สวัสดีค่ะ ทุกคนเคยไปรักคนที่ไม่ควรรักกันบ้างมั้ยคะ
แปลกที่ตัวเราเองก็รู้ดีว่าไม่ควรรักหรือไม่ควรแม้แต่จะคิดอะไรให้มันมากมายเลยด้วยซ้ำ แต่เหมือนยิ่งรู้ว่าไม่ควร ใจเรามันยิ่งดื้อดึงเลยค่ะ 555555
อาจจะฟังดูไม่ดีเท่าไหร่แต่ก็ลองอ่านดูค่ะ เรื่องนี้ไม่เคยเล่าให้ใครได้รู้เลยแม้แต่เพื่อนสนิทก็ตาม (เลยอยากระบายหรือได้พิมพ์ออกมาสักหน่อยอย่างน้อยก็รู้สึกเหมือนได้เล่าให้ใครสักคนฟัง)
ส่วนตัวเขาเองก็คงไม่รู้หรอกค่ะ เขาคงรู้ว่าเรารักเขาแต่คงไม่รู้ว่าเรารักเขาแบบไหน
ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีที่แล้ว เราชอบผู้หญิงคนนึง
ช่วงเวลาตอนนั้นก็แค่มองว่าเขาดูเป็นคนอ่อนโยนจัง หน้าตาก็ไม่ได้ถึงกับสวยมากมายอะไร แต่เรากลับชอบที่จะได้มองเขา อารมณ์แบบว่าให้นั่งมองเธอทั้งวันก็ไม่เบื่อ ประมาณนี้ ตอนนั้นเด็กมากแทบจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นคืออะไร ใครอ่านมาถึงตรงนี้อาจจะงง ว่าผู้หญิงกับผู้หญิงหรอ ใช่ค่ะคือเราเป็นผู้หญิง แล้วก็ดันไปตกหลุมรักผู้หญิงด้วยกัน ยิ่งกว่านั้นคือเขามีแฟนแล้ว เราก็เลยแค่มองเขาอยู่ตรงนี้ไม่ได้ไปยุ่งวุ่นวายอะไร ตอนนั้นเราก็รู้จักกันค่ะ แต่ด้วยช่วงวัยก็เลยไม่ได้สนิทอะไรกัน แค่รู้จักกันแบบผ่านๆเราแทบจะไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลยมั้งคะ บอกก่อนเลยนะคะว่าเราอายุห่างกับเขามาก มากจนเราไม่สามารถบอกอายุได้เลย เพราะมันคงจะดูแปลกเกินไป ตอนนั้นก็รู้ดีว่าต้องจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง
เพราะเราก็รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว อย่าเรียกว่าแฟนเลยค่ะ เรียกว่าสามีได้เลย555555 เราก็ตัดใจได้ง่ายหน่อย
จนเวลาผ่านไป 6 ปี โลกเหวี่ยงเรากับเขาให้กลับมาเจอกันอีกครั้งด้วยสถานะที่ใกล้ชิดกว่าเดิม เรียกได้ว่าเราสนิทกันมากๆเลยค่ะ ไม่รู้ว่ามันเริ่มต้นมายังไง
แต่รู้ตัวอีกทีเรา รักเขาไปแล้ว ไม่ใช่แค่ชอบอีกต่อไป
เขาเป็นผู้หญิงที่เรียกได้ว่าแทบจะเพอร์เฟคในทุกๆเรื่อง ทั้งคำพูด กิริยาท่าทาง แถมยังเป็นนักเติมพลังบวกที่สุดจะแสนดีมากๆ เชื่อว่าใครอยู่ใกล้ก็ต้องตกหลุมรักคนแบบเขาค่ะ เขาเป็นคนอบอุ่น ใจเย็น เป็นคนที่มีคำพูดดีดีให้เราเสมอ เขาเป็นเหมือนพื้นที่สบายใจของเรา เราไม่เคยเจอใครที่เป็นแบบนี้ เลยทำให้เราเผลอใจไปได้ง่ายมั้งคะ เอาจริงก็ไม่รู้ว่าเขาแสนดีแบบนี้อยู่แล้ว หรือเพราะเรารักเขา มันเลยกลายเป็นดีไปสะทุกอย่าง
