ต้องเท้าความก่อนว่าก่อนหน้านี้เราเรียนโรงเรียนอินเตอร์ที่ตจว.มาตั้งแต่อนุบาล แล้วด้วยความที่มีเด็กลูกครึ่งเยอะประมาณ 70% อีก 30% ก็เป็นเด็กต่างชาติไปเลย คือมีน้อยมากกกกกที่จะเป็นคนไทยแบบเรา แล้วคือเหมือนโรงเรียนมันอินดี้มากกกแบบมากๆเลย ทุกคนอารมณ์ดีมากอ่ะ เหมือนพอโกรธกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็หายแล้วอ่ะ ด้วยความที่เราชินกับสังคมแบบนั้น พอเราย้ายมาอยู่กทม.แล้วต้องย้ายไปอยู่โรงเรียนไทยสังคมมันต่างกันมาก เรารู้สึกว่าเพื่อนชอบนินทาเราหรือไม่ก็หาว่าเราหยิ่งเพราะว่าเราเป็นคนเงียบๆ แต่จริงๆเราไม่ได้เงียบนะแต่เป็ยเพราะว่าเราไม่รู้ว่าจะคุยกับใครหรือคุยเรื่องอะไรมากกว่า ด้วยความที่ย้ายมากลางปีก็เลยเป็นเด็กใหม่คนเดียว ทุกคนเค้าก็รู้จักหรือสนิทกันหมดแล้วอ่ะ แล้วพอทุกคนมองว่าเราเป็นเด็กเงียบก็เราก็เลยไม่ค่อยกล้าแสดงตัวตนของตัวเองออกมาเท่าไหร่ เพราะกลัวว่าเพื่อนๆจะหาว่าแอ๊บ มันเคยเกิดเหตุการณ์นึงที่พอเราเริ่มเปิดใจให้เพื่อนคนนึงแล้วรู้สึกว่าเค้าเป็น safe zone เราเลยเริ่มเป็นตัวเองมากขึ้น(ซึ่งเดิมทีเราเป็นคนพูดเยอะพูดมากแต่เฉพาะแค่กับคนที่สนิทนะ) เออด้วยความที่เราเป็นแบบนั้น เพื่อนคนนี้ก็เลยไม่บอกกับคนอื่นประมาณว่า อีนี่มันไม่ได้เรียบร้อบเลยนะ แล้วเราเลยรู้สึกไม่รู้จะทําตัวยังไงยิ่งขึ้นไปอีก เพราะเหตุการนี้ทําให้เราไม่มีใครคบไปเกือบ 1ปีเลยนะ แต่ตอนนี้เราเริ่มมีเพื่อนเยอะขึ้นแล้ว โอเคเราเข้าเรื่องกันดีกว่า เล่ามาซะนานเลย😅 คือตอนนี้เราอยากย้ายกลับโรงเรียนเก่าเพราะเรารู้สึกว่า สังคมโรงเรียนไทยมันค่อนค่าง toxic อ่ะ บางคนยังไม่เคยคุยกับเราหรือบางคนก็ไม่เคยเห็นหน้าเราด้วยซ้ำแต่เพราะข่าวลือที่กระจายออกไป เล่ากันปากต่อปากทําให้คนคนนึงต้องไม่มีคนพูดด้วยกว่าปี เพราะแบบนี้เราเลยอยากย้ายกลับรร.เก่า ทุกคนอาจจะว่าๆเราหนีปัญหาก็ได้นะ แต่มันทนไม่ไหวจริงๆอ่ะ ด้วยเหตุนี้เราเลยตัดสินใจรวบรวมความกล้าไปบอกแม่ แต่แม่ก็คิดว่าเราอาจจะคิดถึงเพื่อนที่โรงเรียนเก่าเฉยๆ แต่จริงๆมันไม่ใช่ไงเราบอกเหตุผลที่เราอยากย้ายกลับไปหมดแล้วแต่แม่ก็ยังวกกลับมาประเด็นเดิมอยู่ดี จนเราไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้วอ่ะ😣😩