พื้นฐานของตัวละครของเรื่องนี้
เป็นเพื่อนสนิทสมัยอนุบาล ต่างคนมีเส้นทางเป็นของตัวเองแต่ก็ยังติดต่อกันมาเสมอ อยู่มาวันนึงนางเลิกกับผัวทอมมาทำให้ชีวิตเราเปลี่ยน
เรื่องเกิดเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา
นางเลิกกับผัวทอมค่ะ เลิกมาตั้งแต่ปลายปีที่แล้วที่ผ่านมาแล้วมาระบายทุกเรื่องให้เราฟัง เราไม่หือไม่อือก็รับฟังนางและเป็นแบบนี้มาตลอดจนเริ่มชวนกันไปกินข้าวทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ ทำแบบนี้มาได้ 2 เดือนจนเราเริ่มสังเกตว่าการคุยของนางเปลี่ยนไปมาแนวแบ๊ว งุ้งงิ้งใส่ อ้อนใส่ ลูบหัว ลูบหลัง หยอดใส่ แท็กสตอรี่ถี่ ตามคอมเม้น,ไลค์เฟส จนคนอื่นเริ่มจิ้นกัน เชียร์ให้คบกัน
เราเริ่มหวั่นไหนกับนางและนางก็รู้มาตลอด เรา 2 คนอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้จนอยู่มาวันนึงนางชวนมากินข้าวและนอนที่คอนโดแล้วตอนนั้นประมาณตี 2 กว่าๆ เรารู้สึกได้ว่าคนข้างๆยังไม่หลับ ขยับยุกยิกที่คอเราจนเราเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรยุกยิกๆ เราไม่กล้าลืมตามองจนเริ่มรู้สึกโดนไซ้คอ ขาเกี่ยว ประสานนิ้วมือไปแล้ว ขืนปล่อยมากกว่านี้ได้เลยเถิดแน่นอน (ณ ตอนนั้นเราเข้าใจว่านางอาจจะเป็นพวกชอบนอนกอดไปทั่วในหัวเราคิดบ่ดี พยายามคุมตัวเองให้อยู่) เราตัดสินใจลุกขึ้นพรวดแล้วบอกให้นางนอนดีๆและเดินไปเข้าห้องน้ำทันทีแล้วกลับมานอนต่อ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น วันถัดไปเราถามหยอดไปว่า"เออ ปกติชอบกอดแบบนี้กับคนอื่นป่ะเนี่ย" นางตอบว่า"เฉพาะคนที่สนิท" เจอคำตอบนี้ใครมันจะกล้าคิดอกุศลล่ะแม่คุณ
หลังจากวันนั้นนางเย็นชาใส่เรา เราถามว่าเป็นอะไรก็ไม่ตอบ ถ้าตอบก็ปาไปครึ่งวันได้ แท็กสตอรี่ก็เลิก คอมเม้น,ไลค์เฟสเลิกหมด
"แกเป็นอะไรอ่ะ ทำไมเงียบใส่ทั้งวันเลยอ่ะ เราทำอะไรให้เธอโกรธรึเปล่า เราขอโทษนะ"
"ขอโทษทำไมล่ะ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลย" นางตอบเราแบบนี้
เพียงแค่เหตุการณ์นั้นทุกอย่างเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที นางคุยกับคนอื่นต่อหน้าเรา เราก็บอกกับนางว่าเราไม่โอเคเลยนะที่เธอทำแบบนี้แต่ก็เท่านั้นนางก็คุยต่อไม่สนใจเรา สุดท้ายเรามารู้ว่า 2 คนนั้นมีการแลกโซเชียลทุกทางกันแล้วคุยกันแบบไม่เห็นหัวต่อหน้าเราทุกครั้งที่เรากับนางอยู่ด้วยกัน
เราไม่เชื่อว่าเรื่องคืนนั้นจะเป็นเรื่องปกติที่เพื่อนเขานอนเขาทำกันค่ะ เพื่อนที่ไหนไซ้คอเพื่อนตัวเอง ถามแค่เนี้ยะ!!!! ถึงจะไม่ได้มีอะไรกันก็จริงแต่มันก็เหมือนถูกล้ำเส้นไปหน่อยนึงแล้วและถือเป็น complicated relationship แล้วเราไม่ชอบการคุยของอีกฝ่ายและผู้ทอมรายนั้นก็ไม่เห็นหัวเราด้วยค่ะ คุยเยอะคุยเก่งเหลือเกิน ลำไย
เซ้นผู้หญิงก็รู้นะ ทั้งหมดหมายความว่าไง เราก็อีโก้เยอะสุดๆ สุดท้ายเลือกที่เฉยกลายเป็นว่าต่างฝ่ายต่างประชดใส่กันแรงขึ้นเรื่อยๆ เราตัดสินใจโทรไปเคลียร์และบอกทุกอย่างที่ตัวเองคิดกับอีกฝ่าย
