ตั้งแต่ รอบแรก รอบสอง
เจอรอบสาม... อยู่กทม.ชานเมือง
เหมือนศูนย์รวมโรคระบาดเลย... 

มีใครคิดอย่างผมบ้างครับ ชักจะไม่ไหวกับ
สถานการณ์แล้ว  อยากสร้างหลุมหลบภัย
ในสถานการณ์อย่างนี้ ... เมื่อสิบปีก่อนก็หนีน้ำท่วม ก็กระเด็นมาอยู่ชานเมืองกรุงเทพ เลยอยู่ยาวมาสิบปี ก็มีความสุขดี ชอบบรรยากาศชานเมือง แต่ก็ลำบากหน่อย เรื่องการกิน การทำงาน (แต่ก่อนยังไม่มี app ธนาคาร , ไม่มีเคอรี่ ) ทำงานออนไลน์ลำบาก

กทม.เจอทั้งโควิดระบาดไปทั่ว  หากินก็เงียบ เงินเก็บก็ร่อยหรอ
รถก็ขายทิ้ง เฟอนิเจอร์ก็ขาย รอขายบ้าน ขายที่ดินยังขายไม่ได้

จะไปนั่งกินที่ร้านอาหารก็ไม่ได้  เก็บตัวอยู่กับบ้าน นานๆก็เบื่อ..
ไปไหนคนก็บ่นว่าเบื่อ  สุขภาพจิตไม่ค่อยดีเลย  เครียดสะสม ได้ยินแต่ข่าวร้าย

มีครั้งนึงต้องไปธุระ ปลูกป่า
ที่ ตจว. ต่างอำเภอ
รู้สึกสบายใจกว่า อยู่กรุงเทพอีก มันโปร่ง มันโล่งดี  ไปจังหวัดที่โควิดไม่แรง  ตจว.มาตรการโควิดเข้มมากๆ บางที่ขนาดคนท้องที่ กลับมาเยี่ยมบ้าน ต้องถูกกักตัว ไม่ได้เข้าบ้านตั้ง 14 วัน  ผมไปพักรีสอร์ทก็ต้องลงบันทึกที่มาที่ไป ปฏิบัติตามมาตรการเข้มข้นมาก แต่ก็สบายใจ

    แต่สังเกตว่า คนกลับมา ตจว.เยอะมากๆๆ ผิดหูผิดตาไปเลย ตลาดสด ตลาดนัดคนเต็มจนล้น  เย็นๆรถราวิ่งกันให้เพียบ  ร้านค้าคึกคักมาก
คนใส่แมสกันเข้มจริงๆ บางร้านค้า เอาเชือกมากั้นห้ามคนเข้า ให้รอซื้อหน้าร้านก็มี

เลยคิดสะระตะ วนไปวนมา หลายรอบว่า
จะไปอยู่ ตจว.สักพัก ถ้าเวริ์คก็อยู่ยาว
อย่างน้อย ก็อยู่แล้วสบายใจ(ในช่วงนี้)
ไปหาที่แปลงเล็ก ทำบ้านสวน ชานเมือง
ปกติก็ขายออนไลน์อยู่แล้ว ทำงานได้ทุกที่ทั่วประเทศ แต่ต้องสะดวก มีเน็ทและขนส่ง ไม่เป็นพื้นที่ทุรกันดาร ค่าขนส่งจะถูกบวกเพิ่ม

เคยคิดมานานแล้วว่า อยากลองไปอยู่ ตจว.
ไปซื้อที่ แปลงใหญ่ 5-10 ไร่
อาจเป็น เมืองขอนแก่น มีพรรคพวกอยู่เยอะ
แต่ไม่มีโอกาสได้ไปสักที  ทีนี้ลดสเกลลง
เหลือแค่ที่สัก 100-200 ตร.วา ก็พอแค่ทำบ้านสวน
เพราะเคยมีที่ 2ไร่ ทำไม่ไหว  เหนื่อยกับตัดหญ้า และเก็บผลผลิตมากิน มาขายไม่ทัน
ปลูกแบบ ธรรมชาติ