คือเพื่อนเราเพิ่งมีแฟนคนแรกเลยอาจจะเห่อๆ​ ไปบ้าง​ แต่เรารู้สึกอึดอัดมาก​ ช่วงที่เค้าคุยกันคือเรารับรู้ทุกอย่างอ่ะค่ะ​ เพราะเค้าคอลกันตลอด​ คอลแบบเปิดสปีกเกอร์โฟนทิ้งไว้ดังๆ​ จะใส่หูฟังแค่ตอนที่เรานั่งเรียนอยู่เท่านั้น​ ซึ่งบางทีมันก็รบกวนชีวิตประจำวันเราไปด้วย​ เราเองก็ไม่กล้าบ่นเพราะผู้ชายคนนั้นก็เป็นเพื่ิอนเราเหมือนกัน​ แต่ก็เคยคิดว่าเขาไม่รู้สึกเกรงใจเจ้าของห้องอย่างเราบ้างหรอ​ ตอนเช้าตื่นมาผู้ชายก็เป็นคนโทรปลุกให้ลุกไปเรียน​ เรียนเสร็จก็เล่นเกมกันต่อยาวไปจนตีสามตีสี่เลยก็มี​ บางคืนเราสะดุ้งตื่นเพราะเขาสองคนคอลเล่านิทานกล่อมกันด้วย คือเราไม่อยากรับรู้ชีวิตของเขาสองคนขนาดนั้นอ่ะค่ะ​ ที่สำคัญคือเรายอมให้เพื่อนเรามานอนด้วยเพราะเราเหงา​ สรุปแล้วคือเราเหงากว่าเดิม​ เหมือนเป็นคนนอก​ เป็นบุคคลที่สามของพวกเขา​ ขนาดออกไปซื้อข้าวข้างนอกเค้ายังต้องคอลคุยกันตลอด​เหมือนเราคืออากาศธาตุไปเลย วันที่เพื่อนเรากลับบ้านต่างจังหวัดเป็นวันที่เราดีใจมาก​ โคตรของโคตรจะโล่ง​ แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนเลยประมาณสองอาทิตย์ซึ่งมันบำบัดจิตใจเราได้ดีมากๆ​ แต่เราคงโง่เองที่อยู่ๆ​ ก็โทรไปหาเพื่อนแล้วขอกลับเข้ากลุ่มที่เอาไว้เล่นเกม​ สุดท้ายก็วนลูปเหมือนเดิมค่ะ​ เราโทรไม่เคยรับเพราะเพื่อนติดสายแฟน​ ชวนไปเที่ยวด้วยกันไม่เคยไป​แถมยังถามด้วยว่ามีรถมารับหรอ​ แต่ลงสตอรี่ว่าแฟนขับรถพาไปเที่ยวข้างนอก​ คือเป็นอะไรที่เจ็บปวดสำหรับคนเพื่อนน้อยอย่างเรามากๆ​ ตอนนี้เขาแทบไม่เห็นหัวเราแล้ว​ เล่นเกมกันในกลุ่มเค้าสองคนก็ต้องตัวติดไปด้วยกันเหมือนแฝดสยามตลอด​ ถ้าวางสายจากกลุ่มก็ต้องไปด้วยกันเหมือนขาดกันแล้วจะตาย​ เราอึดอัดมากเลยไประบายให้เพื่อนเก่าคนนึงฟังซึ่งเพื่อนคนนี้ก็สงสัยว่าเพื่อนเรามีแฟนแล้วหรอ​ (เพื่อนเรามีแฟนแต่เปิดเผยไม่ได้เพราะกลัวครอบครัวรู้)​ เราเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้เพื่อนคนนั้นฟัง​ แล้วเพื่อนเก่าก็ไปถามว่านางมีแฟนแล้วหรอ​ เราเองก็ไปถามช่วงเดียวกันพอดี​ สรุปคือเราโดนด่าลับหลังว่าไปยุ่งกับชีวิตของเขาแล้วยังไล่ให้เราไปเอาชีวิตตัวเองให้รอดก่อน​ พอถึงตอนนั้นคือเราไม่ทนแล้วเลยบอกให้เขาย้ายออกจากหอเรา​ ซึ่งเขางอแงไม่ยอมออกแล้วตอนนี้ก็โกรธเราไปแล้ว​ คือเราผิดขนาดนั้นเลยหรอคะ