ก่อนอื่นต้องขออภัยนะครับถ้าแท็กผิดกลุ่ม

เรากับภรรยาเพิ่งแต่งงานกันมาได้ไม่ถึงปีจดทะเบียนถูกต้องตามกฏหมาย ช่วงแรกก็รักกันดีแต่ช่วงหลังรู้ตัวว่าความรู้สึกของเราเริ่มดรอปลงไปเยอะมากทั้งที่เพิ่งแต่งงานกันมา

เริ่มจากครั้งแรกที่เราแต่งเพราะมีความกดดันทางครอบครัวที่อยากให้รีบแต่งเพราะเราทั้งคู่อายุมากแล้วครับ ซึ่งในตอนก่อนแต่งก็มีการพูดคุยกันและตกลงแนวทางการอยู่กันแล้ว แต่พอแต่งมาแล้วก็มีเรื่องเปลี่ยนทำให้หนักใจหลายอย่าง เรื่องแรกคือภรรยาเข้ากับแม่เราไม่ได้ แม่เราชอบคนอ่อนน้อมแต่ภรรยาเป็นคนพูดจาแข็งๆห้วนๆ (ซึ่งก่อนแต่งจะอ่อนน้อมกว่าตอนนี้)  ต่อมาก็มีปัญหาเรื่องที่อยู่สร้างครอบครัว แม่เราอยากให้อยู่ในบ้านเดียวกันเป็นครอบครัวใหญ่  แต่ภรรยาพอได้มาอยู่ร่วมกันแล้วก็อยากแยกออกไปอยู่เองเพราะอึดอัด  เราก็ห่วงแม่เพราะแม่เราสุขภาพไม่ดีเราอยากอยู่ใกล้ๆให้กำลังใจแม่ แต่ภรรยาเราเขามองว่าแม่เราดีมานด์สูงไป เราเป็นคนกลางก็ลำบากใจ

อีกเรื่องคือเรื่องเงิน ตอนก่อนแต่งเราเปิดบัญชีร่วมกันตกลงกันแล้วว่าจะเอาเงินสินสอดไปใส่ไว้เพื่อเก็บไว้ให้ลูกในอนาคต (ตอนนี้ยังไม่มี) แต่พอหลังงานแต่งแล้วแม่ของภรรยาก็เก็บเอาเงินสดไปหมดบอกจะเก็บไว้ให้เอง พอเราทวงถามทางนั้นก็บ่ายเบี่ยงไม่เอาเงินมาใส่คืนในบัญชีให้  เราก็ไม่อยากคาดคั้น เรามีแพลนอยากซื้อบ้านหาที่อยู่ เราขอสเตทเม้นกับสลิปเงินเดือนของภรรยาเพื่อเอาไปคุยเรื่องเครดิตกู้บ้านกับแบงค์ (ยังไม่ได้ระบุว่าจะซื้อ แค่เช็คเครดิตว่ารวมกันกู้ได้ประมาณเท่าไร)  ซึ่งเราก็บอกชัดเจนแล้วว่ายังไม่ได้กู้แค่เอาไปประเมิน แต่ภรรยาเราปฏิเสธด้วยเหตุผลว่าไม่สบายใจ ...ซึ่งเราก็อึ้งไปว่าแต่งงานจดทะเบียนกันแล้วทำไมแค่สเตทเม้นแชร์ให้กันไม่ได้ เรื่องทรัพย์สินรายได้ของเราเราบอกเขาหมดไม่เคยปิด ถึงตอนนี้ยังอยู่กันแบบแยกกระเป๋า 

สุดท้ายเรื่องลูก ตอนแรกเราสองคนแพลนว่าอยากมีลูก ลองมีแบบธรรมชาติแล้วไม่สำเร็จก็ไปหาหมอทำเด็กหลอดแก้ว แต่ก็ยังไม่สำเร็จ ภรรยาบอกว่าจากผลตรวจนั้นสาเหตุเป็นเพราะเรา พูดทีเล่นทีจริงบ้างแต่ย้ำหลายรอบซึ่งเราก็เสียใจอยู่ลึกๆ  พอเราเริ่มหายยุ่งจากทำงานก็เลยได้ไปคุยกับหมออีกที่เอาผลตรวจให้ดู ปรากฏว่าหมออีกที่บอกว่าเชื้อเราก็เข้าข่ายปกตินะส่วนตัวเลขที่ดูต่ำนั้นไม่ได้มีผลกระทบมาก ไม่ได้มีปัญหาถึงขนาดมีลูกไม่ได้ที่จริงแล้วปัญหาแบบนี้มักเกิดจากฝ่าย ญ ที่มีอายุมากขึ้นแล้วมากกว่า  พอได้ฟังแล้วเราเสียความรู้สึกไปเลยเพราะที่ผ่านมาเราคิดมาตลอดว่าเป็นเพราะเรา 

พอเรื่องหลายๆเรื่องแบบนี้มารวมกันก็กลายเป็นความไม่ไว้ใจ ช่วงโควิดงานเรามีปัญหาต้องทำงานหนักขึ้น แล้วตอนเย็นก็ต้องกลับมาดูแม่ พอแม่หลับก็ต้องขับรถกลับไปอยู่กับภรรยา ซึ่งพอไปถึงก็เหนื่อยอยากอาบน้ำนอนแล้ว ทำงานเหนื่อยกลับบ้านก็เหนื่อยใจก็ยิ่งหมดความรู้สึก ถ้ามีเวลาว่างเรากลับอยากนอนนิ่งๆอยู่คนเดียวมากกว่า ภรรยาเราเหมือนเขาก็รู้สึกได้ เขาก็กลับมาทำดีพูดดีกับเรามากขึ้นแต่ไม่ได้พูดถึงประเด็นที่เป็นปัญหา จนเราตัดสินใจแล้วว่าจะไม่มีลูกแล้วมันเบื่อหน่ายไปหมด อยากอยู่อย่างสงบ

ส่วนนึงก็รู้สึกว่าอยู่แบบนี้ต่อไปก็ไม่แฟร์กับภรรยาเรา เขาอายุมากขึ้นทุกวันและไม่ได้ทำอะไรผิด อยู่ด้วยกันต่อไปเรื่อยๆ เราก็ไม่เห็นอนาคต แบบนี้ควรทำยังไงดีครับ 

ปล. เราทั้งคู่ไม่มีเรื่องชู้สาวหรือมือที่สามเลยครับ