"เพราะเธอไม่ได้มีอะไรกับเราและเธอก็ไม่ใช่ไทป์ที่เราชอบ เป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้วนะแก"
"สรุปคือคืนนั้นเธอตั้งใจสินะ เราไม่ได้คิดไปเองสินะ"
"แกใสเกินไปว่ะ"
เราอึ้ง ช๊อกกับคำตอบที่ได้ คำถามไหลเข้าหัวรัวๆๆๆๆ แล้วที่ผ่านมาคืออะไรล่ะคะ ที่โดนเทอ้อยสารพัด เราคิดไปเองถูกมั้ยแล้วถ้าคิดไปเอง คืนนั้นมาลวนลามเราทำไมหรือว่าแค่อยากฟันแล้วทิ้ง งงค่ะ เราน้ำตาไหลไป 2 วัน กินข้าวไม่ลง โรคกระเพาะถามหา นั่งซึมเป็นส้วมไปเป็นอาทิตย์
เราไม่เข้าใจเลยว่านางทำเหมือนกับว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไรเลยแล้วนางก็ไปใช้ชีวิตที่มีความสุขกับชีวิตแบบนั้นของนาง
ในขณะที่เราเหมือนผีเข้าผีออกในบางครั้งสับสนตัวเองในสิ่งที่เราเป็น ตกลงเรากับนางคือเพื่อนถูกมั้ย แล้วที่เรายับยั้งชั่งใจตัวเองได้ไม่ดีหรอ เราไม่ชอบฉวยโอกาส นางอ่ะเป็นเพื่อนที่เราไม่อยากตัดขาดแต่ไม่อยากไปเจอหน้าสักพักใหญ่ๆ
ที่เราโกรธจะโกรธมากตรงที่เรารู้ทุกอย่างแต่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องที่นางจะอ้อยผู้ทอมรายนั้นแต่นางก็ยังหักหน้าเรา ทำเหมือนว่าเราโง่มากต่อหน้าเพื่อนๆนาง พอเราถามตรงๆนางก็ตอบว่าไม่ได้อะไร เราคิดมากไปเอง สุดท้ายก็คือนางกับผู้ทอมรายนั้นแอบไปได้กันไปเรียบร้อย
ค่ะ!!!!! คิดมาก คิดมากจริงๆ
จำไว้ค่ะ เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน!!!!!
เราผิดหรอที่ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาต้องการ?????
เป็นเพื่อนสนิทสมัยอนุบาล ต่างคนมีเส้นทางเป็นของตัวเองแต่ก็ยังติดต่อกันมาเสมอ อยู่มาวันนึงนางเลิกกับผัวทอมมาทำให้ชีวิตเราเปลี่ยน
เรื่องเกิดเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา
นางเลิกกับผัวทอมค่ะ เลิกมาตั้งแต่ปลายปีที่แล้วที่ผ่านมาแล้วมาระบายทุกเรื่องให้เราฟัง เราไม่หือไม่อือก็รับฟังนางและเป็นแบบนี้มาตลอดจนเริ่มชวนกันไปกินข้าวทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ ทำแบบนี้มาได้ 2 เดือนจนเราเริ่มสังเกตว่าการคุยของนางเปลี่ยนไปมาแนวแบ๊ว งุ้งงิ้งใส่ อ้อนใส่ ลูบหัว ลูบหลัง หยอดใส่ แท็กสตอรี่ถี่ ตามคอมเม้น,ไลค์เฟส จนคนอื่นเริ่มจิ้นกัน เชียร์ให้คบกัน
เราเริ่มหวั่นไหนกับนางและนางก็รู้มาตลอด เรา 2 คนอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้จนอยู่มาวันนึงนางชวนมากินข้าวและนอนที่คอนโดแล้วตอนนั้นประมาณตี 2 กว่าๆ เรารู้สึกได้ว่าคนข้างๆยังไม่หลับ ขยับยุกยิกที่คอเราจนเราเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรยุกยิกๆ เราไม่กล้าลืมตามองจนเริ่มรู้สึกโดนไซ้คอ ขาเกี่ยว ประสานนิ้วมือไปแล้ว ขืนปล่อยมากกว่านี้ได้เลยเถิดแน่นอน (ณ ตอนนั้นเราเข้าใจว่านางอาจจะเป็นพวกชอบนอนกอดไปทั่วในหัวเราคิดบ่ดี พยายามคุมตัวเองให้อยู่) เราตัดสินใจลุกขึ้นพรวดแล้วบอกให้นางนอนดีๆและเดินไปเข้าห้องน้ำทันทีแล้วกลับมานอนต่อ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น วันถัดไปเราถามหยอดไปว่า"เออ ปกติชอบกอดแบบนี้กับคนอื่นป่ะเนี่ย" นางตอบว่า"เฉพาะคนที่สนิท" เจอคำตอบนี้ใครมันจะกล้าคิดอกุศลล่ะแม่คุณ
