คืองี้ค่ะเราเป็นหลานนายทหารแต่ตอนนี้เกษียณแล้วค่ะเราก็คิดว่าตอนนี้ตาเราเป็นคนธรรมดาแล้วไม่ได้มีอำนาจอะไร เราก็เลยอยากใช้ชีวิตตามใจตัวเองแบบแต่งตัวธรรมดาออกไปข้างนอกแค่กลางซอย-ปากซอยเราเป็นคนค่อนข้างติดดินค่ะ จะชอบกินพวกของข้างทางมากกว่า แต่ตอนที่เราเดินออกไปก็คิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรนะ แต่พอตาเราออกไปข้างนอกเท่าน้นแหละค่ะ ตาก็กลับมาคุยเหมือนแบบมีคนมานินทาเรา แบบบอกดูแลตัวเองซะบ้างสิ แบบไปเชิงแต่งหน้าละแต่งตัวค่ะ แต่ตอนนั้นเราคิดว่าเราแค่ออกไปซื้อกับข้าวอะค่ะ ก็ไม่จำเป็นต้องแต่งตัวมากแต่งหน้ามากเราหยิบอะไรได้ก็ใส่ไปเลย พอเราไปเที่ยวแต่งตัวโป๊ในสายตาคนอื่นเราก็โดนนินทาอีก ทั้งๆที่นั่นสไตล์เรา เราว่านี่มันตัวเราอะค่ะ ทำไมคนอื่นถึงทำมาเป็นรู้ดีกว่าตัวเรา เราว่านี่ชีวิตเราวัยรุ่นอยู่ก็ควรใช้ชีวิตวัยรุ่นให้เต็มที่แต่ก็ไม่ทิ้งการเรียนแยกแยะเวลาให้เป็น แต่เราอึดอัดค่ะที่เวลาตาพูดอะไรมาเรากลับตอบกลับอะไรไม่ได้เลย แรกๆตาไม่เคยยุ่งอะไรกับการแต่งตัวเราเลยค่ะ แต่งยังไงตาก็ไม่เคยว่า แต่พอมีป้าแก่ๆที่ชอบมาประจบตา ตาเราก็เปลี่ยนทันที เอาเข้าจริงตาเราตอนแรกไม่ใช่คนหัวโบราณด้วยซ้ำไป แต่ตอนนี้ตาเราไม่เหมือนเดิมเลยค่ะ เราพยายามไม่ดื้อ ไม่ค้านเพราะรอมรดกจากตาอยู่ เราควรจะใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองอยากเป็นหรือทำตัวเป็นแบบที่ตาโอเคและชอบเพื่อรอมรดกจากตา นี่ถ้าเป็นชาวพันทิปที่มาอ่านจะเลือกแบบไหนกันคะ
เป็นหลานคนใหญ่คนโตทำไมต้องเป็นที่น่าจับตามองตลอดเวลาคะ?