คือครอบครัวเราไม่ค่อยมีเงินส่งเราเรียนต่อนะคะเราเข้าใจค่ะ ก็เเอบน้อยใจบ้างที่ไม่มีคนคอยซัพพอร์ตเหมือนครอบครัวอื่นๆตั้งเเต่เรียนมาจนจะขึ้นม.6เรารู้สึกเราต้องใช้ชีวิตตัวคนเดียวค่ะเราเคยนอนร้องไห้เพราะเรื่องนี้มาหลายครั้ง อีกไม่กี่เดือนเราคงจบม.6ขึ้นมหาลัยเเล้ว เราคิดจะกู้กยศ.นะคะ เเล้วเราก็คิดว่าถ้าขึ้นมหาลัยเราก็จะหางานทำค่ะ ที่เราเครียดเพราะครอบครัวเราเป็นหนี้นะคะ  ขึ้นมหาลัยเราก็คงต้องหาตัวคนเดียวจริงๆค่ะไม่มีคนคอยให้เรา เราภาวนาให้ตัวเองมีอนาคตที่ดีอยู่ทุกวันค่ะภาวนาให้ตัวเองประสบความสำเร็จอยู่เสมอเราอยากทำให้ครอบครัวเราดีขึ้นค่ะ เเต่เราก็คงเหนื่อยมากเเน่ๆเลยใช่มั้ยคะ ทุกอย่างเราต้องหามาเองเราเป็นเด็กที่อายุยังไม่ถึง18เเต่ก็เเบกความหวังไว้เยอะมากค่ะท้อนะคะเเต่ก็คงต้องสู้ต้องอยู่ให้ได้ ถ้าผ่านมันไปได้ก็คงเก่งมากๆเลยย