เริ่มจากผมอยู่ในช่วงที่ต้องใช้ค่าใช้จ่ายในการเรียนมาก ทำให้ทางบ้านต้องไปกู้นอกระบบมาประมาณ 30,000 ครับ

เริ่มแรกไม่มีปัญหาเลยครับ แต่ก็ต้องมาเจอพิษโควิดทำให้รายได้ของทางบ้านหายไป แต่รายจ่ายกลับมากขึ้น ๆ ครับ
(ที่บ้านทำร้านขนมครับเศรษฐกิจช่วงโควิดไม่ดีทำให้รายได้จาก 4000+/วัน กลายเป็นเอาแน่เอานอนไม่ได้เลย)

ทำให้แม่ผมต้องเริ่มหากู้หนี้รายวันมาเพิ่มเติม มากเข้าจากหนี้หลักหมื่นในตอนแรกก็กลายเป็นหลักแสน จากเจ้าเดียวก็กลายเป็น 10 เจ้า
(ตอนนี้มีหนี้นอกระบบรวมทุกเจ้าแล้ว 340,000 บาทครับที่มันเยอะขนาดนี้เพราะเป็นดอกลอยคิดเป็นร้อยละ 20 พอไม่จ่ายก็จะทบดอกไปเรื่อยๆ)

ผลจากการเป็นหนี้รายวันก็คือทุก ๆ วันต้องรับภาระหนี้หลายบาทเลยครับ(ตอนนี้ที่บ้านต้องหาจ่ายอยู่วันละเกือบ 2000 เลยทำให้มีจ่ายบ้างไม่จ่ายบ้าง) ทั้งยังมีรายจ่ายใหญ่ ๆ อย่างค่ารถ ค่าเช่าบ้านอีกทำให้แม่ต้องตัดบัญชีเพื่อมาจ่ายเพื่อกันโดนด่า แล้วจากนั้นก็เข้าวงจรอุบาทว์เลยครับ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ยกตัวอย่างความอุบาทว์ของมันนะครับ คือการจ่ายหนี้รายวัน 6 วันแรกจะถือว่าเป็นดอกเบี้ยครับ อย่างถ้าจ่ายวันละ 500 เป็นเวลา 7 วันถ้าตัดบัญชีเงินที่ได้คืนมาจะแค่ 500 ครับ เท่ากับว่าเสียเงิน 3000ไปฟรี ๆ เลยแล้วต้องเริ่มจ่ายหนี้ใหม่ตั้งแต่วันแรกเพราะลูปหนี้แสนกว่าไม่จบไม่สิ้น ทำให้ที่บ้านไม่มีเงินเหลือเก็บเลยครับพอเจอค่าใช้จ่ายหนัก ๆ ต่อกันหนี้ก็เพิ่มอีก

ที่บ้านเคยลองไปศูนย์ดำรงธรรมแล้วแต่ช่วยไม่ได้เลยครับ เขาถามกลับมาว่าไม่รับประกันความปลอดภัยนะ

คำถามคือ
ตอนนี้จนปัญญาแล้วผมพึ่งอายุ 17 ยังเรียนไม่จบไม่รู้เลยว่าจะแก้ปัญหาหนี้ตรงนี้ยังไงดี? มีคำแนะนำยังไงไหมครับ? อยากหลุดจากวงจรอุบาทว์นี้สักทีครับ

ปล.เคยไปกู้ในระบบแล้วนะครับแต่คนที่บ้านมีแค่แม่กับยายครับ ไม่ได้มีบ้านเป็นของตัวเองทั้งแม่ยังเคยติดแบล็คลิสต์คนค้ำประกันก็ไม่มี