มีวุฒิ ม6. แต่ติดว่าต้องไปหาสัสดีวันที่30 เพราะไม่ได้ไปรายงานตัวทหารปีที่แล้ว คงต้องเป็นทหารไปเลยแหละมั้งครับ จริงๆนี่ก็คือบ่นๆแหละครับ จริงๆเข้าใจด้วยว่าความผิดเราเองที่ไม่เรียน รด. แถมไม่ได้ไปจับใบดำใบแดง  ไม่อยากไปไหนไกลจากเชียงรายเลย ตั้งแต่เด็กเข้าใจว่าอาชีพทหารคืออาชีพที่ดีแต่นั่นคือทหารที่สอบติด ไม่ใช่ทหารเกณฑ์หรือพลทหาร รู้สึกแบบว่าเสียดายอะไรๆหลายๆอย่างในชีวิต ระยะหลังความเครียดสูงบางทีก็เหมือนว่าจะมีสองบุคลิก ผมอิจฉาต่างประเทศที่ความเหลื่อมล้ำน้อยกว่านี้จังครับ  ชีวิตที่ผ่านมา22ปีมีแต่ความผิดพลาดในการเลือกเดินมาตลอด
เหนื่อยสุดๆไปเลย ผมจะไม่คิดว่ามีใครแย่กว่าผมหรือหนักกว่าผมนะครับ  เพราะการถูกมีดแทงแล้วเห็นคนที่โดนแทงมากกว่าก็คงไม่ได้ทำให้เราหายเจ็บขึ้นมา 

ถ้าผมมีครอบครัวที่ดี คอยชี้แนะบาวทีผมก็อาจไม่มาถึงจุดนี้ ผมโตมากับการที่ไม่รู้อะไรเลยทำอะไรไม่เป็นเลยเพราะที่บ้านเลี้ยงแบบไข่ในหิน พอปู่เกษียณก็มีแต่บำนาญปู่ที่เลี้ยงคนทั้งบ้าน ย่า พ่อ และผม ผมเลยจะออกมาหางานทำแต่ก็ไม่ได้เรียนต่อ ป.ตรีแล้ว
พ่อผมตกงานไม่สิเลือกที่จะไม่ทำงานมาตั้งแต่ผมเกิดแล้ว เขาก็เป็นพ่อที่รักลูกดีนะ แต่เขาไม่ใช่พ่อที่ดีคอยสั่งสอนให้ลูกชี้แนวทางอนาคตให้ลูกเลย

ตอนนี้ก็หิว มีตังติดตัว240 อยู่ให้ถึงวันที่30 ช่วงนี้โควิดจะไปขอข้าววัดก็ลำบาก เห้อ

ขอกำลังใจและแนะแนวทางให้ชีวิตผมดีขึ้นหลังจากปลดทหารออกมาได้ไหมครับ