เรามีแฟนที่คบกันมา3ปีค่ะ แรกๆรักของเราสองคนคือหวานมากดีมาก ใส่ใจทุกกันทุกอย่าง
ตอนนี้ เราเองท้องได้จะ7เดือนแล้ว ตลอดเวลาที่ตั้งครรภ์มา
ไม่เคยมีความสุขเลยสักครั้ง แต่ก็ได้แต่บอกตัวเองว่า ให้อดทนจนกว่าลูกจะคลอดแล้วค่อยเดินหน้า
เหตุผลที่เราไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว คือขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ
เมื่อก่อนตอนเราไม่ท้อง เรา ทั้งสองเป็นคนชอบเที่ยว
ชอบดื่ม แน่นอนค่ะ ถ้าคนชอบเที่ยวชอบดื่ม จะมีเรื่องปกติที่เกิดขึ้น
คือ คนนั้นคนนี้เข้าหา เราก็เป็นที่มีคนเข้าหาเยอะ เขาก็มีคนเข้าหาเยอะเช่นกัน
เพราะเขาเอง ก็หน้าตาดี หน้าที่การงานก็ดี อีกอย่างเขาแก่กว่าเรา14ปีค่ะ
ล่ะเรา ก็ทำงานต่างจังหวัดค่อยข้างบ่อย เดินทางกลับบ้านต่างจังหวัดก็ค่อยข้างบ่อยเช่นกัน
จะใช่ชีวิตอยู่กรุงเทพแค่ไม่กี่วัน แล้วๆหลังก่อนจะตั้งครรภ์ เราสองคนทะเลาะกันบ่อยมาก
ไม่ว่าจะเรื่อง ผญ ของเขา คนที่เข้ามา จีบเรา จนมีครั้งนึงเราก็ตัดสินใจกลับบ้าน
แต่ ความที่เราโง่ค่ะ เลิกเขาไม่ได้ ยังรัก เขาอยู่ ใช่ค่ะสุดท้ายเรากลับมาหาเขา
จนวินาทีสุดท้าย ก็คือเราตั้งครรภ์ค่ะ ถามว่าเราไม่มีความสุขยังไงหรอในทุกวันนี้
คือ แฟนเราไม่เคยเลิกพูดเรื่องอดีต ไม่เคยโทษว่าตัวเองผิด
อะไรก็โทษว่าเป็นเรา ที่ทำให้เขาเป็นแบบนั้น ละด้วยนิสัยของเราเมื่อก่อนก็ชอบประชด
เธอมีเรามี มันก็ไม่แปลกที่เขา จะคิดแย่ๆกลับเราจนถึงทุกวันนี้
แต่สิ่งที่เจ็บละเสียใจ คือเรา ท้อง เราจะไปมีอะไรกับใครได้ไง ละอีกอย่างจะมี ผชที่ไหนค่ะ ที่อยากมามีอะไรกับท้อง
จริงมั้ยค่ะ ? ละก็ชอบดูถูกเหยีดหยามเรา ด่าเรา ให้ดูต่ำกว่าเขา เจ็บกว่าสิ่งเหล่านั้น
คือเรา โดนเขาทำร้ายร่างกายในขณะที่เราท้องด้วย ทั้งตบ ทั้งต่อย ทั้งเอาเท้าเหยีบหัว
ทั้งให้เรา ก้มกราบเท้า ทุกวันนี้ เราไม่ได้ทำงานค่ะ ยังต้องใช้เงินละอาศัยที่ของเรา
จนบ้างที่ เราก็ คิดว่า เราทำไมต้องทนให้คนอื่นมาทำอะไรกับเรา ขนาดนี้ ซึ่งพ่อแม่ไม่เคยทำอะไรกับเราเช่นนี้เลยค่ะ
เราให้โอกาสเขาเยอะมาก เขาไม่เคยเลิกคุยเรื่องอดีตเลยจนบ้างทีทำให้เราเสียสติทำร้ายตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เคยถึงขั้น จะโดนตึกตาย เอามีดจะปาดคอตัวเอง แต่ก็ยังมีสติขึ้นถึงลูกได้
ถ้าวันไหนที่เราไม่ไหว เราจะถอย เราจะมาตั้งหลักใหม่
เราก็โดนด่าว่า อยากออกไปหาผู้ชายอื่น ถ้าอยากให้คิดดี ต้องอยู่ให้เห็น
ต้องอยู่ให้พิสูจ มันจริงหรอค่ะ ว่าการอยู่ต่อคือการพิสูจ?
จะเห็นแก่ตัวมั้ยค่ะ ถ้าเราไม่อยากให้ลูกรู้ว่าเขาเป็นพ่อ ไม่อยากให้ลูกเรียกเขาว่าพ่อ
ไม่อยากให้เขารับผิดชอบอะไร ละก็ไม่อยากเรียกร้องอะไรกับเขาอีก
เราจะเป็นคนที่แย่มั้ยค่ะ!!!!!!
ตัดสินใจอยากเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว
ตอนนี้ เราเองท้องได้จะ7เดือนแล้ว ตลอดเวลาที่ตั้งครรภ์มา
ไม่เคยมีความสุขเลยสักครั้ง แต่ก็ได้แต่บอกตัวเองว่า ให้อดทนจนกว่าลูกจะคลอดแล้วค่อยเดินหน้า
เหตุผลที่เราไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว คือขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ
เมื่อก่อนตอนเราไม่ท้อง เรา ทั้งสองเป็นคนชอบเที่ยว
ชอบดื่ม แน่นอนค่ะ ถ้าคนชอบเที่ยวชอบดื่ม จะมีเรื่องปกติที่เกิดขึ้น
คือ คนนั้นคนนี้เข้าหา เราก็เป็นที่มีคนเข้าหาเยอะ เขาก็มีคนเข้าหาเยอะเช่นกัน
เพราะเขาเอง ก็หน้าตาดี หน้าที่การงานก็ดี อีกอย่างเขาแก่กว่าเรา14ปีค่ะ
ล่ะเรา ก็ทำงานต่างจังหวัดค่อยข้างบ่อย เดินทางกลับบ้านต่างจังหวัดก็ค่อยข้างบ่อยเช่นกัน
จะใช่ชีวิตอยู่กรุงเทพแค่ไม่กี่วัน แล้วๆหลังก่อนจะตั้งครรภ์ เราสองคนทะเลาะกันบ่อยมาก
ไม่ว่าจะเรื่อง ผญ ของเขา คนที่เข้ามา จีบเรา จนมีครั้งนึงเราก็ตัดสินใจกลับบ้าน
แต่ ความที่เราโง่ค่ะ เลิกเขาไม่ได้ ยังรัก เขาอยู่ ใช่ค่ะสุดท้ายเรากลับมาหาเขา
จนวินาทีสุดท้าย ก็คือเราตั้งครรภ์ค่ะ ถามว่าเราไม่มีความสุขยังไงหรอในทุกวันนี้
คือ แฟนเราไม่เคยเลิกพูดเรื่องอดีต ไม่เคยโทษว่าตัวเองผิด
อะไรก็โทษว่าเป็นเรา ที่ทำให้เขาเป็นแบบนั้น ละด้วยนิสัยของเราเมื่อก่อนก็ชอบประชด
เธอมีเรามี มันก็ไม่แปลกที่เขา จะคิดแย่ๆกลับเราจนถึงทุกวันนี้
แต่สิ่งที่เจ็บละเสียใจ คือเรา ท้อง เราจะไปมีอะไรกับใครได้ไง ละอีกอย่างจะมี ผชที่ไหนค่ะ ที่อยากมามีอะไรกับท้อง
จริงมั้ยค่ะ ? ละก็ชอบดูถูกเหยีดหยามเรา ด่าเรา ให้ดูต่ำกว่าเขา เจ็บกว่าสิ่งเหล่านั้น
คือเรา โดนเขาทำร้ายร่างกายในขณะที่เราท้องด้วย ทั้งตบ ทั้งต่อย ทั้งเอาเท้าเหยีบหัว
ทั้งให้เรา ก้มกราบเท้า ทุกวันนี้ เราไม่ได้ทำงานค่ะ ยังต้องใช้เงินละอาศัยที่ของเรา
จนบ้างที่ เราก็ คิดว่า เราทำไมต้องทนให้คนอื่นมาทำอะไรกับเรา ขนาดนี้ ซึ่งพ่อแม่ไม่เคยทำอะไรกับเราเช่นนี้เลยค่ะ
เราให้โอกาสเขาเยอะมาก เขาไม่เคยเลิกคุยเรื่องอดีตเลยจนบ้างทีทำให้เราเสียสติทำร้ายตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เคยถึงขั้น จะโดนตึกตาย เอามีดจะปาดคอตัวเอง แต่ก็ยังมีสติขึ้นถึงลูกได้
ถ้าวันไหนที่เราไม่ไหว เราจะถอย เราจะมาตั้งหลักใหม่
เราก็โดนด่าว่า อยากออกไปหาผู้ชายอื่น ถ้าอยากให้คิดดี ต้องอยู่ให้เห็น
ต้องอยู่ให้พิสูจ มันจริงหรอค่ะ ว่าการอยู่ต่อคือการพิสูจ?
จะเห็นแก่ตัวมั้ยค่ะ ถ้าเราไม่อยากให้ลูกรู้ว่าเขาเป็นพ่อ ไม่อยากให้ลูกเรียกเขาว่าพ่อ
ไม่อยากให้เขารับผิดชอบอะไร ละก็ไม่อยากเรียกร้องอะไรกับเขาอีก
เราจะเป็นคนที่แย่มั้ยค่ะ!!!!!!