มีรุ่นน้องคนนึง ห่างจากเรา2ปี น้องเป็นคนเฟรนด์ลี่ น่ารัก และขี้อ้อนมากๆ เราเองก็เฟรนด์ลี่ เลยไม่ได้คิดอะไรในช่วงแรกๆ เวลาที่น้องบอกรัก บอกคิดถึง ต่างๆนาๆ เรามองว่าน้องแค่พูดเล่นๆไปงั้นแหละ หยอกๆกันตามประสาคนเหงา เพราะเราทั้งสองก็โสด แต่เรานับถือเป็นแค่พี่น้องกัน น้องยังคงบอกว่ารักและคิดถึงทุกครั้งที่คุยกัน จนบางทีเราก็รู้สึกอึดอัดและอยากจะบอกว่า พี่น้องอะไรพูดเหมือนเป็นแฟนกันเลย แต่ด้วยความที่เราเข้าใจและสงสารน้องด้วย เลยไม่พูดอะไรออกไป อยากจะบอกน้องว่า พี่ก็มีความรู้สึกอยู่นะ บางทีโดนบอกรักบอกคิดถึงตอนที่เราเหงาอ่ะ มันก็มีรู้สึกไปบ้าง แถมพูดทุกครั้งที่คุยกันอีก หลังๆเลยเริ่มรู้ใจตัวเองแล้วว่า กำลังชอบน้องอยู่ บางทีก็คิดอยากจะตัดขาดเลย เพราะเราไม่อยากให้ตัวเองรู้สึกมากไปกว่านี้ เรายังไม่พร้อมที่จะเอาใจไปผูกมัดกับใคร แต่แล้ววันนึง น้องได้บอกว่า เราดีกับน้องทุกอย่าง น้องโดนพี่สาวแท้ๆทิ้งไปตั้งแต่เด็ก ยิ่งทำให้เราสงสารน้องไปอีก เลยยังคุยกับน้องอยู่ บวกกับที่เราเคยพูดไว้ว่า จะไม่ทิ้งน้องไปไหน บางทีก็คิดนะว่า นี่เราชอบน้องจริงๆหรือว่าแค่สงสารน้องกันแน่ จนล่าสุดตอนนี้ น้องมีถามกลับ ว่ารักน้องมั้ย ตอนแรกก็กะจะเลี่ยง เบี่ยงเบน เปลี่ยนเรื่อง แต่น้องยังคงถามหาคำตอบจากเรา เราจึงบอกไปว่า รักสิน้องชาย ปกติเราเป็นคนที่ไม่ชอบพูดคำว่ารักง่ายๆ จะพูดก็ต่อเมื่อ เรารู้สึกว่ารักจริงๆ เพราะคำว่ารัก สำหรับเรามันมีค่ามาก เราจะไม่พูดพร่ำเพรื่อในเวลาที่เราไม่ได้รู้สึกว่ารักจริงๆ ถึงเราจะนับว่าเป็นน้องชายคนนึง แต่ก็ไม่ใช่น้องชายแท้ๆอ่ะเนอะ แถมความรู้สึกเรายังไม่คงที่กับน้องเค้าด้วย เราควรทำไงดีอ่ะ? เราไม่อยากรู้สึกอะไรกับใครจริงๆ หรือไม่ก็ เราอาจกลัวความเสียใจรึเปล่านะ เพราะเราเองก็เจออะไรมาเยอะ ทำให้เรายังไม่อยากคิดเรื่องนี้ ยังอยากอยู่คนเดียวสักพักใหญ่เลย แต่ถ้าเจอแบบนี้ทุกวัน มันจะรอดมั้ยเนี่ย ถึงจะเด็ดขาดแต่ก็อ่อนไหวและใจอ่อน เอาไงต่อดีอ่ะ ช่วยแนะนำที...