ที่ถามแบบนี้ ผมอยากพูดถึงพื้นเพของที่บ้านก่อน
“บ้านผมเป็นครอบครัวชาวจีน ลูกชายคนเดียว มีแต่พี่สาว ผมถูกฝังหัวมาตลอดว่า ควรหาเงินให้ได้เยอะ ๆ การเรียนไม่สำคัญเท่าไหร่ มีพอเป็นวิชาติดตัวเป็นพอ แต่ผมเองก็ดันทุรังจบ ป.ตรีมาได้ในขณะที่เพื่อนร่วมโรงเรียนบางคนเขาจบกันแค่ ม.6ก็ออกไปหาเงินกันแล้ว และก็มีหลายคนที่ประสบความสำเร็จ ผมเองค่อนข้างใช้ชีวิตแบบรอบคอบที่สุด อยากสร้างโอกาส ความมั่นคงในแบบที่เราคิด แต่ก็ยังไม่เคยหาเงินได้มากมายอะไรให้คนที่บ้านได้ จนบางทีก็เหมือนจะเป็นคนที่ล้มเหลวคนนึง คิดมาตลอดว่าเหมือนทำให้ที่บ้านผิดหวัง”
และตั้งแต่ จบตรีผมก็เคยคิดบ้างว่าอยากต่อ โท แต่คิดว่าที่บ้านยังไงก็ค้านแน่ๆ เพราะคนวัย 29-30 ในมุมมองของชาวจีนคือต้องมีอะไรที่มั่นคงพอแล้ว / ผมก็เลยตัดความคิดเรื่องเรียนต่อออกไป
จนเมื่อไม่นานมานี้ มีคนเสนอทุนให้ไปต่อที่จีน เป็นพี่ที่รู้จัก ทุนแบบเรียนฟรีเลย ถ้าสถานการณ์เรื่องโรคดีขึ้น อยากให้เข้าไปคุย (เปอร์เซ็นต์สูงอยู่) พี่เขาถามผมอยากไปไหม ผมก็อยากไปสิ อยากไปมาก ต่อโทที่จีน เรื่องหางานไม่กลัวอยู่แล้ว แต่พอมานั่งคิดในมุมตัวเอง ว่าที่บ้านจะว่ายังไง “แก่ขนาดนี้แล้วจะเรียนทำไม” “จบตรีมาก็ยังหาเงินไม่ได้ จะหมดเงินกับป.โทยังไง” “จะเรียนจนตายหรือยังไง เมื่อไหร่จะสร้างตัว” คำพวกนี้มาแน่ๆ ผมมั่นใจ
… ถ้าถามผม ผมอยากไปมาก ผมอยากมีวุฒิที่การันตีความมั่นคงในวันหน้า อยากได้งานในระดับที่สูงขึ้น อยากได้งาน อยากเป็นอาจารย์มหาลัย อยากเจอคนเยอะขึ้น มากขึ้น โอกาสที่ลากหลายขึ้น ผมอยากรู้ว่า ผมคิดช้าไปหรือเปล่า โอกาสมันมาในวันที่สายไปหรือเปล่า ถ้าผมเลือกจะไป มันจะสายไปหรือเปล่า
อยากขอความเห็นจากหลายๆคนครับ
…
ขอบคุณที่ทนอ่านครับ ขอบคุณครับ