ตอนนี้เวลาผ่านมาเป็นปีปีแล้วที่เรากลับมาเจอกันแล้วสนิทกันแบบนี้ ซึ่งเราก็ค่อนข้างรักษาระยะห่างพอสมควร แต่หลายๆครั้งเป็นตัวเขาเองที่พาเราถลำลึกเกินไป จริงๆเขาไม่ผิดอะไรเลยคนที่ผิดมันคือเรา เพราะเรารักเขาความคิดความรู้สึกเรามันก็จะคิดเยอะคิดมากกว่าเขาอยู่แล้วค่ะ เหมือนบางทีเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เขาคอยสนใจใส่ใจเราบ่อยๆ มันทำให้เราชอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าเราสำคัญ
เรารู้ตัวเราดีว่าเป็นได้แค่ไหน เราแค่อยากอยู่ข้างๆเขา
อยากดูแลเขาแบบนี้ แค่เขายิ้มได้ก็พอแล้วแม้ในใจลึกๆมันจะรู้สึกว่าเป็นเราได้ไหม คนที่อยู่ข้างเขาแต่เราก็รู้ดี
เราทำใจกับเรื่องตรงนี้มาได้แล้ว แต่พักหลังๆมานี้เรากลับรู้สึกว่า ถ้าเราไม่ถอยห่างจากกันไป
คนที่เจ็บมากๆมะนคือตัวเราเอง หลายคนอาจจะคิดว่าแล้วแฟนเขาอยู่ไหน ตอนที่มาเจอกับเรา แฟนเขาก็มาค่ะ แต่ด้วยความที่เราเป็นเด็กแล้วเป็นผู้หญิง เขาก็คงไม่ได้คิดอะไร แฟนเขาเองก็คงเอ็นดูเรา อันนี้ไม่ได้คิดไปเองนะคะแต่ดูออกค่ะ5555555
แต่เราไม่ได้เด็กน้อยขนาดนั้นนะ เราอายุเกิน18แล้วค่ะ ก็โตพอสมควร แต่ถ้าเทียบกับเขาคือเราเป็นเด็กน้อยมากๆ
เราอยากจะหายไปจากเขาแต่ด้วยความที่เราสนิทกัน
ปกติเราจะคุยกันทุกเรื่อง เรามีเรื่องอะไรก็จะชอบบ่นให้เขาฟัง เจออะไรมาก็จะเล่าให้ฟัง แม้กระทั่งวันนี้กินอะไรมาก็จะบอกเขา ไม่ใช่แค่เราแต่ตัวเขาเองก็จะบอกเราเสมอ วันนี้ไปกินนู้น นี้ นั้น มาด้วย อร่อยมากเลย บลาๆ เราเลยไม่รู้ว่าจะตีตัวออกห่างมายังไง กลัวเขาจะมองว่าเราโตขึ้นแล้วลืมเขา ไม่ได้สนใจคนแก่ๆคนนึง
เราไม่อยากให้เขารู้สึกแบบนั้น เพราะความจริงมันไม่ใช่ เรายังอยากบอกเขาให้รับรู้ทุกเรื่องราวของเราเสมอ และเราก็ยังอยากเป็นคนคอยรับฟังเรื่องราวของเขาด้วยเหมือนกัน แต่บางทีมันก็เหนื่อย
มีความสุขทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันนะคะแต่เหมือนมันก็สุขไม่สุด เพราะก็รู้ดีว่า อะไรมันคืออะไร หื้อหื้อ
ความรักนี่มันวุ่นวายจังนะคะ ชอบไปรักคนที่ไม่สมควรรักอยู่เรื่อย(｡•́︿•̀｡)(｡•́︿•̀｡)
คนที่ผ่านมาอ่านคิดเห็นยังไงบ้างคะ คิดว่าเราควรพอแล้วไปจากเขาเลยมั้ย หรือก็ทำตัวปกติเหมือนที่เคยทำ เรากับเขาไม่ได้เป็นกิ๊กเป็นชู้เป็นอะไรกันนะคะ
เขาค่อนข้างที่จะรักสามีเขาเลยค่ะ เขาก็ชอบเล่าให้ฟังบ่อยๆเกี่ยวกับสามีเขา เราไม่รู้ว่าเขาเป็นแบบนี้กับทุกคนมั้ย แต่เขาดีกับเรามากๆดีจนเราไม่รู้ว่าจะเจอคนแบบนี้ได้อีกมั้ย
เรื่องนี้ถ้ามีคนผิดก็คงเป็นเรานี้แหละ ที่ไม่ควรไปใกล้ชิดหรือเผลอใจไปตั้งแต่แรกಥ‿ಥ
