติดเชื้อลดลงเลย แต่ทำให้รายได้ของคนทำมาหากินต้องลดลง มันมีวิธีการทำงานที่ดูประนีประนอมมากกว่ากว่านี้หรือไม่?

ฟางเส้นสุดท้ายแห่งความเชื่อมั่น
          การประกาศล็อคดาวน์ (ถึงแม้ว่าจะเกิดขึ้นบางพื้นที่) แต่นั่นก็ส่งผลกระทบต่อจิตใจของประชาชนในภาพรวม เขาไม่เชื่อมั่นในตัวรัฐว่าจะแก้ไขปัญหาการระบาดได้อีกต่อไป เขาไม่เชื่อว่ารัฐจะจัดสรรวัคซีนได้อย่างทั่วถึง มีคุณภาพ และโปร่งใสอีกต่อไปสิ่งที่คนไทยประสบพบเจอมันจึงกลายมาเป็นฟางสุดท้ายแห่งการเชื่อมั่นรัฐ เขาไม่เชื่อมั่น ว่าอีก 120 วัน จะสามารถเปิดประเทศไทยได้
ความหวังของคนไทยกับเรื่องเศรษฐกิจฝากไว้กับการเปิดประเทศรับนักท่องเที่ยว เปิดร้านอาหาร เปิดสถานบริการต่างๆ เปิดทุกอย่างให้กลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติ 

สิ่งนี้รัฐบาลย่อมรู้ดีและก็คงเร่งดำเนินการอยู่อย่างเต็มกำลัง.....ประชาชนก็เข้าใจดีว่าสถานการณ์นี้มันลำบาก การเปิดประเทศอาจไม่ราบรื่นอย่างที่คิด เพราะสถานการณ์เหมือนจะไม่ปล่อยให้เรามีโอกาสนั้น คำถามถัดมาคือ 

ถ้าเปิดประเทศไม่ได้แล้วมีแผนงานอย่างไรต่อ?