เรากับแฟนคบกันมาประมาน5ปี ตอนประมานปี1-2 แรกเรากับแฟนทะเลาะกันบ่อย เพราะแฟนเป็นคนขี้หึงและมีเหตุทำร้ายร่างกาย เพราะเค้าเป็นคนใจร้อนและเอาแต่ใจ ซึ่งตอนนั้นเราตัดสินใจหนีไปเพราะรู้สึกว่าไม่อยากทนกับคนไม่มีเหตุผล พอเราหนีไปแฟนก็ไปง้อและเราก็ใจอ่อนกลับมาคืนดี แต่หลังจากเหตุการณ์ช่วงนั้นความรู้สึกเราไม่เหมือนเดิม เราไม่ทะเลาะกับเค้าเราเลี่ยงที่จะคุยกับเพื่อนผู้ชายเพราะไม่อยากให้เค้าหึงแต่ที่จริงเราเป็นคนเวลาเจอเพื่อนจะเพศไหนก็ต้องแวะคุย เราไม่สังสรรค์กับเพื่อนเพราะเวลาไปมันก็มีทุกเพศไม่อยากให้หมดสนุก ถ้าเค้าอยากกลับบ้านอยากไปกินเหล้าเราก็ไม่ห้าม เราอยู่แต่ห้องเล่นโทรศัพท์ ดูหนัง ฟังเพลง แต่ถ้าเราอยากจะกินอะไรเค้าก็หาให้เรานะ แต่พอปล่อยแล้วรู้สึกว่าชีวิตมันไร้สาระและพึ่งพาอาศัยอะไรไม่ได้ ดูไม่มีอนาคต เรื่องการใช้ชีวิตเราทำเองหมด เช่นรถเสียก็ตามช่างเรียกวินมารับเพราะแฟนไม่อยู่ชอบกลับบ้าน เวลาไม่มีเงินก็ขอแม่บ้างเพราะแฟนก็กลับไปอยู่บ้าน ค่าใช้จ่ายหลักค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟเราออกเองเค้าช่วยออกบ้างนิดหน่อย ค่ากินเราออกเองเพราะแฟนทำงานบ้างไม่ทำบ้าง ถ้าไม่มีเค้าก็กลับไปบ้าน จนเราคิดว่าชีวิตเราอยู่คนเดียวได้เพราะเรามองไม่เห็นอะไรในอนาคตที่เค้าจะทำร่วมกับเราเลย นอกจากนอนห้องเดียวกัน