ก่อนอื่นเลยนะคะ เราเป็นแม่ที่เลี้ยงลูกคนเดียวค่ะ เรากับพ่อของเด็กๆแยกกันอยู่ พ่อของเด็กๆมาหาบ้างแต่นานๆครั้ง ไม่ได้เป็นสามี-ภรรยา แต่ยังคงหน้าที่พ่อและแม่ของลูกเข้าเรื่องเลยนะคะ เรามีลูก2 คนค่ะ คนโตผู้ชาย 7 ขวบ คนเล็ก ผู้หญิง 5 ขวบ พี่ชายเค้ามีนิสัยชอบแกล้งน้องมากเลยค่ะ ทั้งๆที่เราบอกแล้วเตือนแล้วว่าไม่ให้ทำ เขาก็ยังทำ สอนตลอดว่าเป็นพี่น้องกันห้ามแกล้งกัน แต่เขาก็ยังแกล้ง เราอดทนนะคะไม่ตีลูกชาย บอกเขา และปลอบใจลูกสาวคนเล็กตลอด คืออะไรที่พอคุยได้เราก็พยายามคุยพยายามคุยไม่ได้อยากตีลูกเลย แต่ครั้งนี้ลูกชายเขาเป็นแผล เราเรียกเขามาทายา ยังไม่ทันได้เปิดหลอดยาเลยค่ะ เขาร้องขึ้นมาแล้วขัดขืน ซึ่งเวลาเขาเจ็บมา เป็นแผลมา เขาจะต่อต้านทันที ทั้งๆที่ยามันไม่ได้แสบหรืออะไรเลย เราทั้งอธิบายดีๆ ปลอบเขาแต่เขาก็ยังไม่ฟัง แล้วเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่บาดเจ็บหรือได้แผลมา เขาจะไม่ให้ให้ยุ่งเลยค่ะ แผลเท่ามดเราแค่ขอดูก็แหกปากร้องลั่นตลอด มันเลยทำให้เราสติหลุดตีเค้าไป1ที ในใจเราคิดว่าแค่ทายาทำไมต้องร้องขนาดนี้ เราโมโหจนเดินหนีแล้วไม่พูดกับเขา จนเขาเข้าห้องไปร้องไห้แล้วหลับไป เรารู้สึกผิดที่ตีเขานะคะ แต่เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องร้องไห้ทุกครั้ง ทั้งๆที่เราเป็นห่วงอยากทายาให้เขาหายไวๆ