คือผมเป็นคนนึง ที่ตะก่อนมีเพื่อนเยอะ มีผู้หญิงเข้ามาบ้าง (ถึงหลายๆครั้งจะหม้อก็เถอะ) เเละที่สำคัญมีครอบครัว คือผมก็มีเวลาตรงนั้นจนอายุ13จะ14 เเต่ทีนี้ผมติดเกม ผลการเรียน=เเย่ เเล้วประจวบเหมาะกับเเม่ตังหายช่วงผมติดเกมประมาณ1000บาท เค้าเลยคิดว่าผมเอาไป เเล้วด่าผมเอาไม้มาตีเเล้วถามจะยอมรับมั้ย(เพราะผมเคยโขมยจะคิดเเบบนั้นก็ไม่เเปลก) ผมโมโหมาก ประมาณ3-4เดือนถัดมา ผมเห็นเงินวางอยุ่ในเก๊ะพ่อเเบงค์พันเป็นมัด3มัด ผมนึกถึงที่เเม่บอกว่าผมขโมยเงินเลยหยิบมาวันละ10000 เเล้วเอาไปเซเว่นไปเติมเกมส์ขนาดพี่เซเว่นยังถามเอามาเติมไรเยอะเเยะเอามาจากไหนเนี่ย เเต่พี่เค้ารู้จักผมเพราะเคยเรียน รร. เดียวกันเลยไห้เติมได้ สรุปพ่อจับได้ตอนเติมไปเป็นเเสนเเล้ว ผมเติม4เซเว่น จนพ่อผมตบหน้าเเล้วถามว่า รู้มั้ยว่าเงินนั่นกูหามาเเทบตาย(ทั้งที่เค้าไม่เคยพูดคำหยาบใส่ผมเลย) เพื่อสร้างบ้านสร้างที่อยุ่ไห้พวก พ่อพูดยังไม่จบ พี่เดินมาใส่ผมยับหน้าบวมปากบวม จนย้ายไปอยุ่กับเพื่อนตอนนั้นผม14หางานกรีดขวดขาย จนเเม่โทรมาบอกไห้ไปเรียน ไห้จบที่ไหม่คือเรีย กศน. เเล้วหลังจากนั้นผมรู้ว่าพ่อเอาเงินมาไห้คนงาน ที่สร้างบ้าน เเต่กำหนดคืออีก6เดือน เพราะว่าเค้าทำไม่เสร็จตามกำหนด พ่อเลยกดเงินมาเพื่อโปะอีก เเต่มารู้อีกทีว่าพ่อคือเจ้าของโรงงาน เเละประสบความสำเร็จคือตอนย้ายไปเรียนได้2เดือนคืออยุ่กับเค้ามาตลอดนึกว่าเค้าเหมารับทำงานเเล้วเป็นคนนำทำเฉยๆ พึ่งมารู้ เเล้วทั้งๆที่เค้าสร้างห้องไห้ผมเเต่ห้องตรงนั้นไม่มีผมอีกต่อไปผมรู้สึกผิดตัดขาดจากเพื่อนจากทุกอย่างถึ่ง ผ่ามา5ปีผมก็ยังคิดกูทำอะไรลงไป นี่คงเป็นกรรมที่ผมสมควรได้รับจริงๆการที่ไม่เหลือใคร คงผิดหวังกับลูกคนนี้มากเลย เเต่ตอนนี้ลูกทำสำเร็จเเล้วนะลูกจะจบปริญึเเล้ว เเต่บอกไม่ได้เเล้ว พ่อไปเเล้วไปเเบบไม่กลับมา ☺️☺️

 ปล.ผมไม่ใช่ลูกเเท้ๆเค้านะเเต่เค้าใจดีกับผมมากๆเค้าสอนผมหลายๆอย่างเเต่กว่าจะจำมันก็ได้เสียอะไรไปหลายอย่างเเล้ว อย่าทำพลาดเเบบผมนะครับ ผมยังอิจฉาเลยคนที่พ่อเเม่ด่าพ่อเเม่เป็นห่วงได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาสำหรับผมมันไม่มีเเล้วเพราะการกระทำผิดครั้งเดียวขนาดลมหายใจสุดท้ายของเค้าผมยังไม่ได้เจอเลยบวชหน้าไฟก็ไม่ได้บวชเพราะพี่ไม่ไห้ไป พี่คนรองก็ไม่ไห้ไปทั่ผ่านมาผมปากเเข็ง  เเก่นมาตลอดอันธพาลมากช่วง13-14 เเต่พอโตขึ้น เเค่อยากราบเท้าพ่อเเล้วบอกสิ่งต่างๆที่ได้เจออยากขอโทษเเค่นั้นเอง