แหะจะว่าไงดีคำถามก็ไม่ค่อยตรงหัวข้อซักเท่าไหร่น่ะค่ะ
เข้าเรื่องเลยคือ เรากับแฟนห่างกันเกือบ3ปีได้ค่ะโดยที่เขาเด็กกว่า เรากับเขาเคยเลิกกันมาแล้ว
แล้วเขามาขอคบด้วยหลังเขาเลิกกับแฟนเก่า(ไปคบกันหลังเลิกกับเราค่ะ) ประมาณ2-3เดือนก็คือมาขอคบเรา ที่เลิกกันเพราะตอนนั้นเราติดงานงานเยอะ และเป็นคนคิดลบมากๆ เลยไม่มีเวลาคุยกัน เราเลยเลิกเอง พอครั้งนี้กลับบ้านเราคบกันต่อมาได้หลายเดือนค่ะ แต่ต่างคนต่างไม่มีอะไรคุยกัน เราก็ติดงานพอว่างก็อยากมีฟิลคุยกันบ้างคุยเล่น แต่ตามนั้นค่ะ คุยกันไม่เก่งทั้งคู่ ติดเพื่อนกว่ากันทั้งคู่ แต่ก่อนครบกันครั้งนี้เราบอกเขาว่าไม่ต้องหาเวลาว่างจากงานมาให้เรา อยากทำอะไรทำ ถ้าว่างหรืออยากทักค่อยทัก เลยกลายเป็น สวัสดีตอนเช้า นานๆทีอาจมีบ่ายกับเย็น แล้วก็ฝันดีค่ะ นานๆทีอาจมีคุยเล่นนานสึดก็10นาทีได้ ค่ะ จบแค่นั้น เราเคยบ่นเรื่องเครียดเรื่องติดลบให้เขาฟัง สรุปเขาหงุดหงิดแล้วให้เราอยู่คนเดียวไป(อารมณ์ที่เขาพิมพ์มาประมาณอยากให้เราพักพิจารณากับตัวเองไป) โอเคเราก็น้อยใจแหละแต่ก็เข้าใจ เขาก็คงต้องทำงาน มาคุยด้วยก็ดีแล้ว
เขาสัญญาว่าจะทำให้ดีกว่าเดิม แต่เราขอโทษที่ใจเรามันเหมือนแบบอยากงี่เง่างอแงแบบคู่คนอื่นบ้าง ตอนนี้เลยรู้สึกผิดแล้วก็เบื่อที่ต้องรอค่ะ แต่เราก็เข้าใจเข้า (เอ้อรักระยะไกลค่ะคนละจังหวัด)
เรางงอย่างหนึ่งคือพวกเราไม่เคยโทรกันเลยในครั้งที่สองที่คบนี่..ยังดูปกติดีใช่มั้ยคะนั่น... ใจเราเองคือยอมรับค่ะว่าเราบื้อดูไม่ออกว่าตัวเองจะเอาไงแน่
แหะขอโทษที่ยาวและเหมือนมาบ่น ใครมีอะไรมาเล่ามาแชร์มาบ่นแบบเราได้นะคะ ใครพร้อมแนะนำก็ขอบคุณค่ะ ใจความหลักๆคือ เราควรทำยังไงดีคะ เราพิมพ์ไม่เก่ง(แต่บ่นเรื่อยเก่ง...) เลยดูงง ถ้าใครอยากแนะนำเรา(กราบ) แต่งงว่านังนี่มันต้องการอะไรกันแน่ถามเราตรงๆอีกทีได้เลยค่ะ
อยากทราบว่าการที่ไม่ค่อยได้คุยกับแฟนนี่เป็นผลดีหรือแย่คะ
เข้าเรื่องเลยคือ เรากับแฟนห่างกันเกือบ3ปีได้ค่ะโดยที่เขาเด็กกว่า เรากับเขาเคยเลิกกันมาแล้ว
แล้วเขามาขอคบด้วยหลังเขาเลิกกับแฟนเก่า(ไปคบกันหลังเลิกกับเราค่ะ) ประมาณ2-3เดือนก็คือมาขอคบเรา ที่เลิกกันเพราะตอนนั้นเราติดงานงานเยอะ และเป็นคนคิดลบมากๆ เลยไม่มีเวลาคุยกัน เราเลยเลิกเอง พอครั้งนี้กลับบ้านเราคบกันต่อมาได้หลายเดือนค่ะ แต่ต่างคนต่างไม่มีอะไรคุยกัน เราก็ติดงานพอว่างก็อยากมีฟิลคุยกันบ้างคุยเล่น แต่ตามนั้นค่ะ คุยกันไม่เก่งทั้งคู่ ติดเพื่อนกว่ากันทั้งคู่ แต่ก่อนครบกันครั้งนี้เราบอกเขาว่าไม่ต้องหาเวลาว่างจากงานมาให้เรา อยากทำอะไรทำ ถ้าว่างหรืออยากทักค่อยทัก เลยกลายเป็น สวัสดีตอนเช้า นานๆทีอาจมีบ่ายกับเย็น แล้วก็ฝันดีค่ะ นานๆทีอาจมีคุยเล่นนานสึดก็10นาทีได้ ค่ะ จบแค่นั้น เราเคยบ่นเรื่องเครียดเรื่องติดลบให้เขาฟัง สรุปเขาหงุดหงิดแล้วให้เราอยู่คนเดียวไป(อารมณ์ที่เขาพิมพ์มาประมาณอยากให้เราพักพิจารณากับตัวเองไป) โอเคเราก็น้อยใจแหละแต่ก็เข้าใจ เขาก็คงต้องทำงาน มาคุยด้วยก็ดีแล้ว
เขาสัญญาว่าจะทำให้ดีกว่าเดิม แต่เราขอโทษที่ใจเรามันเหมือนแบบอยากงี่เง่างอแงแบบคู่คนอื่นบ้าง ตอนนี้เลยรู้สึกผิดแล้วก็เบื่อที่ต้องรอค่ะ แต่เราก็เข้าใจเข้า (เอ้อรักระยะไกลค่ะคนละจังหวัด)
เรางงอย่างหนึ่งคือพวกเราไม่เคยโทรกันเลยในครั้งที่สองที่คบนี่..ยังดูปกติดีใช่มั้ยคะนั่น... ใจเราเองคือยอมรับค่ะว่าเราบื้อดูไม่ออกว่าตัวเองจะเอาไงแน่
แหะขอโทษที่ยาวและเหมือนมาบ่น ใครมีอะไรมาเล่ามาแชร์มาบ่นแบบเราได้นะคะ ใครพร้อมแนะนำก็ขอบคุณค่ะ ใจความหลักๆคือ เราควรทำยังไงดีคะ เราพิมพ์ไม่เก่ง(แต่บ่นเรื่อยเก่ง...) เลยดูงง ถ้าใครอยากแนะนำเรา(กราบ) แต่งงว่านังนี่มันต้องการอะไรกันแน่ถามเราตรงๆอีกทีได้เลยค่ะ