ผมโตมาทันยุคที่วงดนตรีมีไม่มาก
     กว่าจะได้ยินเพลงใหม่ทีนึง โดยเฉพาะวงโปรด ก็ต้องรอแล้วรอเล่า
    ฉะนั้นพอซื้อได้มาทีนึง ก็ฟังกันอยู๋นั่น ยิ่งเพลงที่ชอบ ฟังกันเป็นร้อยรอบ
 
     รอบแรกๆจะได้ยินแต่อะไรหลักๆ เสียงร้อง โซโล่
     แต่ฟังหลายรอบเข้า กลับยิ่งพบ ว่ารายละเอียดเล็กๆน้อยๆ และความเข้ากันของแต่ละส่วน ช่างมีความหมายต่อภาพรวมของเพลง
    และมาเข้าใจเอาภายหลัง ว่าอ้อ เวลาเพลงจะเพราะ มันต้องเพราะและพอดีทุกชิ้น
    ไม่ว่าจะเด่นหรือไม่เด่น หรือกระทั่งบางทีแทบไม่ได้ยิน
 
     ท่อนนี้เพราะมาก เพราะมีกีตาร์ริธึ่ม เล่นเข้ากันอยู่ข้างหลัง
     ท่อนนี้ฟังแล้วแน่น เพราะมีคีย์บอร์ด เล่นไม่เด่น แต่อุดช่องว่างอยู่ข้างหลัง
     ท่อนนี้ฟังเจ๋งดี เพราะเบสกับกลองเปลี่ยนจังหวะ ดึงอารมณ์เราตาม
     
     บางท่อนทำไมกินใจนัก เพราะเสียงร้องประสานข้างหลัง
     โซโล่ท่อนนี้ทำไมเสียงแปลกๆ เพราะใส่ไลน์กีตาร์เข้าไปเพิ่มอีกไลน์นึง กลายเป็นเพราะ
     บางครั้งก็แค่ไม่กี่โน้ต ลูกส่งกลอง เบส คีย์บอร์ด หรือขลุ่ย ระนาด เปลี่ยนหรือเพิ่มมานิดหน่อย
     แต่พอประกอบกันแล้วมันลงตัว ฟังแล้วมันก็เพอร์เฟ็คท์
 
     การดำเนินชีวิตหรือทำการงาน ก็คงไม่ต่างจากเพลงนัก
 
    เราจะมุ่งเอาแต่ให้ได้ผลอย่างเดียว คงไม่พอ
    รายละเอียดแต่ละชิ้นต้องละเอียด และผสานกัน
     เด่นบ้าง ไม่เด่นบ้าง
     เป็นเบื้องหลังบ้าง เป็นเบื้องหน้าบ้าง
    ประโยชน์อาจไม่ตกแก่เราตรงๆบ้าง แต่ก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันตามสมควร
 
     ..งานโดยรวม จึงจะสมบูรณ์ ไม่ขาดไม่เกินครับ

[ปล.เคยมีคนถามว่าผมพูดถึงเพลงอะไร ส่วนใหญ่ผมฟังเพลงแนว Progressive หรือ Metal ครับ]

https://neopositive.wordpress.com