แฟนเราชอบกินเหล้า สายวิศวะ มีวันหนึ่งเราไปรอเขานั่งกินเหล้า เชากินเยอะมากนั่งไปจนล่วงเวลา4ทุ่มกว่าๆ เขาบอกว่าไม่เมา แต่เขาเดินเซนิดๆ แล้วเราต้องซ้อนท้ายมอไซเขากลับจากราม2ไปลาดกระบัง ไกลอยู่ เราจับตาดูเขาขี่รถเป๋ เราก็กลัวมากว่าจะข้ามเลนไปเลนที่สวนมา เขาก็เถียงเราอยู่นั่นว่าไม่เมา แต่เราสังเกตุได้การขี่รถไม่เหมือนปกติ เราเป็นคนกลัวรถล้มมาก จากประสบการณ์ครั้งนอนยังเป็นเด็ก ล้มกับพ่อมันเป็นความรู้สึกที่ฝั่งใจ เและเราก็ยังไม่อยากตาย เราคิดในใจทำไมเขากินเยอะด้วย นางกินไปด้วยและชอบระบายเรื่องงานกับคนในที่ทำงาน ยิ่งอารมณ์ขึ้นก็กินหลายขวดมากขึ้น ความคิดเราคือเขาไม่ห่วงเราเลยสักนิด เขาห่วงแต่จะกินเหล้าห่วงเพื่อนร่วมงาน แน่ไม่เคยห่วงเราคนที่รอว่าจะหิวไหม แล้ว5ทุ่มร้านข้าว เซเว่นก็เริ่มปิด เรายังไม่ได้กินข้าวเลยอะ นางหันมาถามไหวไหมแต่....พอเราบอกว่าหิวนางก็หันไปคุยเรื่องงานระบายเรื่องานต่อ แล้วถามกูทำไมอะ! เราอยากเลิกมากแต่เรากลัวว่าเราจะอยู่ไม่ได้ ทางเขาเราไม่ห่วงเลยเดราะเขาเคยบอกว่าถึงเลิกไปเขาอยู่ได้ ปัญหาตอนนี้อยู่ที่เราคนเดียว กลัวเลิกแล้วคิดถึง กลัวนอนตื่นมาสะดุ้งร้องไห้กลางดึกเพราะคิดถึง เราเคยอยู่จุดนั้นมีนทรมาน