รักคนที่ไม่ควรรัก จะทำยังไงดีคะ
แปลกที่ตัวเราเองก็รู้ดีว่าไม่ควรรักหรือไม่ควรแม้แต่จะคิดอะไรให้มันมากมายเลยด้วยซ้ำ แต่เหมือนยิ่งรู้ว่าไม่ควร ใจเรามันยิ่งดื้อดึงเลยค่ะ 555555
อาจจะฟังดูไม่ดีเท่าไหร่แต่ก็ลองอ่านดูค่ะ เรื่องนี้ไม่เคยเล่าให้ใครได้รู้เลยแม้แต่เพื่อนสนิทก็ตาม (เลยอยากระบายหรือได้พิมพ์ออกมาสักหน่อยอย่างน้อยก็รู้สึกเหมือนได้เล่าให้ใครสักคนฟัง)
ส่วนตัวเขาเองก็คงไม่รู้หรอกค่ะ เขาคงรู้ว่าเรารักเขาแต่คงไม่รู้ว่าเรารักเขาแบบไหน
ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีที่แล้ว เราชอบผู้หญิงคนนึง
ช่วงเวลาตอนนั้นก็แค่มองว่าเขาดูเป็นคนอ่อนโยนจัง หน้าตาก็ไม่ได้ถึงกับสวยมากมายอะไร แต่เรากลับชอบที่จะได้มองเขา อารมณ์แบบว่าให้นั่งมองเธอทั้งวันก็ไม่เบื่อ ประมาณนี้ ตอนนั้นเด็กมากแทบจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นคืออะไร ใครอ่านมาถึงตรงนี้อาจจะงง ว่าผู้หญิงกับผู้หญิงหรอ ใช่ค่ะคือเราเป็นผู้หญิง แล้วก็ดันไปตกหลุมรักผู้หญิงด้วยกัน ยิ่งกว่านั้นคือเขามีแฟนแล้ว เราก็เลยแค่มองเขาอยู่ตรงนี้ไม่ได้ไปยุ่งวุ่นวายอะไร ตอนนั้นเราก็รู้จักกันค่ะ แต่ด้วยช่วงวัยก็เลยไม่ได้สนิทอะไรกัน แค่รู้จักกันแบบผ่านๆเราแทบจะไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลยมั้งคะ บอกก่อนเลยนะคะว่าเราอายุห่างกับเขามาก มากจนเราไม่สามารถบอกอายุได้เลย เพราะมันคงจะดูแปลกเกินไป ตอนนั้นก็รู้ดีว่าต้องจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง
เพราะเราก็รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว อย่าเรียกว่าแฟนเลยค่ะ เรียกว่าสามีได้เลย555555 เราก็ตัดใจได้ง่ายหน่อย
จนเวลาผ่านไป 6 ปี โลกเหวี่ยงเรากับเขาให้กลับมาเจอกันอีกครั้งด้วยสถานะที่ใกล้ชิดกว่าเดิม เรียกได้ว่าเราสนิทกันมากๆเลยค่ะ ไม่รู้ว่ามันเริ่มต้นมายังไง
แต่รู้ตัวอีกทีเรา รักเขาไปแล้ว ไม่ใช่แค่ชอบอีกต่อไป
เขาเป็นผู้หญิงที่เรียกได้ว่าแทบจะเพอร์เฟคในทุกๆเรื่อง ทั้งคำพูด กิริยาท่าทาง แถมยังเป็นนักเติมพลังบวกที่สุดจะแสนดีมากๆ เชื่อว่าใครอยู่ใกล้ก็ต้องตกหลุมรักคนแบบเขาค่ะ เขาเป็นคนอบอุ่น ใจเย็น เป็นคนที่มีคำพูดดีดีให้เราเสมอ เขาเป็นเหมือนพื้นที่สบายใจของเรา เราไม่เคยเจอใครที่เป็นแบบนี้ เลยทำให้เราเผลอใจไปได้ง่ายมั้งคะ เอาจริงก็ไม่รู้ว่าเขาแสนดีแบบนี้อยู่แล้ว หรือเพราะเรารักเขา มันเลยกลายเป็นดีไปสะทุกอย่าง