หลังจากวันนั้นนางเย็นชาใส่เรา เราถามว่าเป็นอะไรก็ไม่ตอบ ถ้าตอบก็ปาไปครึ่งวันได้ แท็กสตอรี่ก็เลิก คอมเม้น,ไลค์เฟสเลิกหมด
"แกเป็นอะไรอ่ะ ทำไมเงียบใส่ทั้งวันเลยอ่ะ เราทำอะไรให้เธอโกรธรึเปล่า เราขอโทษนะ"
"ขอโทษทำไมล่ะ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลย" นางตอบเราแบบนี้
เพียงแค่เหตุการณ์นั้นทุกอย่างเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที นางคุยกับคนอื่นต่อหน้าเรา เราก็บอกกับนางว่าเราไม่โอเคเลยนะที่เธอทำแบบนี้แต่ก็เท่านั้นนางก็คุยต่อไม่สนใจเรา สุดท้ายเรามารู้ว่า 2 คนนั้นมีการแลกโซเชียลทุกทางกันแล้วคุยกันแบบไม่เห็นหัวต่อหน้าเราทุกครั้งที่เรากับนางอยู่ด้วยกัน
เราไม่เชื่อว่าเรื่องคืนนั้นจะเป็นเรื่องปกติที่เพื่อนเขานอนเขาทำกันค่ะ เพื่อนที่ไหนไซ้คอเพื่อนตัวเอง ถามแค่เนี้ยะ!!!! ถึงจะไม่ได้มีอะไรกันก็จริงแต่มันก็เหมือนถูกล้ำเส้นไปหน่อยนึงแล้วและถือเป็น complicated relationship แล้วเราไม่ชอบการคุยของอีกฝ่ายและผู้ทอมรายนั้นก็ไม่เห็นหัวเราด้วยค่ะ คุยเยอะคุยเก่งเหลือเกิน ลำไย
เซ้นผู้หญิงก็รู้นะ ทั้งหมดหมายความว่าไง เราก็อีโก้เยอะสุดๆ สุดท้ายเลือกที่เฉยกลายเป็นว่าต่างฝ่ายต่างประชดใส่กันแรงขึ้นเรื่อยๆ เราตัดสินใจโทรไปเคลียร์และบอกทุกอย่างที่ตัวเองคิดกับอีกฝ่าย
"เพราะเธอไม่ได้มีอะไรกับเราและเธอก็ไม่ใช่ไทป์ที่เราชอบ เป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้วนะแก"
"สรุปคือคืนนั้นเธอตั้งใจสินะ เราไม่ได้คิดไปเองสินะ"
"แกใสเกินไปว่ะ"
เราอึ้ง ช๊อกกับคำตอบที่ได้ คำถามไหลเข้าหัวรัวๆๆๆๆ แล้วที่ผ่านมาคืออะไรล่ะคะ ที่โดนเทอ้อยสารพัด เราคิดไปเองถูกมั้ยแล้วถ้าคิดไปเอง คืนนั้นมาลวนลามเราทำไมหรือว่าแค่อยากฟันแล้วทิ้ง งงค่ะ เราน้ำตาไหลไป 2 วัน กินข้าวไม่ลง โรคกระเพาะถามหา นั่งซึมเป็นส้วมไปเป็นอาทิตย์
เราไม่เข้าใจเลยว่านางทำเหมือนกับว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไรเลยแล้วนางก็ไปใช้ชีวิตที่มีความสุขกับชีวิตแบบนั้นของนาง
ในขณะที่เราเหมือนผีเข้าผีออกในบางครั้งสับสนตัวเองในสิ่งที่เราเป็น ตกลงเรากับนางคือเพื่อนถูกมั้ย แล้วที่เรายับยั้งชั่งใจตัวเองได้ไม่ดีหรอ เราไม่ชอบฉวยโอกาส นางอ่ะเป็นเพื่อนที่เราไม่อยากตัดขาดแต่ไม่อยากไปเจอหน้าสักพักใหญ่ๆ
ที่เราโกรธจะโกรธมากตรงที่เรารู้ทุกอย่างแต่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องที่นางจะอ้อยผู้ทอมรายนั้นแต่นางก็ยังหักหน้าเรา ทำเหมือนว่าเราโง่มากต่อหน้าเพื่อนๆนาง พอเราถามตรงๆนางก็ตอบว่าไม่ได้อะไร เราคิดมากไปเอง สุดท้ายก็คือนางกับผู้ทอมรายนั้นแอบไปได้กันไปเรียบร้อย
ค่ะ!!!!! คิดมาก คิดมากจริงๆ
จำไว้ค่ะ เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน!!!!!