คือขอเล่าก่อนนะคะ ตั้งแต่จบใหม่คุณแม่ไม่เคยบอกล่วงหน้าเลยว่าจะไม่ให้เงิน แล้วตอนนั้นเราเช่าหออยู่ และทำโปรเจคกับเพื่อน เพื่อนๆจะมาทำกันที่ห้องเรา ทำให้ไม่สามารถออกก่อนกำหนดได้ เลยต้องอยู่ไปเรื่อยๆ ซึ่งค่าห้องก็แพงพอสมควร แถมอยู่คนเดียว ตกเดือนละ 8,000 ได้ พอจบปุ๊ป แค่ไม่มีเรียน พรีเซ้นโปรเจคจบแค่นั้น พอคุณแม่รู้ก็บอกว่าแม่ไม่ให้เงินแล้วนะ ในเกือบๆสิ้นๆเดือน ซึ่งเราช็อกไปเลยค่ะ เพราะมีเงินเก็บก็จริง แต่งานกว่าจะหาได้ในยุคโควิด มันยากมากๆๆ เราก็ใช้เงินเก็บมาตลอด แล้วก็สอนพิเศษด้วย จนผ่านมา เราก็รอรับปริญญาก่อน ระหว่างนั้นก็สอนพิเศษ พอดีแฟนเขาก็มาอยู่ด้วย เลยหารไปคนละครึ่งช่วงหลัง แต่ก็หนักสำหรับเราอยู่ดีค่ะ เสร็จแล้ว เราได้คุณอาที่รู้จักแนะนำให้เข้าทำงานที่บริษัทที่มั่นคง คนเข้ายาก แต่คุณอาก็ไม่ได้ใหญ่ขนาด จะเปิดตำแหน่งที่ตรงกับเราได้ เลยต้องโดนดรอปวุฒิเหลือแค่ปวช ปวส เลยได้เงินเดือน 12,000 ยังไม่หักประกันสังคมนะคะ TT ทำงาน 6 วัน เหนื่อยมาก คุณอาให้รอเวลาอีก 6 เดือนถึงจะได้ตำแหน่งที่ตรงก้บความสามารถเรา ตอนแรกเราคิดว่าอยู่ได้ เพราะสอนพิเศษ แต่พอเราอยู่หอไม่ไหวก็ย้ายมาอยู่บ้านแทน ซึ่งทำให้การสอนพิเศษ ทำได้ยาก การเดินทางเอ่ย โควิดเอ่ยจึงเหลือให้สอน แค่อาทิตย์ละ 2,000 บางอาทิตย์น้องก็ไม่เรียน มันก็ไม่มั่นคงเลยค่ะ แฟนเราก็เลี้ยงเราบ้าง แต่เราเป็นผญก็มีซื้อครีม ซื้อเสื้อผ้า แต่ไม่ได้ฟุ่มเฟือยนะคะ พยายามแล้วจริงๆ เรามีหมาแมว แล้วก็ช่วยแม่ค่าไฟค่าน้ำ รวมกับเวลาไปไหนกับแม่ ก็จะต้องเลี้ยงเขาไปแล้ว จนตอนนี้เงินเหลือ 0 บาท ไม่รู้จะทำไงเลยคะ เกิดมาไม่เคยยืมเงินใคร เลยไม่รู้จะต้องทำยังไงคะ บัตรเครดิตลองไปสมัครเขาก็ไม่ให้เงินเดือนเราต่ำเกินไป มีรถชื่อเราคันนึง ก็จะไปกู้ก็กลัวว่าจะทำให้ภาระ หรือสบายขึ้น กลัวใจตัวเอง แต่ตอนนี้คือไม่มีเงินใช้กินอยู่เลย ควรทำยังไงดีคะ TT