ตอนนี้เวลาผ่านมาเป็นปีปีแล้วที่เรากลับมาเจอกันแล้วสนิทกันแบบนี้ ซึ่งเราก็ค่อนข้างรักษาระยะห่างพอสมควร แต่หลายๆครั้งเป็นตัวเขาเองที่พาเราถลำลึกเกินไป จริงๆเขาไม่ผิดอะไรเลยคนที่ผิดมันคือเรา เพราะเรารักเขาความคิดความรู้สึกเรามันก็จะคิดเยอะคิดมากกว่าเขาอยู่แล้วค่ะ เหมือนบางทีเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เขาคอยสนใจใส่ใจเราบ่อยๆ มันทำให้เราชอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าเราสำคัญ
เรารู้ตัวเราดีว่าเป็นได้แค่ไหน เราแค่อยากอยู่ข้างๆเขา
อยากดูแลเขาแบบนี้ แค่เขายิ้มได้ก็พอแล้วแม้ในใจลึกๆมันจะรู้สึกว่าเป็นเราได้ไหม คนที่อยู่ข้างเขาแต่เราก็รู้ดี
เราทำใจกับเรื่องตรงนี้มาได้แล้ว แต่พักหลังๆมานี้เรากลับรู้สึกว่า ถ้าเราไม่ถอยห่างจากกันไป
คนที่เจ็บมากๆมะนคือตัวเราเอง หลายคนอาจจะคิดว่าแล้วแฟนเขาอยู่ไหน ตอนที่มาเจอกับเรา แฟนเขาก็มาค่ะ แต่ด้วยความที่เราเป็นเด็กแล้วเป็นผู้หญิง เขาก็คงไม่ได้คิดอะไร แฟนเขาเองก็คงเอ็นดูเรา อันนี้ไม่ได้คิดไปเองนะคะแต่ดูออกค่ะ5555555
แต่เราไม่ได้เด็กน้อยขนาดนั้นนะ เราอายุเกิน18แล้วค่ะ ก็โตพอสมควร แต่ถ้าเทียบกับเขาคือเราเป็นเด็กน้อยมากๆ
เราอยากจะหายไปจากเขาแต่ด้วยความที่เราสนิทกัน
ปกติเราจะคุยกันทุกเรื่อง เรามีเรื่องอะไรก็จะชอบบ่นให้เขาฟัง เจออะไรมาก็จะเล่าให้ฟัง แม้กระทั่งวันนี้กินอะไรมาก็จะบอกเขา ไม่ใช่แค่เราแต่ตัวเขาเองก็จะบอกเราเสมอ วันนี้ไปกินนู้น นี้ นั้น มาด้วย อร่อยมากเลย บลาๆ เราเลยไม่รู้ว่าจะตีตัวออกห่างมายังไง กลัวเขาจะมองว่าเราโตขึ้นแล้วลืมเขา ไม่ได้สนใจคนแก่ๆคนนึง
เราไม่อยากให้เขารู้สึกแบบนั้น เพราะความจริงมันไม่ใช่ เรายังอยากบอกเขาให้รับรู้ทุกเรื่องราวของเราเสมอ และเราก็ยังอยากเป็นคนคอยรับฟังเรื่องราวของเขาด้วยเหมือนกัน แต่บางทีมันก็เหนื่อย
มีความสุขทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันนะคะแต่เหมือนมันก็สุขไม่สุด เพราะก็รู้ดีว่า อะไรมันคืออะไร หื้อหื้อ
ความรักนี่มันวุ่นวายจังนะคะ ชอบไปรักคนที่ไม่สมควรรักอยู่เรื่อย(｡•́︿•̀｡)(｡•́︿•̀｡)
คนที่ผ่านมาอ่านคิดเห็นยังไงบ้างคะ คิดว่าเราควรพอแล้วไปจากเขาเลยมั้ย หรือก็ทำตัวปกติเหมือนที่เคยทำ เรากับเขาไม่ได้เป็นกิ๊กเป็นชู้เป็นอะไรกันนะคะ
เขาค่อนข้างที่จะรักสามีเขาเลยค่ะ เขาก็ชอบเล่าให้ฟังบ่อยๆเกี่ยวกับสามีเขา เราไม่รู้ว่าเขาเป็นแบบนี้กับทุกคนมั้ย แต่เขาดีกับเรามากๆดีจนเราไม่รู้ว่าจะเจอคนแบบนี้ได้อีกมั้ย
เรื่องนี้ถ้ามีคนผิดก็คงเป็นเรานี้แหละ ที่ไม่ควรไปใกล้ชิดหรือเผลอใจไปตั้งแต่แรกಥ‿ಥ